Η θεατρική επιτυχία «Το Καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη σε σκηνοθεσία και θεατρική διασκευή Ανδρομάχης Χρυσομάλη, που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους στις 22 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, με 11 καταξιωμένους και ταλαντούχους ηθοποιούς και συντελεστές, με προβολές 3D και Video art, που συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό κατασκευασμένο από τον κορυφαίο σκηνογράφο και ενδυματολόγο Γιάννη Μετζικώφ, με τις εξαίσιες μουσικές του Μιχάλη Αβραμίδη, που μας μεταφέρουν μικρούς και μεγάλους στο Λαμαγάρι, στο ‘’σκηνικό’’ των παιδικών χρόνων της Άλκης Ζέη και κυρίως στα συναισθήματα, την ψυχή και την αθωότητα των δυο μικρών κοριτσιών, της Μέλιας και της Μυρτώς, χαρτογραφώντας το καλοκαίρι του 1936.
Το Καπλάνι της βιτρίνας, το εμβληματικό έργο της Άλκης Ζέη που συμπληρώνει 53 χρόνια από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε, είναι το πρώτο μυθιστόρημά της, και αποτελεί έργο – σταθμό για την ελληνική παιδική λογοτεχνία καθώς θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά και εφήβους, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό.
Λίγα λόγια για το έργο:
«Κατακαλόκαιρο του 1936 στη Σάμο. Η Μέλια και η Μυρτώ απολαμβάνουν το παιχνίδι και τη θάλασσα με τους φίλους τους από το Λαμαγάρι, μαζί με τον αγαπημένο τους ξάδελφο Νίκο, φοιτητή στην Αθήνα που τους διηγείται τις πιο συναρπαστικές ιστορίες για το καπλάνι, τον βαλσαμωμένο τίγρη, που τη μια μέρα έχει ανοιχτό το γαλάζιο του το μάτι και την άλλη το μαύρο…
Τι θα συμβεί όμως όταν το καπλάνι ανοίξει για τα καλά το μαύρο του μάτι; Που έχει κρυφτεί ο ξάδελφός τους; Τι παιχνίδι σκαρφίστηκε πάλι ;»
Η χαρισματική γραφή της Άλκης Ζέη αποτυπώνει με τρόπο μοναδικό τις ανατροπές που συμβαίνουν στις ζωές των παιδιών και των μεγάλων με την δικτατορία του Μεταξά, όπου πραγματικότητα και παιχνίδι “συνωμοτούν” για να κρατήσουν καλά κρυμμένο το μυστικό. Η παιδική αφέλεια και αθωότητα, η συγκίνηση και το χιούμορ πρωταγωνιστούν για να μας πουν ξανά ότι η φιλία, η ανθρωπιά και η δημοκρατία είναι αξίες ανεκτίμητες.
Στο κλασικό αυτό πλέον έργο της, η Άλκη Ζέη φωτίζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα και περιγράφει την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής, όπως τη βίωσε η ίδια στην τρυφερή παιδική της ηλικία με ρεαλισμό και ενάργεια αλλά και μια ανάλαφρη περιπαικτική διάθεση, απόρροια της παιδικότητας της.
