Ο Πολυχώρος Vault και ο Δημήτρης Κομνηνός παρουσιάζουν την κωμωδία «Αμήν» της Αλκυόνης Βαλσάρη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού, με τους Ερμόλαο Ματθαίου και Ερνέστο Βουτσίνο, από τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται ο Γιώργος Λυντζέρης ενώ την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφουν οι Ανδρέας Τρούσσας και Γεωργία Σαλαμπάση.
Το «Αμήν» της Αλκυόνης Βαλσάρη είναι μια σάτιρα που καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας. Μια καθαρόαιμη κωμωδία με γρήγορους ρυθμούς, εναλλαγές, διαδραστικότητα με το κοινό και εκπλήξεις.
Οι δυο ηθοποιοί δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας καθώς εναλλάσσονται πολλούς ρόλους αναπαριστώντας εικόνες από ιστορίες εκκλησιαστικής «παράκρουσης» και «μαρτυρίου» ενώ κηρύττουν με τρόπο εύληπτο όλα τα εκκλησιαστικά γεγονότα, όπως, ίσως, δεν έγιναν ποτέ. Ο ιδιαίτερος κόσμος των δύο αυτών ανθρώπων, ξεδιπλώνεται μπροστά στο κοινό που συμμετέχει στην παράσταση ως «ποίμνιο».
Ταυτόχρονα το «Αμήν» είναι ένα έργο αιχμηρό, με καίρια μηνύματα, καθώς καυτηριάζει την εκκλησιαστική εμπορευματοποίηση της πίστης ενώ καταγγέλει τον φαρισαϊσμό και την υποκρισία του επαγγελματικού κλήρου.
Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου
Σε ένα κατεστραμμένο τοπίο, δύο ιερείς, τελευταίοι εναπομείναντες υπερασπιστές μιας εκκλησίας, χαμένης κάπου στο χωροχρόνο, αποζητούν την αγιοσύνη και τη σωτηρία τους μέσα από την παραφροσύνη και το μαρτύριο. Ο υπερδογματικός μισότρελος Πάτερ Ευλόγιος (κατά κόσμον Ερμόλαος Ματθαίου) καταδιώκεται από υστερικά τραγελαφικές παραισθήσεις, τρέμει το θάνατο, κατεβάζει τα ψυχοφάρμακα σαν καραμέλες και πιστεύει ότι η αγιοσύνη τον περιμένει στο τέλος της «μαρτυρικής» του ζωής.
Δίπλα του ο Αδελφός Τριαντάφυλλος (κατά κόσμον Ερνέστος Βουτσίνος) αν και «σακατεμένος» από γεννησιμιού του, υπηρετεί πιστά τον ιερέα του, αναζητά κι αυτός το νόημα της μαρτυρικής ζωής του, αλλά αγαπάει απλόχερα κάθε πλάσμα που περπατά στη γη.
Κατά το Ευαγγέλιο, «Αμήν» σημαίνει: «Αληθινά, πραγματικά, χωρίς αμφιβολία». Γι αυτό και κατα τη λειτουργία, χρησιμοποιείται στο τέλος της προσευχής. Υπάρχει, όμως, και η ευχετήρια ερμηνεία της λέξης. Λένε: «Αμήν και πότε». Άλλοι δίνουν διαφορετικό νόημα στη λέξη ως χρονικό προσδιορισμό: «Μέχρι να πεις Αμήν». Ενώ, σήμερα, οι περισσότεροι θεωρούν ότι «Αμήν» σημαίνει «Τέλος» κι έτσι την χρησιμοποιούν στη φράση: «Φτάσαμε στο Αμήν».
Και σε αυτήν ακριβώς τη φράση συμπυκνώνει η Αλκυόνη Βαλσάρη το αιχμηρό μήνυμα του «Αμήν». Με κωμικό τρόπο, καυτηριάζει τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό στον υπερπολιτικό λόγο της Εκκλησίας και στηλιτεύει την ιερολαΐκή εξέδρα. Πραγματεύεται, όμως, παράλληλα και την άνευ όρων αγάπη, την ανάγκη για ελπίδα στον αγώνα για την ισότητα.
