Το 3 137, λίγο πριν τη λήξη του 2016 επιχειρεί να προσεγγίσει την τέχνη από το πρόσφατο παρελθόν, ξεκινώντας από προσωπικότητες και ερωτήματα που κυριάρχησαν τη δεκαετία του 1970. Η σειρά συναντήσεων, ομιλιών, προβολών, παρουσιάσεων έργων και αρχειακού υλικού με τίτλο «Μετά την έκρηξη ακούς ακόμα το φως» πραγματοποιείται στις 9, 10, 11 και 16, 17 Δεκεμβρίου.
Στο πρώτο μέρος (9 – 11 Δεκεμβρίου) διοργανώνεται μια έκθεση με καλλιτέχνες που έδρασαν στη δεκαετία του 1970 και ένα νέο έργο ειδικά για την έκθεση από τους Άρη και Θοδωρή Προδρομίδη, ένα δείπνο στην ταβέρνα Λεύκα, μερικές συναντήσεις ανάμεσα σε παλαιότερους και νεότερους ερευνητές και καλλιτέχνες καθώς και προβολές αρχειακού υλικού της εποχής.
Στο δεύτερο μέρος (16, 17 Δεκεμβρίου) η έκθεση υποχωρεί και στη θέση της στήνεται μια μικρή αρχειακή συλλογή. Παρουσιάσεις και θεματικές συναντήσεις εξερευνούν την καλλιτεχνική δράση και γραφή του της περιόδου, ενώ μια ενορχηστρωμένη συζήτηση-στρογγυλό τραπέζι εξετάζει την ιδέα του μουσείου και τη λειτουργία των θεσμών με αφετηρία το έργο Υποθέσεις για Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του γλύπτη Θόδωρου. Το διήμερο θα κλείσει με ένα νέο έργο του Γιώργου Σαπουντζή, αποτέλεσμα ενός εργαστηρίου που έχει σαν αφορμή τη γλυπτική του Στάθη Λογοθέτη.
Στον απόηχο του Μάη του ’68 και των ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων της μεταπολίτευσης, η τέχνη του 1970 θέτει ερωτήματα που σχετίζονται τόσο με τα μεγάλα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα της εποχής όσο και με τη φύση του έργου τέχνης, τη θεσμική κριτική και τους μηχανισμούς πλαισίωσής του.
Το «Μετά την έκρηξη ακούς ακόμα το φως» αποτελεί μια προσπάθεια να κατανοήσουμε τα γεγονότα και τις επιταγές της εποχής που κινητοποίησαν τις αναζητήσεις και τη δράση των καλλιτεχνών αλλά και να προσεγγίσουμε την ιδιαίτερη ταυτότητα της τέχνης τους σε συνδυασμό με τα θέματα που αυτή έθεσε για πρώτη φορά στη χώρα μας και να αναρωτηθούμε για τη σχέση τους με το σήμερα. Να παρατηρήσουμε τις συγγένειες, να εξετάσουμε τις θέσεις και τις απαντήσεις που εκείνοι έδωσαν σε ερωτήματα και υποθέσεις που σχεδόν μισό αιώνα αργότερα παραμένουν ακόμη εκκρεμείς και απασχολούν τη σημερινή καλλιτεχνική παραγωγή και τους νεότερους καλλιτέχνες.
Eπιδιώκοντας περισσότερο τη δημιουργία μιας διαδραστικής συνθήκης που βασίζεται στο ζήτημα της συνέχειας και της ασυνέχειας της καλλιτεχνικής παράδοσης, στόχος είναι να αναρωτηθούμε: Τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα; Πώς εκείνη η εποχή αντανακλάται στη δική μας; Ποια είναι η σχέση της σύγχρονης παραγωγής με τις προηγούμενες γενιές; Πώς διαβάζεται η προγενέστερη τέχνη με αφορμή σημερινά ερεθίσματα; Αμφισβήτηση και απελευθέρωση. Πολιτική και έκφραση. Αναταραχή και κατάρριψη των υπαρχουσών τυπολογιών. Εικαστική δημιουργία και λόγος (discourse) συνυφαίνονται σε μια διευρυμένη συζήτηση, που έρχεται να εκφράσει το ρήγμα που συντελέστηκε τη δεκαετία του ’70 στους παραδεδομένους τρόπους ανάγνωσης των έργων και των ιδεών στην Ευρώπη.
Τους επόμενους μήνες το project συνεχίζεται με τη δημιουργία ενός λευκώματος, αποτύπωμα της έρευνας των συναντήσεων, συζητήσεων και δράσεων και φιλοδοξεί σε μια δεύτερη ανάγνωση του εγχειρήματος.
