Το Minefield είναι μια παράσταση που φέρνει επί σκηνής Αργεντίνους και Βρετανούς βετεράνους από τον πόλεμο των νησιών Φώκλαντ για να δει τι έχει απομείνει στη μνήμη τους 34 χρόνια μετά και παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Σε ένα σκηνικό το οποίο λειτουργεί σαν χρονομηχανή, αυτοί που πολέμησαν μεταφέρονται στο παρελθόν για να ανασύρουν τις μνήμες τους και τον αντίκτυπό που είχε ο πόλεμος στις ζωές τους.
Ο Lou Armour ήταν πρώτο θέμα σε όλες τις βρετανικές εφημερίδες όταν οι Αργεντίνοι τον πήραν αιχμάλωτο στις 2 του Απρίλη και τώρα είναι δάσκαλος για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ο Ruben Otero επιβίωσε από την καταβύθιση του πλοίου ARA General Belgrano και τώρα έχει μπάντα που κάνει tributes στους Beatles. O David Jackson περνούσε τον χρόνο του ακούγοντας πολεμικές ανταποκρίσεις και αποκωδικοποιώντας ραδιοφωνικά σήματα και τώρα ακούει μαρτυρίες άλλων βετεράνων κάνοντας την πρακτική του στην ψυχολογία. Ο Sukrim Rai υπήρξε Ghurka (στρατιώτης από το Νεπάλ) που ήξερε να χειρίζεται καλά το μαχαίρι και τώρα δουλεύει ως σεκιούριτι. Ο Gabriel Sagastume ήταν και αυτός στρατιώτης που ποτέ δεν θέλησε να πυροβολήσει και τώρα εργάζεται ως ποινικός δικηγόρος. Και τέλος, ο Marcelo Vallejo ήταν σκοπευτής και τώρα πρωταθλητής του τρίαθλου.
Το μόνο κοινό μεταξύ τους είναι ότι είναι όλοι βετεράνοι. Αλλά τί ακριβώς σημαίνει βετεράνος; Πρόκεται για κάποιον που επιβίωσε, για κάποιον ήρωα ή κάποιο απλά κάποιο τρελό; Η παράσταση εξετάζει διαφορετικές πτυχές του πολέμου φέρνοντας κοντά παλιούς εχθρούς που καλούνται να αφηγηθούν την ίδια ιστορία.
Το Minefield εστιάζει στα σημάδια που αφήνει ένας πόλεμος, τη σχέση μεταξύ εμπειρίας και μυθοπλασίας, αλλά και τους διάφορους τρόπους που αναπαρίσταται η μνήμη. Μπορεί η τέχνη να γίνει το μέσο για την αναβίωση του παρελθόντος; Να επαναφέρει στο προσκήνιο ό,τι θεωρούμε χαμένο στα βάθη του μυαλού; Η αργεντινή σκηνοθέτης, Λόλα Αρίας ερευνά τη σχέση μεταξύ εμπειρίας και αφήγησης, συνδυάζοντας το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις visual arts για περισσότερο από μια δεκαετία.
