Το έργο της Kathrine Kressmann Taylor ανεβαίνει ξανά σε σκηνοθεσία και μετάφραση της Νάντιας Φώσκολου στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.
Γραμμένο το 1938, το αφήγημα δι’ αλληλογραφίας Address Unknown είναι, κατά το New York Times Book Review, «το πιο αποτελεσματικό κατηγορώ εναντίον του ναζισμού που έχει γίνει ποτέ σε έργο μυθοπλασίας». Έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και έχει ανέβει σε κεντρικά θέατρα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας. Στην Ελλάδα, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επί σκηνής στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.
«Ποιος είναι αυτός ο Αδόλφος Χίτλερ που δείχνει να αναρριχάται προς την εξουσία στη Γερμανία;»
Μέσα από την αλληλογραφία δύο αδελφικών φίλων, επιτυχημένων μεταναστών στην Αμερική, ο ένας εκ των οποίων αποφασίζει να επιστρέψει στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ‘30, το έργο αιχμαλωτίζει μια φιλία — και την ανθρωπότητα ολόκληρη — σε μια στιγμή ιστορικής μεταμόρφωσης.
Καθώς ο Χίτλερ αναρριχάται στην εξουσία, η σχέση των δύο φίλων φθίνει ανεπανόρθωτα και καταλήγει στην προδοσία.
Βασισμένη σε μια κλασική ιστορία εκδίκησης δομημένη με κινηματογραφικό σασπένς, η παράσταση διερευνά το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης σε περιόδους κρίσεων.
Βιογραφικά συντελεστών
Νάντια Φώσκολου
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Columbia όπου έκανε τριετές επαγγελματικό μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία Θεάτρου, με υποτροφία του Κληροδοτήματος Μινωτή και του Ιδρύματος Fulbright. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου (DEA) Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Florent (Παρίσι).
Το Δεκέμβριο του 2014 ανέβηκε σε δική της σκηνοθεσία η παράσταση Ελευθερία στη Βρέμη του Φασμπίντερ, στο Θέατρο Μεταξουργείο.
Το καλοκαίρι του 2014 σκηνοθέτησε στο Φεστιβάλ Between the Seas της Νέας Υόρκης την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου του κορυφαίου αβάν-γκαρντ Αμερικανού συγγραφέα Charles Mee Hôtel Méditerranée.
Το 2013 είχε σκηνοθετήσει το έργο Peninsula του Nathan Wright στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Fringe της Νέας Υόρκης. Η παράσταση τιμήθηκε με το βραβείο Παράστασης Συνόλου (Outstanding Ensemble) και επελέγη για τα Fringe Encores.
Στη Νέα Υόρκη έχει επίσης σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: Ψύλλοι στ’ Αυτιά του Φεντώ, Οι Καλύτερες Προθέσεις του Μπέργκμαν, Protest του Χάβελ, Τρεις Αδελφές του Τσέχωφ, καθώς και τα σύγχρονα έργα After της Erin Browne, Naked Fish, Mission, Lake Full of Iron; Sky Full of Hope του Nathan Wright, και Opus D’Amour της Anna Forsythe σε sold-out πρεμιέρα στο Baryshnikov Arts Center.
Στην Αθήνα: Καλοκαίρι στα Σώματα με τη Γιασεμί Κηλαηδόνη, σε κείμενα Σωτήρη Δημητρίου (Θέατρο Μεταξουργείο), Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Σαίξπηρ (Θέατρο Θησείον), Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου του Αλαίν Ντε Μποττόν (Άδειος Χώρος – Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), Ταξίδι στις Κάτω Χώρες του Ζαν-Λυκ Λαγκάρς (Ομάδα Κινηματο-θέατρον), το αφήγημα του Βενεντίκτ Εροφέεφ Μόσχα-Πετουσκί σε θεατρική διασκευή με τίτλο Black Russian (Θέατρο Μεταξουργείο) και το έργο Γείτονας του Μάριους Ιβασκεβίσιους σε μορφή αναλογίου για το Εθνικό Θέατρο.
Έχει εργαστεί ως συντονίστρια χώρων στον καλλιτεχνικό οργανισμό Chashama της Νέας Υόρκης, ως ερευνήτρια στο Κέντρο Αρχαίου Δράματος «Δεσμοί», και ως βοηθός σκηνοθέτη του Γιάννη Χουβαρδά (Ιδιωτικές Ζωές του Νόελ Κάουαρντ, Αμόρε – Θέατρο του Νότου). Μεταφράζει για το θέατρο από τα αγγλικά και τα γαλλικά.
