“…το τέλος βρίσκεται παντού..
Κάτι άλλο θα αρχίσει – και σίγουρα έχει ήδη αρχίσει με έναν μη ορατό τρόπο”
Jean-Luc Nancy
Καινούργιος Ευαγγελισμός: μετά από τη Χρύσα Καψούλη, ένας νέος σκηνοθέτης και εικαστικός καλλιτέχνης, ο Μιχάλης Αγγελίδης, παρουσιάζει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, τον Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας του Δημήτρη Δημητριάδη. Η παράσταση ανέβηκε στις 18 Μαρτίου 2015 στο Δη.Πε.Θε. Καβάλας και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2015 για 2 έκτακτες παραστάσεις.
Το έργο είναι μια αντιστροφή του μύθου της Κασσάνδρας. Στον επικρατέστερο αρχετυπικό μύθο η Κασσάνδρα, κόρη του Πριάμου και της Εκάβης, ήταν ιέρεια του Θεού Απόλλωνα στην Τροία. Ο Απόλλωνας, ερωτευμένος μαζί της, τής δίνει το χάρισμα της μαντικής για να την πείσει να ανταποκριθεί στον έρωτά του. Η Κασσάνδρα όμως αρνείται τον πόθο του και ο Θεός την εκδικείται με την κατάρα οι προφητείες της να μη γίνονται πιστευτές από κανέναν.
Στο κείμενο του Δημητριάδη η Κασσάνδρα αποδέχεται τον πόθο του Θεού. Η ένωσή της με τον Απόλλωνα είναι το νέο που φέρνει η Κασσάνδρα στον κόσμο. Ο κόσμος χωρίζεται από την στιγμή της ένωσης σε κόσμο πριν και μετά από αυτήν. Η κατάφαση στον απαγορευμένο πόθο είναι το σημείο τομής του κόσμου λόγω της πλήρωσης που επιφέρει. Η Κασσάνδρα από εχθρός του πόθου γίνεται τώρα ιέρειά του.
Γίνεται το ηχείο και ο πομπός του μηνύματος της ένωσης και της κατάφασης στον πόθο. Ο λόγος της είναι ένα Ευαγγέλιο του ανθρώπου για τον άνθρωπο, το πρόταγμα για την επιστροφή στην ίδια του την σάρκα. Η αρχετυπική εικόνα της μετασχηματίζεται, γίνεται η εικόνα του ανθρώπου. Το γεννητικό της άγγελμα είναι η γενετήσια αρχή.
