Στο διαμέρισμα του 2ου ορόφου επί της οδού Τσιμισκή, στον αριθμό 28-30, είναι το σπίτι της οικογένειας Winter. Ο Emy Winter, κάθεται δίπλα στο αγαπημένο του παράθυρο, στην κουνιστή πολυθρόνα της μητέρας του και λικνίζεται στον ρυθμό της ύπαρξης που του έχει επιβληθεί. Σε αυτή την κουνιστή πολυθρόνα, που έχει γίνει δική του πια, λικνίζεται και διερωτάται πότε ξεκίνησε όλο αυτό που είναι τώρα η ζωή του, μια ζωή που στην οικογένειά του κληροδοτείται από γενιά σε γενιά.
To «Μπέκετ_Παράθυρο» είναι ένα αυστηρά δομημένο ποίημα που διέπεται από πειθαρχημένη και αυστηρή λογική. Είναι ένας αποσπασματικός και χωρίς γραμμική εξέλιξη μονόλογος που ανοίγει διάλογο με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αλλά και ένας εσωτερικός διάλογος μεταξύ των γενεών, όπου η σιωπή καθίσταται πιο ανησυχητική από οποιοδήποτε πιθανό τους διάλογο.