Ο Ρομέο Καστελλούτσι ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα το 1997. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, επιστρέφει σε αυτόν, για να παρουσιάσει μια περφόρμανς – μελέτη πάνω στο λόγο και την ομιλία, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016.
Παρά το ότι μοιάζει περίεργο, καθώς ο Ιταλός δημιουργός και η ομάδα του έχουν συνηθίσει το κοινό τους σε μια εννοιολογική εικονοποιία όπου ο λόγος έχει δευτερεύοντα ή καθόλου ρόλο, με το Julius Caesar. Spared parts ο Καστελλούτσι καταφέρνει να συνδυάσει τη μοναδική εικονοπλαστική του ικανότητα με κάτι που μέχρι πρότινος φαινόταν να μη συμπεριλαμβάνεταιστα εργαλεία του. Σε μια εποχή όπου η αφθονία του λόγου είναι δεδομένη, η απουσία του μπορεί να είναι βαρύ φορτίο, ενώ η επιβολή του μέσο πίεσης.
Πρωταγωνιστές είναι τρεις ηθοποιοί της πρώτης παράστασης. Με τη βοήθεια μιας ενδοσκοπικής κάμερας που φτάνει μέχρι τις φωνητικές χορδές του ενός καθώς μιλάει, όσο ο άλλος ηθοποιός στέκεται ανίκανος να εκφέρει λόγο (εξαιτίας της εγχείρησης αφαίρεσης λάρυγγα που έχει υποστεί), η παράσταση μελετά το πώς ο αέρας μετασχηματίζεται σε ήχο.
