Στο Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη, παρουσιάζεται η θεατρική παράσταση για τη μουσική «Αχ Μπαχ», από τις 5 Δεκεμβρίου έως τις 24 Ιανουαρίου.
Μια διαφορετική συνάντηση με το έργο του J. S. Bach μέσα από το επίκαιρο ερώτημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
«Γυρνούσα συχνά στο βιβλίο που μου είχε χαρίσει η κυρία Ιωάννα. Ο Μπαχ έλεγε πως αν μια φωνή δεν είχε τίποτα να πει, έπρεπε να σωπάσει. Οι εσωτερικές φωνές, έλεγε πάλι, πρέπει να κυλούν και να έχουν μια πραγματική μελωδική γραμμή.
Έτσι έγινε και με τις δικές μου φωνές. Σιγά, σιγά οι φωνές που δεν έλεγαν τίποτα σώπασαν και τη θέση τους πήραν οι εσωτερικές εκείνες φωνές που είχαν ένα νόημα, κυλούσαν αβίαστα και άνοιγαν δρόμο στην επιθυμία και την ίδια τη ζωή».
Λίγα λόγια από τη σκηνοθέτιδα
«Μπαχ» γιατί κεντρικό πρόσωπο είναι ο Μπαχ, όχι μόνο σαν εμμονή της δασκάλας του πιάνου, που δεν χάνει ευκαιρία να τον αναφέρει σε κάθε μάθημα, αλλά επειδή λειτουργεί και σαν ο απόλυτος, μουσικός, συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο λόγο και το χρόνο.
«Αχ» γιατί το κείμενο που συνδέει τα μουσικά έργα είναι μία ιστορία ενηλικίωσης, κατανόησης και τελικά απελευθέρωσης.
Η αφήγηση, ακολουθεί μία πορεία στο χρόνο και τα μουσικά έργα που εκτελούνται, επισφραγίζουν γεγονότα κι ανοίγουν ή κλείνουν σημαντικές περιόδους της ζωής της ηρωίδας μας. Από τη μία δηλαδή πρόκειται για ένα μουσικό ρεσιτάλ, από την άλλη η θεατρικότητα του λόγου που συνδέει τα μουσικά αυτά έργα, ανάγουν την παράσταση σ’ ένα «θεατρικό ρεσιτάλ».
Καταφέραμε δηλαδή, παντρεύοντας τη μουσική ερμηνεία με την υποκριτική, να φτιάξουμε μία παράσταση με αφετηρία το μοναδικό έργο του Μπαχ, θίγοντας παράλληλα την επιρροή που έχει η μουσική τέχνη στον ψυχισμό και στην εξέλιξη ενός ανθρώπου.
Αντίβαρο σε όλο τον όγκο που έπρεπε να διαχειριστούμε είναι η αμεσότητα, το παιχνίδι και το χιούμορ που τελικά χρειαζόμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στην ίδια τη ζωή.
Ο Μπαχ, λένε ξανά και ξανά οι μουσικοί της παράστασης, είναι ιδιοφυής, ολοκληρωμένος, δύσκολος, συναισθηματικός και πολύπλοκος. Εδώ οφείλω να προσθέσω, πως δεν υπάρχουν χαρακτηρισμοί που να περιγράφουν καλύτερα τη συντριπτικά δύσκολη, μα συνάμα συγκλονιστική, πορεία ενός ανθρώπου, από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση.
