«Τι συμβαίνει όταν ένα πολύ μαγικό μπαλόνι εμφανίζεται; Τι σχέση έχει η εξαφάνισή του με τη λεβάντα, τα χρώματα και το βασιλικό; Μυστήριο ζω ή όνειρο;»
Η ομάδα Τελίτσα παρουσιάζει από την Κυριακή 1 Μαρτίου 2015, στο θέατρο Σταθμός, την παράσταση «… μήπως ονειρεύομαι;», ειδικά σχεδιασμένη για παιδιά από ενός έτους και το ίδιο απολαυστική για όλες τις ηλικίες.
Υπόθεση
Η Φαίδρα είδε στον ύπνο της πως ένα μπαλόνι κόκκινο, πολύ μαγικό μπήκε στο δωμάτιό της. Ήταν πολύ μαγικό, γιατί την ταξίδευε στο πράσινο και στο γαλάζιο, της μάθαινε παιχνίδια, της έλεγε αστεία μυστικά. Η Φαίδρα περνούσε υπέροχα, ως τη στιγμή που έβγαλε βόλτα το μπαλόνι της και το έχασε. Τότε η περιπέτεια αρχίζει. Πού είναι το μπαλόνι της; Θα καταφέρει να το βρει; Ποιος θα τη βοηθήσει;
Οι φόρμες του σωματικού θεάτρου και του σύγχρονου χορού, το παιχνίδι, η μιμική τέχνη και η διάδραση μεταξύ ερμηνευτών και κοινού συνθέτουν ένα σκηνικό χώρο ονείρου, όπου η φαντασία επεμβαίνει με χιούμορ σε αντικείμενα, εικόνες και εμπειρίες της καθημερινής ζωής μικρών και μεγάλων.
Σημείωμα της δημιουργού – σκηνοθέτη
Βασική ανάγκη των παιδιών κάθε ηλικίας είναι να καταλαβαίνουν και να απολαμβάνουν τον κόσμο γύρω τους.
Πιστεύω ότι αυτός είναι και ο βασικός σκοπός κάθε ψυχαγωγικής ή εκπαιδευτικής δράσης. Συνεπώς τα παιδιά, ειδικά αν είναι η πρώτη τους επαφή με το θέατρο, χρειάζεται να βρεθούν μπροστά σε σκηνικές συνθήκες που αναγνωρίζουν. Η ανάγκη αυτή, ειδικά για τα πιο μικρά παιδιά 1-4 ετών, πρέπει να υπολογίζεται παράλληλα με την παράδοξη σκέψη τους, τη «φευγάτη» τους αντίληψη. Γιατί αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι εκείνο που ενισχύει την έμφυτη τάση τους για προσωπική δημιουργία
Στο «… μήπως ονειρεύομαι;» τα σκηνικά αντικείμενα είναι απόλυτα γνώριμα, ενώ η λειτουργία τους και ο συνδυασμός τους αναδεικνύει τις άπειρες διαστάσεις τους. Μαξιλάρια παράθυρα, υφάσματα ποτάμια, ξιφομαχίες με ξεσκονίστρες πρωταγωνιστούν και παράλληλα συμβαδίζουν με την παράδοξη και μοναδικά δημιουργική σκέψη των παιδιών.
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που η παράσταση αυτή αφορά σε όλες τις ηλικίες. Γιατί όλοι μπορούν να απολαύσουν τις διαφορετικές διαστάσεις που «κρύβονται» στα αντικείμενα γύρω μας.
Για τους μικρούς οι σκηνογραφικές συνθήκες είναι γνώριμες. Για τους μεγάλους είναι ένα παιχνίδι, ένα ταξίδι σε χώρους φαντασίας και ονείρου.
