Η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά την διάσημη Ελληνοκαναδέζα υψίφωνο, Τερέζα Στράτας, η οποία διέγραψε σπουδαία καριέρα στην όπερα από το 1958, που πρωτοεμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Όπερας του Τορόντο, έως την τελευταία της εμφάνιση επί σκηνής το 1995, στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. Το αφιέρωμα πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Πρεσβείας του Καναδά, της Όπερας του Καναδά και του Σωματείου Φίλων της Μετροπόλιταν Όπερας της Νέας Υόρκης.
Η Τερέζα Στράτας -κατά κόσμον Αναστασία Στρατάκη– πρωταγωνίστησε σε 385 παραστάσεις στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, ερμηνεύοντας 41 διαφορετικούς ρόλους μέσα στην 36χρονη σταδιοδρομία της, παράλληλα με τις εμφανίσεις της στα μεγαλύτερα Λυρικά θέατρα του κόσμου (Λονδίνο, Μιλάνο, Βιέννη, Βερολίνο, Παρίσι, Σάλτζμπουργκ, Αγία Πετρούπολη, Σαν Φρανσίσκο κ.ά.). Οι κριτικοί δεν ήταν λίγες οι φορές που την περιέγραψαν ως την “ιδανική Μιμή” στην Μποέμ και την “απόλυτη Βιολέτα” στην Τραβιάτα. Οι συνεργασίες της με τα “ιερά τέρατα της όπερας” χρειάζονται σελίδες για να αναφερθούν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που συνεργάστηκε με τον Λουτσιάνο Παβαρότι, τον Πλάθιντο Ντομίνγκο, καθώς και τον διάσημο Γάλλο συνθέτη και αρχιμουσικό Πιερ Μπουλέζ, υπό την διεύθυνση του οποίου άλλωστε ερμήνευσε τη “Λούλου” του Άλαν Μπεργκ στην όπερα του Παρισιού το 1981. Η ηχογράφηση που ακολούθησε, της χάρισε το ένα από τα δύο βραβεία Γκράμμυ της καριέρας της. Το δεύτερο ήρθε το 1984 με την Τραβιάτα στην Μετροπόλιταν, υπό τη διεύθυνση του Τζέιμς Ληβάιν.
Η Στράτας σφράγισε το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα κάνοντας πολλούς να την συνδέσουν με την άλλη κορυφαία Ελληνίδα, Μαρία Κάλλας, όχι μόνο λόγω της κοινής τους καταγωγής, αλλά κυρίως λόγω της δραματικής έντασης των ερμηνειών της και της συγκλονιστικής ομορφιάς της. Παιδί Ελλήνων μεταναστών από την Κρήτη, ξεκίνησε τη θριαμβευτική της πορεία το 1958 στο Τορόντο του Καναδά. Θεωρείται μια από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες του 20ού αιώνα παγκοσμίως, αλλά κι ένας μύθος της όπερας, μιας και λόγω της μυθιστορηματικής της ζωής και της φιλανθρωπικής της δραστηριότητας δεν ήταν λίγοι αυτοί που την συνέκριναν με τις δραματικές οπερατικές ηρωίδες που ερμήνευσε συναρπαστικά.
Στην Ελλάδα εμφανίστηκε μόνο μια φορά, το 1960 στο Ηρώδειο, ερμηνεύοντας για πρώτη φορά παγκοσμίως τον ομώνυμο ρόλο στην όπερα της Γλάνβιλ Χικς Ναυσικά. Παράλληλα με την καριέρα της στο λυρικό θέατρο, πρωταγωνίστησε σε διάφορες εξαιρετικά επιτυχημένες προσαρμογές έργων της όπερας για τον κινηματογράφο, όπως η “Σαλώμη” (1976), οι “Παλιάτσοι” (1982), η “Τραβιάτα” (1983) κ.α., ενώ κορυφαία θεωρείται η ερμηνεία της στα τραγούδια του Κουρτ Βάιλ.
Δύο φορές, ενώ βρισκόταν στην κορυφή της σταδιοδρομίας της, ακύρωσε όλες της τις υποχρεώσεις, προκειμένου να βοηθήσει σε όλο τον κόσμο ανθρώπους που είχαν ανάγκη: στην Καλκούτα εργάστηκε με τους “Ιεραπόστολους της Φιλανθρωπίας” της Μητέρας Τερέζας με άρρωστα παιδιά και στο “Σπίτι για τους ετοιμοθάνατους”. Λίγα χρόνια αργότερα προσέφερε τις υπηρεσίες της ως εθελόντρια σε νοσοκομείο της Ρουμανίας, όπου φρόντισε ορφανά με Aids.
Στο αφιέρωμα της ΕΛΣ, δύο σπουδαίες και διεθνώς διακεκριμένες υψίφωνοι, με εμφανίσεις στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου, η Αλεξία Βουλγαρίδου και η Μυρτώ Παπαθανασίου, θα ερμηνεύσουν τις άριες που σημαδεύτηκαν από την Στράτας. Μαζί τους ο καναδός τενόρος Άντρου Χάτζι, στο πλαίσιο της πρώτης συνεργασίας της ΕΛΣ με την Όπερα του Καναδά. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνει ο αρχιμουσικός Ηλίας Βουδούρης.