Φωτογραφίες παραστάσεων: www.flickr.com
Μικαέλα Λιακατά
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Δουλεύει ως σκηνογράφος και video designer σε παραστάσεις θεάτρου, χορού και ταινίες μικρού μήκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ, το Μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ «Χώρος-Σχεδιασμός-Πολιτισμός» και από το τριετές πρόγραμμα Master of Fine Arts «Design for Stage and Film» της Tisch School of the Arts, NYU (Νέα Υόρκη). Είναι υπότροφος των ιδρυμάτων Ωνάση, Fulbright και Αττική Παράδοση.
Έχει δουλέψει ως βοηθός video designer δίπλα στον video artist Tal Yarden σε παραστάσεις όπερας, σε σκηνοθεσία Ivo Van Hove, στο Άμστερνταμ (Der Schatzgräber), στην όπερα της Λυόν (Macbeth), στη La Monnaie των Βρυξελλών (La Clemenza di Tito), στο Theatro Real της Μαδρίτης (Brokeback Mountain) (2012-2014). Στη Νέα Υόρκη, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Shana Cooper (Camino Real, 2012), Janet Zarish (Major Barbara, 2011), Jimmy Maize (Hypochondria, 2011), Νelson Eusebio (Yield, 2012) και Daniel Sullivan (King Lear, 2014) και με τον Lou Jacob ως guest lecturer στην Parsons, New School (2013-2014).
Στην Ελλάδα, έχει σχεδιάσει σκηνικά και video για τις παραστάσεις Η Τελευταία Μαύρη Γάτα σε σκηνοθεσία των Κ. Γάκη, Κ. Μπιμπή, Α. Μουστάκα (2014), Ελευθερία στη Βρέμη (2014) και Παραλήπτης Άγνωστος (2013), σε σκηνοθεσία της Ν. Φώσκολου, O Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας σε σκηνοθεσία της Ε. Γεωργοπούλου (2009).
Σχεδίασε το κουστούμι για την παράσταση χορού Beauty and the Beast σε χορογραφία της Ό. Σπυράκη (2014) και τα σκηνικά για τις ταινίες μικρού μήκους Εξυγίανση (Νύχτες Πρεμιέρας, 2014) και Συντήρηση (Νύχτες Πρεμιέρας, 2013) σε σκηνοθεσία της Ι. Δημητρίου.
Έχει συμμετάσχει στις ομαδικές εικαστικές εκθέσεις Libby Sacer, διαβατήριο παρακαλώ και Ghost Songs. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας performance ΝΙΚΕΝΙΤΕΤ (Cheap Art 2013 – 2014).
Έχει αποσπάσει το πρώτο βραβείο σε έναν πανελλήνιο επαγγελματικό και έναν πανελλήνιο φοιτητικό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Ιστοσελίδα: www.mikaelaliakata.com
Δημήτρης Αγαρτζίδης
Γεννήθηκε στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γιώργου Κιμούλη “Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας”. Διδάσκει υποκριτική και φωνητική — αναπνευστική αγωγή. Ιδρυτικό μέλος της ομάδας Elephas tiliensis. Έχει σκηνοθετήσει με τη Δέσποινα Αναστάσογλου την παράσταση Λούλα, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, που παίζεται αυτόν τον χειμώνα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, καθώς και τις παραστάσεις: Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη (Θέατρο του Νέου Κόσμου), Αλεξάνδρεια — Υπάρχουν αλήθεια και ψεύδος άραγε; (Θέατρο Τέχνης), Τρεις αδελφές à Moscou, στη Μόσχα, to Moscow, nach Moskau!, βασισμένη στο έργο του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ και Παγκόσμια ιστορία της αϋπνίας πάνω σε κείμενα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Έχει συνεργαστεί, στο Εθνικό και στο ελεύθερο θέατρο, με σκηνοθέτες όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Σωτήρης Χατζάκης, η Άντζελα Μπρούσκου, ο Γιάννης Λεοντάρης, η Ιώ Βουλγαράκη, η Νάντια Φώσκολου, η Έλλη Παπακωνσταντίνου, ο Αντώνης Καλογρίδης, ο Κοσμάς Φοντούκης, ο Γιώργος Κιμούλης κ.α. σε έργα των Ευριπίδη, Σοφοκλή, Τσέχωφ, Σαίξπηρ, Πούσκιν, Καζαντζάκη, Τ. Ουίλιαμς, Μαριβό, Πετρουσέφσκαγια, Σιμελπφένιχ κ.α. Στον κινηματογράφο έπαιξε στην ταινία του Δημήτρη Αθανίτη Τρεις μέρες ευτυχίας και στην τηλεόραση στη σειρά Μίλα μου βρώμικα της Μυρτώς Κοντοβά.
