Η φύση καθαυτή από δύο πράγματα είναι φτιαγμένη, την ύλη και το κενό όπου τα σώματα βρίσκουν τη θέση τους και κινούνται με ποικίλους τρόπους.
Λουκρήτιος, Για την Φύση των Πραγμάτων, (50 π. Χ.), Βιβλίο Ι, 418-21
Το Dancing Tubes Interventions είναι μια αναπνευστική κινητική εγκατάσταση που γεφυρώνει τις εννοιολογικές ιδέες δύο καλλιτεχνών. Αποτελείται από το Dancing Tubes (1968/2014) του Gustav Metzger και δύο παρεμβάσεις της Gabriella Daris (2014/2015): (α) πρόσθεση: ζωντανός χορός εντός της εγκατάστασης και (β) αφαίρεση: κάλυψη της πηγής του ήχου με πέπλο. Χρησιμοποιώντας την ακουσματική τεχνική του Πυθαγόρα, η Gabriella Daris επικεντρώνεται στην επίδραση που έχει ο συμπιεσμένος αέρας και ο ήχος του, στα υπερ-αντικείμενα των σωλήνων και στη χορεύτρια: μια συνένωση του ανθρώπινου και του μηχανοποιημένου χορού η οποία σκοπεύει να εγείρει το ακροατήριο ως προς την πηγή του ήχου, την ένδειξή του και την οντολογική του σύσταση. Χειραγωγογούμενη από την ατμοσφαιρική πίεση, το αιθέριο σώμα της χορεύτριας βρίσκεται σε συνεχή διαμάχη να χορέψει σε αρμονία με τον απρόβλεπτο και ταραχώδη χορό των δύο σωλήνων οι οποίοι κρέμονται από το ταβάνι και είναι συνδεδεμένοι με ένα συμπιεστή αέρος (κομπρεσέρ). Ο συμπιεστής αέρος ενεργοποιείται χρονομετρικά για ένα λεπτό, με διαστήματα 10 λεπτών σιωπής και ακινησίας. Ο ήχος είναι βασικό μέρος του ρεπερτορίου και υπενθυμίζει τη βίαιη δύναμη του αέρα, την τέχνη της αναπνοής έως τον αναπόφευκτο επιθανάτιο ρόγχο και το σύστημα της αυτοποίησης. Το Dancing Tubes Interventions διερευνά την «ποιητική του χώρου» και του ήχου χορεύοντας ανάμεσά τους, εξετάζοντας αυτό που υπάρχει και δεν φαίνεται, εκείνο που υπαινίσσεται, που αχνιφαίνεται, που είναι δίπλας μας και σιγοκαίει, που πυρπολεί τις αισθήσεις, που πονάς και πεθαίνεις για αυτό, κι έπειτα ξαναγεννιέσαι. Κείμενο © 2015 Gabriella Daris
Εκδηλώσεις
Την 19η Μαίου η Gabriella Daris θα χορέψει ζωντανά με τους χωρευτικούς σωλήνες για τρεις ώρες. Θα επακολουθήσει ομιλία της η οποία θα διερευνήσει τις θεωρίες του Gustav Metzger γνωστές ως, «Αυτο-Καταστροφική Τέχνη» και «Αυτο-Δημιουργική Τέχνη», έπειτα, θα αποκωδικοποιήσει τα γραπτά του (1959-1999) και θα εξηγήσει τη δραματουργική προσέγγιση της στο έργο του καθώς επίσης, τη διφορούμενή της εφαρμογή του Πυθαγόρειου Πέπλου.
