Το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015, εγκαινιάζει την έκθεση του Δημήτρη Δημητριάδη: Τετράδια 1994 – 2014 σε επιμέλεια Ντένη Ζαχαρόπουλου, από τις 6 Ιουνίου έως τις 5 Ιουλίου.
Παρουσιάζονται 20 χρόνια καθημερινές εικαστικές σημειώσεις του Δημήτρη Δημητριάδη, που συμβαδίζουν με το συγγραφικό του έργο και αποτελούν μια πλούσια ενασχόληση με το χρώμα και τις μορφές ως έκφραση και σκέψη, που αναπτύσσει μέσα από εμμονές τρόπους που προσεγγίζουν τον ορατό και αόρατο, το ρητό και τον άρρητο κόσμο του συγγραφέα. Το μουσείο μετατρέπεται σε αναγνωστήριο όπου εκατοντάδες τετράδια και χιλιάδες ιδιόχειρες σελίδες γεμάτες σχέδια, χρώματα, εικόνες, λέξεις, είναι στη διάθεση του θεατή να τις περιηγηθεί, να τις πάρει στα χέρια του, να τις ξεφυλλίσει, να τις διαβάσει με τα μάτια ή με το νου.
Όπως αναφέρει ο Δημητριάδης υπό τον τίτλο Aνα –ζώ – γράφω – πύρωση: «Το διάστημα ανάμεσα στην παύση τής γραφής – κοπιαστική επανάπαυση και άκαρπη αγρανάπαυση– είναι ένα χρονικό χάσμα που πολύ δύσκολα βρίσκει συμπλήρωση. Το χέρι όμως αδημονεί, δεν ησυχάζει, βιώνει ένα κενό, μία αδράνεια τής ενέργειάς του, επιθυμεί να χειροδικήσει, να διαχειριστεί αυτήν την κένωση, να αναπληρώσει την πτώση τού πυρετού με μία άλλη υποτροπίασή του, με την αναζήτηση και εύρεση μίας ανάφλεξης άλλου είδους. Η μεγαλύτερη ανάφλεξη, μαζί με τις λέξεις, είναι οι νότες και τα χρώματα, η κλίμακα των μουσικών γραμμών και το φάσμα των χρωμάτων – χωρίς να θέλω να παραλείψω ή να υποτιμήσω το εύρος των αρχιτεκτονικών γραμμών και των γλυπτικών σχημάτων. Πρόκειται για έσωθεν καταναγκασμό που βρίσκει έτοιμο έδαφος για να καρπίσει, κι αυτός που είναι περισσότερο επικαρπωτής παρά ιδιοκτήτης τού εν λόγω εδάφους, δεν μπορεί παρά να αφεθεί στην διαχείριση τού εδάφους αυτού από τον, νεοεμφανισθέντα αλλά από πολλά χρόνια πριν αναμένοντα, διεκδικητή του.Έτσι είχα αρχίσει, με τη χρήση των χρωμάτων, σχολικά μολύβια και υδατοχρώματα. Συν τω χρόνω όμως αυτά ξεχάστηκαν, έδωσαν την θέση τους στο χέρι μου σε άλλα μολύβια, σε πλήκτρα, σε εγγραφές, σε εξαντλητικές ανασκαφές με τις λέξεις, με τούς θησαυρούς τους και τα όριά τους. Σε τέτοιες στιγμές οριακής εξάντλησης τού λόγου εμφανιζόταν, η παύση τής γραφής και η πτώση τού πυρετού της, και σχεδόν αταβιστικά η ανάδυση τού χρώματος που είχε τις ήπιες εκφορές της και τις καταιγιστικές εξάρσεις της, τις ανεξάντλητες επαναφορές της και τις ακραίες επιδόσεις της, κορυφώσεις, καταβυθίσεις, εκρήξεις και στύσεις, μία εκροή ανάλογη με εκείνη των λέξεων, με την ίδια ασύνορη φανέρωση τών κινήσεων τού μύθου και τού πόθου. Τώρα η γλώσσα μιλούσε με χρώματα, και έλεγε το αφανές και το ενδογενές, απλωμένη σε επιφάνειες από χαρτί οι οποίες γίνονταν τα επιφάνια μιάς άγνωστης ενδοχώρας. Αυτήν θα ξεφυλλίσει ο επισκέπτης τής έκθεσης, φυλλομετρώντας τα «Τετράδια» με την δική του αφή».
Στο πλαίσιο της έκθεσης διοργανώνονται δύο εκδηλώσεις. Μια σειρά συναντήσεις με τον συγγραφέα και με φίλους ή ειδικούς του έργου του θα εμπλουτίσουν το λόγο και την πολυδιάστατη αυτή προσέγγιση ανάμεσα στο λόγο και την εικόνα, τις λέξεις και τα χρώματα. Την Πέμπτη 11 Ιουνίου στις 20:00 θα παρουσιαστεί το έργο Λυκάων σε μορφή αναλογίου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, με τη συμμετοχή του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη και του ηθοποιού Ορέστη Καρύδα. Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων απαιτούνται οι κρατήσεις στο τηλέφωνο: +302103215717 με εισιτήριο εισόδου 5€.
Την Πέμπτη 2 Ιουλίου στις 20:00 ο Δημήτρης Δημητριάδης θα συνομιλήσει με φίλους για το έργο του με είσοδο δωρεάν.
