Ο Αγαμέμνονας, ο αρχηγός του στρατού των Αχαιών, επιστρέφει νικητής από την Τροία, για να θανατωθεί από την γυναίκα του Κλυταιμνήστρα. Στο θάνατο τον ακολουθεί και η Κασσάνδρα, δούλα και ερωμένη του, η οποία, πριν πεθάνει, θα προφητεύσει το φόνο της Κλυταιμνήστρας από τον γιο της τον Ορέστη.
Η παράσταση έχει ως βασικό συστατικό της την Ορέστεια του Αισχύλου, ένα έργο ορόσημο της απαρχής του δυτικού πολιτισμού και επικεντρώνεται στην εξιστόρηση των πράξεων της Κλυταιμνήστρας, πριν και μετά το φόνο του Αγαμέμνονα, καθώς και τη θανάτωσή της από τον Ορέστη.
Η Κλυταιμνήστρα, στην έναρξη των Ευμενίδων, ζητά από τις Ερινύες δικαίωση για τη δολοφονία της. Αυτή η δικαίωση δεν θα έρθει ποτέ. Με τον ιδιαίτερα σκληρό της θάνατο, από το χέρι του ίδιου της του γιού, σηματοδοτείται η βίαιη αλλαγή και το πέρασμα από τη μητριαρχία στην πατριαρχία. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Έτσι η δολοφονία του Αγαμέμνονα αξιολογείται με βάση τη νέα ηθική που προκύπτει, ως βάρβαρη και απάνθρωπη και όχι σαν την απόδοση δικαιοσύνης ενός τρόπου σκέψης που βάζει την οικογένεια πάνω από την λατρεία της εξουσίας και τον σεβασμό των ηττημένων πάνω από τη μανία του κέρδους.
Ο Αισχύλος πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και συνδέει τη νέα αυτή ηθική τάξη με τη νεοσύστατη δημοκρατία της Αθήνας. Παρ’ ότι όμως θιασώτης της νέας αυτής τάξης πραγμάτων, επιτρέπει στους ήρωες του και δη στην Κλυταιμνήστρα, να προβάλουν τα επιχειρήματα και να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Στέκει κριτικός απέναντι στο καινούργιο που έρχεται και συνεχώς επισημαίνει τον κίνδυνο της αλαζονείας και της ύβρεως που προκύπτει από αυτήν.
Σχεδόν σε κάθε σημείο της αφήγησης, η διαδοχή των γεγονότων παρουσιάζεται σαν μια σειρά από αδυσώπητες συγκρούσεις του αρσενικού με το θηλυκό, του άντρα με τη γυναίκα, της μητέρας με το γιο. Οι συγκρούσεις αυτές, που πηγάζουν από τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης γεννούν απόψεις, προβληματισμούς και ερωτήματα που διατρέχουν όλο το σώμα της ιστορίας του ανθρώπου και φτάνουν στις μέρες μας καλώντας μας να τα επαναδιατυπώσουμε και να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις. Αν στις μέρες μας ζούμε το τέλος της ιστορίας, πρόθεση μας είναι να επιστρέψουμε στο έργο που σηματοδοτεί την αρχή της και να δώσουμε το λόγο σε μια από τις πιο αρνητικά φορτισμένες ηρωίδες του αρχαίου δράματος.
{youtube}_EOmRl9Aq1k{/youtube}