Αχιλλέας Βατρικάς
Απόφοιτος της Αμερικάνικης Ακαδημίας Δραματικών Τεχνών (AADA, NY) και μέλος της Academy Company ’97-’98, ο Αχιλλέας Βατρικάς έχει συνεργαστεί με θέατρα και θιάσους στη Νέα Υόρκη και στη Βοστώνη, έχει συμμετάσχει σε περιοδείες ανά τις Η.Π.Α. σε αγγλόφωνους, γαλλόφωνους και ισπανόφωνους ρόλους, από το 1998 έως το 2006, αλλά και σε παραγωγές του Greek Culturak Center (ΝΥ) στην ελληνική γλώσσα. Ιδιαίτερη θέση στην εκπαίδευσή του έλαβαν τα κείμενα του Σαίξπηρ, με ρεπερτόριο στο Ελισαβετιανό θέατρο και κωμωδίες restoration. Στην Αθήνα εξακολούθησε να συμμετέχει σε αγγλόφωνες παραστάσεις, ξεκίνησε όμως και η επαφή του με το σωματικό θέατρο και το χοροθέατρο, με ομάδες όπως το Θέατρο στο Μεταίχμιο και η ομάδα Α ΚΙΝ, ενώ παλαιότερες συμμετοχές με το Θέατρο Κωφών Ελλάδος, τον βαρύτονο Παναγιώτη Τερζάκη και το Ensemble Chanterelle μουσικής μπαρόκ τον βρήκαν σε ρόλο αφηγητή. Έχει επίσης δανείσει την φωνή του σε ηχογραφημένο μυθιστόρημα της Pathos Publishing. Αυτή είναι η πρώτη του συνεργασία με το ΚΕΤ. Ευχαριστεί την Νάντια Φώσκολου που τον μύησε στα στοιχειωτικά γράμματα της Kathrine Kressmann Taylor και του εμπιστεύθηκε τον ρόλο του Μαξ.
Λίγα λόγια για την Kathrine Kressmann Taylor (1903-1996)
Η Kathrine Kressmann γεννήθηκε το 1903 στο Πόρτλαντ της Πολιτείας Όρεγκον. Αφού αποφοίτησε από το University of Oregon, μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο όπου εργάστηκε στο χώρο της διαφήμισης. Το 1928, η Kathrine Kressmann παντρεύτηκε τον Elliott Taylor, ιδιοκτήτη διαφημιστικής εταιρείας. Δέκα χρόνια αργότερα, το ζευγάρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου δημοσιεύτηκε το Address Unknown. Τόσο ο εκδότης όσο και ο σύζυγός της έκριναν πως η νουβέλα ήταν «πολύ δυνατή για να εμφανιστεί ως υπογεγραμμένη από γυναίκα» και δημοσίευσαν το έργο με την υπογραφή Kressmann Taylor, αφαιρώντας το μικρό όνομα της Kathrine — η οποία επρόκειτο να κρατήσει σε όλη της την καριέρα το νέο αυτό ονοματεπώνυμο. Η στηλίτευση του ναζισμού αποτελεί το θέμα και του επόμενου βιβλίου της, Until That Day (1942). Το 1947, άρχισε να διδάσκει δημοσιογραφία και δημιουργική γραφή στο Gettysburg College. Το 1995, όταν η Taylor ήταν 91 ετών, το Address Unknown επανεκδόθηκε και έγινε πλέον διεθνές best-seller, χαρίζοντάς της έναν νέο γύρο αναγνώρισης. Πέθανε το 1996, έχοντας περάσει τον τελευταίο χρόνο της ζωής της δίνοντας συνεντεύξεις και υπογράφοντας αντίτυπα του βιβλίου της.