Την 20η Μαίου η Gabriella Daris θα διευθήνει ένα πειραματικό εργαστήριο, όπου το κοινό θα κληθεί όχι μόνο για να αλληλεπιδράσει με την εγκατάσταση, αλλά να πειραματιστεί και με διαφορετικές έννοιες, όπως όραση, ακοή, και αόρατη ηχητική ακοή, καθώς αυτή γίνεται ορατή. Το εργαστήριο θα προκαλέσει την ψυχοσωματική κατάσταση του κοινού καθώς εξερευνεί την καταστροφική τάση του φυσικού στοιχείου του αέρα σε φετιχιστικό και υπερβατικό επίπεδο. Ο Julian Hand θα εκτελέσει ζωντανές προβολές νερομπογειών σε γυαλικές διαφάνειες, δημιουργώντας ένα περιβάλλον σαν την ηφαιστειακή λάβα, καθρεπτίζοντας το έργο του Gustav Metzger, Liquid Crystal Environment (1965).
Βιογραφίες
Η Gabriella Daris είναι ιστορικός τέχνης και χορού, επιμελήτρια εικαστικών εκθέσεων και συγγραφέας σχολαστικών κειμένων. Είναι, επίσης, χορεύτρια, χορογράφος και σκηνοθέτρια παρεμβάσεων σε ανοικτούς χώρους και εγκαταστάσεις. Γεννήθηκε στο Τορόντο του Καναδά το 1982 και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Παρακολούθησε εκπαίδευση από νεαρή ηλικία στον κλασσικό και σύγχρονο χορό και ακολούθησε ακαδημαικές σπουδές στην ιστορία της τέχνης και χορού, φιλοσοφία και λογοτεχνία, στον Καναδά, στη Γαλλία, Ελβετία και Αγγλία. Mε βάση το Λονδίνο παρουσιάζεται παγκοσμίως και συχνά περνάει ωκεανούς ακολουθώντας τον άνεμο.
Ο Gustav Metzger είναι καλλιτέχνης με έδρα το Λονδίνο. Γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας το 1926 από Πολωνούς γονείς. Από το 1945 μέχρι το 1953, εκπαιδευτηκε σε σχολές καλών τεχνών στο Κέιμπριτζ, στο Λονδίνο, στην Αμβέρσα και την Οξφόρδη. Το 1959 ανέπτυξε την έννοια της αυτο-καταστροφικής τέχνης προτείνοντας έργα που θα μπορούσαν να αυτο-καταστραφούν, ώστε να αντικατοπρίσει την παρόμοια καταστροφική φύση του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Στο επίκεντρο της πρακτικής του, η οποία διήρκεσε πάνω από 70 χρόνια και ακόμη συνεχίζεται, είναι μία σειρά από συνεχώς αντίθετες κι ακόμα επίσης, αλληλοεξαρτώμενες δυνάμεις, όπως καταστροφή και δημιουργία.
Ακουστικοί Φάροι
Η ιστορία της Σαντορίνης σε σχέση με το ενεργό ηφαίστειο της και την πρόσφατη μνήμη των κατοίκων της από τον καταπληκτικό σεισμό του 1953, έχουν δημιουργήσει μια ιδιαίτερη πολιτιστική και περιβαλλοντική σχέση μεταξύ κάθε σώματος και της πιθανής του βίαιης ατμόσφαιρας. Οι καταστροφές συχνά ταυτίζονται με τους ορμητικούς, πυκνούς και μαζικούς ήχους. Χρησιμοποιώντας την καλντέρα της Σαντορίνης ως «φυσικό αμφιθέατρο», ζωντανών ή τεχνικώς μεσολαβόμενων ακουστικών (επανα) παραστάσεων, το Μουσείο Σαντόζεουμ θα φιλοξενήσει το ακαδημαικό συμπόσιο Ακουστικοί Φάροι από 16 έως 23 Μαίου και την εικαστική έκθεση από 16 Μαίου έως 8 Ιουνίου, 2015, που επιμελήται η Ileana Drinovan. Τα γεγονότα είναι μέρος των παγκόσμιων εκδηλώσεων που οργανώνει το Performance Studies interrnational (PSi). Οι Ακουστικοί Φάροι θα εξετάσουν το ρόλο της ανθρώπινης ακουστικης απόδοσης, κάνοντας τους ήχους της καταστροφής να φαίνονται φυσικοί και να χάνονται σε μια αντιλαμβανόμενη ακοή.
