Ήμασταν χαρούμενοι όλο εκείνο το πρωί […]
Πρώτα γυάλιζαν οι πέτρες τα φύλλα και τα λουλούδια
έπειτα ο ήλιος
ένας μεγάλος ήλιος όλο αγκάθια μα τόσο ψηλά στον ουρανό.
Γιώργος Σεφέρης, Διάλειμμα Χαράς
Τέσσερις γυναίκες περιπλανώνται στο φαράγγι του Λυκαβηττού αποζητώντας ένα αίσθημα ψυχικής και σωματικής ευφορίας και επιχειρούν μια εκστατική συνομιλία με τη φύση έχοντας ως βασικό τους οδηγό την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και του Ουώλτ Ουίτμαν.
Το «Διάλειμμα Χαράς» αποτελεί μια σειρά παραστάσεων με βασικό άξονα τη σχέση του σύγχρονου κατοίκου των ασφυκτικών αστικών κέντρων με το φυσικό περιβάλλον, όπου το σωματικό θέατρο συναντάει την ποίηση.
Μια παράσταση που θέτει καίρια ερωτήματα παραχωρώντας άπλετο χώρο στους θεατές να πάρουν μέρος στην αναζήτηση απαντήσεων, καθώς είναι ελεύθεροι να κινηθούν μαζί με τις ηθοποιούς, να συνθέσουν τις δικές τους εικόνες, τις δικές τους απορίες και τα δικά τους νοήματα.
Το πιο μικρό βλαστάρι δείχνει πως αλήθεια δεν υπάρχει θάνατος,
Και αν πότε υπήρξε οδήγησε μπροστά τη ζωή […]
Ουώλτ Ουίτμαν, Το Τραγούδι του Εαυτού μου
Το «Διάλειμμα Χαράς» αποτελεί μέρος του The φαράγγι project και φυσική συνέχεια μιας σειράς συνεργασιών και ερευνών με την Άννα Τζάκου, την Ρόζα Προδρόμου, τη Νέλλη Πουλοπούλου, την Αντριάνα Αλεξίου, και την ομάδα εργαστηρίου Ανοιχτή Φύση που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και συνέβαλαν στα εκφραστικά μέσα της παράστασης.
