Υβριδική ηλεκτρονική όπερα για τενόρο, βαρύτονο, δύο εκτελεστές, ηθοποιό, video εγκατάσταση, μαγνητοταινία και έναν φορητό υπολογιστή, μια σύνθεση στίχων από τις τραγωδίες του Ρακίνα Ανδρομάχη, Φαίδρα , Βερενίκη.
Μεγαλειώδης θλίψη, που είναι η ηδονή της τραγωδίας. Τραγωδία σε τέσσερις τοίχους.
Τα σκοτεινά και άρρωστα πάθη, τα εσωτερικά αδιέξοδα των ανθρώπων που πορεύονται ολοταχώς προς τη συντριβή τους, δίχως οι θεοί να είναι φταίχτες ή προστάτες.
Andromaque -Phèdre -Bérénice.
An Phe Be. Am Phi Bios. Αμ φί βιος. Ο έχων διπλή ζωή, ο έχων δύο ειδών ζωή.
Τρεις γυναίκες, τρεις βασίλισσες, που αποκτούν μια δεύτερη υπόσταση, γίνονται αρσενικές, για να κατορθώσουν να υλοποιήσουν το δίκιο ή το πάθος τους. Η υπερβολική αρετή είναι και αυτή έγκλημα.
-Όλα μ’αφήνουν μόνη. (An)
-Σχεδόν σκοτάδι -τα πάθη μου τολμήσανε να βγούν και ν’ απλωθούνε. (Phe)
-Δεν ήξερες τους νόμους, όταν πρώτη φορά σου είπα σε λατρεύω; (Be)
Ο έρωτας στον Ρακίνα ένας δρόμος μοναχικός, ζήτημα που αφορά μόνο τον ερωτευμένο και όχι το αντικείμενο του έρωτα, μια μορφή επιβολής εξουσίας, έρωτας απόλυτος, ανοριακός και γι’αυτό το λόγο άρρωστημένος και ανήθικος, καταστροφική δύναμη μέσα στον Οίκο, στην Πόλη, στο Κράτος.
Ένας ελικοειδής σχηματισμός που ατσαλώνεται μέσα από την ανεκπλήρωτη επιθυμία και την απαγόρευση, μαιανδρικό πάθος. Και δεν οδηγεί πουθενά.
Λόγος, μουσική και εικόνα συνυπάρχουν και μιλούν για τον μονομερή έρωτα, το δίπολο νόμος-επιθυμία. Ενοχές, φόβοι, υπερβάσεις, προσωπικά διλήμματα, κοινωνικές επιταγές. Ταχύτητα ήχου-πυκνότητα στίχου, εκφραστική λιτότητα-κομψά σπαράγματα πεζών ήχων, εμμονικό μοτίβο-γεωμετρική πλοκή, ευθύτητα στην έκφραση των αισθημάτων-σκληρές διαφωνίες και κραυγαλέες παύσεις, ηχητική τραχύτητα-ποιητική ευλυγισία.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεατρικές Συνθέσεις ΙV.
