Déshabillé. Μαρία Λοϊζίδου

Ένα βιβλίο συγγραφής υποχρεώσεων μιας καθημερινότητας σε αμφισβήτηση

Η επιμελητική πρόταση déshabillé επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην κατανόηση ενός χώρου μαζί με το φορτίο του, μιας βιοτεχνίας passementerie σε δράση, μέσω κοινών πρακτικών του ανθρώπου. Άλλωστε, ο τόπος αυτός, η βιοτεχνία Μέντη, επαναλειτούργησε από το Μουσείο Μπενάκη σε Κέντρο Διατήρησης Παραδοσιακών Τεχνικών Κλωστοϋφαντουργίας, μέσα από την ανάγκη ανάδυσης χώρων που παράγονται από συνθήκες κρίσης.

Οι χώροι αυτοί δεν επιδιώκουν την ανάπλαση μιας παλιάς ταυτότητας αλλά τη διάνοιξη εκ νέου μιας κοινωνικής συζήτησης. Το νόημα του τόπου, μέσα από τον νέο του επαναπροσδιορισμό, συγκρατεί τις δομές που θα επιτρέψουν ένα άλλο συμβάν. Η ασφυκτική συνθήκη που η τρέσα εξυπηρετούσε σε πολλές περιπτώσεις προσθέτοντας στο κύρος μιας εξουσιαστικής επιβολής, καθόλου δεν περιόρισε κάθε είδους ποιητική παραγωγή.

Την ποιητική αυτή φροντίδα, ίδια με του έργου τέχνης, η πρόταση deshabillé προσπαθεί να εξασφαλίσει στο χώρο του Μέντη, ως μια συνθήκη ανοικτότητας. Ο επιμελητής μαζί με την εικαστικό, εργάζονται ως φροντιστές του χώρου, προτείνοντας εργαλεία κατανόησης της δομής της χειρωνακτικής εργασίας. Με τη διευκόλυνση του θεατή να παρατηρήσει τα συσσωρευμένα στρώματα παραγωγής passementerie της βιοτεχνίας Μέντη, επιχειρείται να προβληθεί η υλικότητα του αντικειμένου σαν έργο ζωής που ενώνει τους ανθρώπους, μέσα από ένα σύστημα παραγωγής αφήγησης για όσα ξέχασαν αλλά και για αυτά που έρχονται.

Οι νέες εγκαταστάσεις της Μαρίας Λοϊζίδου, τοποθετημένες στο χώρο αβίαστα, σαν προέκταση του υφιστάμενου υλικού, επιχειρούν κυρίως να λειτουργήσουν ως  εργαλεία στήριξης και προβολής μιας ενέργειας που συσσωρεύθηκε στο χώρο για 144 χρόνια.

Σε εγκαταστάσεις, η εικαστικός συγκεντρώνει με το δικό της τρόπο, υλικό ενός παρελθόντος χρόνου, συμπυκνωμένο σε χωρικά πλαίσια που περιορίζονται στο ελάχιστο. Ένα χειροποίητο βιβλίο που παίρνει τη φόρμα του cahier français, βιβλίο συγγραφής υποχρεώσεων μιας καθημερινότητας σε αμφισβήτηση. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα προσωπικό αλφάβητο, ένα άλλο abécédaire, όπως αυτά που στοιβάζονται στον χώρο του Μέντη.

Η ηχητική εγκατάσταση συνοδεύεται από τον ήχο των μηχανών της βιοτεχνίας σε λειτουργία. Μαζί με τις αφηγήσεις ανθρώπων, που η εικαστικός συγκεντρώνει τα τελευταία χρόνια και που αναφέρονται σε ήπιες μορφές βίας, μία λευκή τρέσα που αναφύεται από τα μηχανήματα, παραπέμπει σε καλωδιωμένη κεραία που μας συνδέει με γνώριμα ακούσματα και παράγει τα ενδεχόμενα νέων προοπτικών.

Συντελεστές

Eπιμέλεια: Yves Sabourin

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.