Με περισσότερα από τριάντα χρόνια χορογραφικής ζωής, η Μαγκύ Μαρέν δεν έπαψε να αμφισβητεί το «αισθητικά ορθό», να διερευνά τη δυνατότητα του ανθρώπινου σώματος να αφηγείται τη ζωή, αλλά και να ιντριγκάρει το κοινό, γοητεύοντάς το ή και προκαλώντας του αποστροφή. Mε το BiT (2014), η περίφημη χορογράφος, εμβληματική μορφή του σύγχρονου γαλλικού χορού και αγαπημένη του ελληνικού κοινού επιστρέφει για πέμπτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Στις 2, 3 και 4 Ιουνίου, το BiT καλεί όλους στην Πειραιώς 260 για να τους βυθίσει σε ένα ρυθμικό σύμπαν που διεγείρει τις αισθήσεις. Τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες δονούνται υπό τους ήχους των κρουστών ή της ηλεκτρονικής μουσικής, συνθέτοντας εικόνες σκοτεινές μεγάλης εικαστικής δύναμης, που θυμίζουν πίνακες του Γκόγια ή του Μπος. Με πηγή έμπνευσης το έργο του Γάλλου φιλοσόφου Πιερ Σοβανέ: Ο ρυθμός και ο λόγος, η Μαγκύ Μαρέν υπογράφει μια χορογραφία άλλοτε πένθιμη, άλλοτε οργισμένη, βαθιά πολιτική ωστόσο, και σε ευθεία σύνδεση με τη ζωή, ως επιτομή προηγούμενων έργων.
Λίγα λόγια για την Μαγκύ Μαρέν
Γεννήθηκε στην Ισπανία (1951) και μεγάλωσε στην Τουλούζη. Ο πόθος της για το χορό την οδηγεί σε διαδοχικές σπουδές (Τουλούζη, Στρασβούργο, Βρυξέλλες), όπου γνωρίζει τους Maurice Béjart, Alfons Goris και Fernand Schirren. Δημιουργεί την πρώτη της ομάδα το 1978 με τον Daniel Ambasch. Καθοριστική είναι η συνάντησή της με το έργο του Σάμουελ Μπέκετ στη χορογραφία της May B (1981). Τη δεκαετία 1980-1990, έδρα της είναι το Maison des arts de Créteil. Η γνωριμία της το 1987 με τον Denis Mariotte αποτελεί αφετηρία για μια δυναμική συνεργασία. Ανοίγει νέους δρόμους στη χορογραφική της δημιουργία (Cortex, Waterzooï, Ram Dam, Ούτως ειπείν και Όπως κι αν έχει). Στη σκηνή δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις, μόνο ζωντανή μουσική και παρουσίες που δρουν σ’ έναν κοινό χώρο (Points de Fuite, Les applaudissements ne se mangent pas). Το διάστημα 1998-2010, αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου του Rillieux-la-Pape και είναι μια περίοδος συλλογικότητας, πειραματισμών και επιβεβαίωσης της δημιουργικότητάς της. Μερικά από τα έργα αυτής της περιόδου είναι: Umwelt, Ha! Ha!, Turba, Description d’un Combat και Salves. Στο Φεστιβάλ Αθηνών έχει παρουσιάσει τα έργα: Umwelt (2006), Turba (2008), May B (2011), Salves (2011), Νocturnes (2013).
