Έγινε sold out όπου παρουσιάστηκε, έχοντας μεγάλη αποδοχή από το κοινό, φιλοξένησε συγκινητικές συναντήσεις και συζητήσεις. Η «Έξοδος», που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, επέστρεψε πρόσφατα (συμβολικά κοντά στην εορτή της 28ης Οκτωβρίου), για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Αργώ και μετά από την επιτυχία που σημείωσε και πάλι, συνεχίζει στο Αργώ, από το Σάββατο 7 Νοεμβρίου.
Οι ηρωίδες της παράστασης: η Μόσχω Τζαβέλα, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Λέλα Καραγιάννη, Σουλιώτισσες και Μεσολογγίτισσες, εργάτριες και ανώνυμες αγωνίστριες, ζωντανεύουν στη σκηνή από πέντε γυναίκες ηθοποιούς: Νικολίνα Καραθύμιου, Κατερίνα Μπιλάλη, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Γιώτα Τσιότσκα, Άντρη Χατζηχριστοδούλου και συναντούν την αγωνίστρια Όλγα Τσολακίδου που αφηγείται ζωντανά στη σκηνή τη δική της μάχη και ιστορία, παίρνοντας τη σκυτάλη από την 90χρονη αγωνίστρια Ζωή Πετροπούλου.
Μια παράσταση που έχει εξελιχθεί σε θέατρο-ντοκουμέντο, όπου πολλές παλιές και νέες αγωνίστριες συναντήθηκαν στο διάστημα που παίχτηκε ολόκληρο τον περασμένο χρόνο. Το έργο διαπραγματεύεται το ερώτημα: Εγώ θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωή μου για κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο από το ατομικό; Και τι είναι η πατρίδα σήμερα και τότε; Το θέμα της παράστασης στοχεύει να αναδείξει τις αντιφάσεις, τους δισταγμούς, τις αποφάσεις, εν τέλει τον ρόλο των γυναικών στη διάρκεια της Νεοελληνικής Ιστορίας, μέσα από τη διαφορετικότητα του γυναικείου ψυχισμού.
Δείτε το τρέιλερ της παράστασης «Έξοδος»
Η «Έξοδος» παρουσιάζεται από τη θεατρική ομάδα Anima, που συνεχίζει τη θεατρική της έρευνα πάνω στην ανάδειξη της γυναικείας οπτικής και στην άρθρωση ενός ισότιμου γυναικείου λόγου. Το κείμενο της παράστασης συντίθεται από αφηγηματικά κείμενα–μονολόγους, αλλά και αληθινές μαρτυρίες γυναικών που έδρασαν στην επανάσταση του 1821, στον πόλεμο του 1940, στον εμφύλιο και μέχρι σήμερα.
Η ιδέα της σκηνοθεσίας
Με αφετηρία το περιβάλλον μιας πειραγμένης εθνικής εορτής, κάτι μεταξύ 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου, την οποία οι ηθοποιοί προετοιμάζουν χρησιμοποιώντας υλικά από εθνικούς εορτασμούς, όπως ποιήματα, εικόνες, τραγούδια, απαγγελίες, στεφάνια, παρελάσεις και άλλα, αποδομείται και επαναδομείται η ιδέα του εθνικού. Στόχος της παράστασης είναι να ξαναδιαβαστεί με καινούριο τρόπο το 1821 και το 1940, ώστε τα κείμενα αυτά να αποκτήσουν σάρκα και οστά και να φέρουν πραγματικά, σημερινά, επίκαιρα διλήμματα, γιατί «Ήρωας μπορεί να είναι κάποιος από εμάς, όταν βρεθεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες».
