Η έκθεση αυτή συνιστά ένα προσωπικό οδοιπορικό, μια περιπλάνηση στην πόλη, αλλά και εκτός των τειχών, στην ύπαιθρο.
Στους μισογκρεμισμένους τοίχους των παλιών σπιτιών συναντά κανείς σπαράγματα εποχών, θραύσματα φανταστικών τοιχογραφιών. Είναι τα απομεινάρια μιας ζωής σαν έκθεμα, που σε βυθίζουν σε μια περισυλλογή, αλλά και η συμβολική δύναμη των λεπτομερειών των ταπεινών υλικών, δουλεμένων από το χρόνο, με χρώματα σε απρόσμενους συνδυασμούς. υπαινικτικά, που ενεργοποιούν την φαντασία.
Από την άλλη η αμεσότητα του τοπίου με τα χρώματα και τα αρώματα της φύσης σε έξαρση, που ενεργοποιούν τις αισθήσεις. Στα έργα αυτά προσπαθώ να μεταφέρω κάτι από το γενεσιουργό ερέθισμα, το φως, το χρώμα, τους συνειρμούς, που με έκαναν να κοντοσταθώ και να θαυμάσω.
Από τη φθορά στην αναγέννηση… ένα μήνυμα ζωής.
