Salem. Πόσο κακό μπορεί να ξεκινήσει από ένα παιχνίδι; Πόσο θάνατο μπορεί να γεννήσει ο Έρωτας;
Το 1692, στο Salem, μια κοπέλα αγάπησε έναν μεγαλύτερο άνδρα. Εκείνος διάλεξε την γυναίκα του κι απέρριψε το κορίτσι. Εκείνη και οι φίλες της του κάνουν μαγικά για να τον φέρουν πίσω. Οι ενήλικοι του χωριού τις ανακαλύπτουν και τα κορίτσι κινδυνεύουν να θανατωθούν ως μάγισσες. Το πληγωμένο κι ερωτευμένο κορίτσι αρπάζει την ευκαιρία να κατηγορήσει τη σύζυγο του αγαπημένου της ως υποκινήτρια των μεταφυσικών πράξεων. Η δίκη ξεκινά, τα κορίτσια αθωώνονται αλλά λόγω των καταθέσεων τους, 200 άνθρωποι κατηγορούνται και 20 θανατώνονται.
Ένα βράδυ κάπου στη δεκαετία του ’50, στο Salem, τέσσερα κορίτσια στην εφηβεία κάνουν ένα πιτζάμα πάρτι. Λένε τα μυστικά τους και μοιράζονται τις εμπειρίες του μέσα στο κλειστό και ασφαλές περιβάλλον ενός παιδικού δωματίου, μακριά από τα στενά και ασφυκτικά όρια των κοινωνικών περιορισμών και στερεοτύπων της εποχής, που επέβαλαν στη γυναίκα έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Τα κορίτσια έρχονται αντιμέτωπα με την αφύπνιση της σεξουαλικότητας τους, τη ζήλια, τον ανεκπλήρωτο Έρωτα, ακόμα και τη βία, βιώνοντας συναισθήματα που δεν είναι προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν και ο μόνος τρόπος ίσως για να τα εξηγήσουν είναι μέσα από τη μαγεία, ψάχνοντας τη λύση και τη λύτρωση σε μια ανώτερη δύναμη, φτάνοντας στα άκρα των προσωπικών τους ορίων και δοκιμάζοντας τις σχέσεις τους.
Τα κορίτσια του 1692 και τα κορίτσια του 50′ είναι τα ίδια πρόσωπα. Τα ίδια πρόσωπα και με τα κορίτσια του σήμερα και όλων των περασμένων και μελλοντικών εποχών, που θα ξυπνήσουν γυναίκες και κανείς δε θα τις έχει προετοιμάσει για τον Έρωτα, για τις χαρές αλλά κυρίως για τον πόνο που προκαλεί.
Η παράσταση πραγματεύεται τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς μπροστά στον παράλογο πόνο του έρωτα και την αδυναμία της διαχείρισης του. Μέσα από τις πραγματικές μαρτυρίες της δίκης των μαγισσών του Salem το 1692, δίνεται η πραγματική διάσταση των γεγονότων και των συνθηκών που οδήγησαν στον θάνατο πολλούς ανθρώπους με αιτία έναν πληγωμένο εγωισμό κι έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Η μυθοπλασία του ’50 αφηγείται το πλαίσιο μέσα στο οποίο δυνητικά θα μπορούσε να γεννηθεί η συνθήκη που να οδηγήσει στην καταστροφή. Ένα αθώο παιχνίδι, που ακροβατεί ανάμεσα στην παιδικότητα και την ενηλικίωση, που έχει τόση αθωότητα ώστε να αγνοεί τις συνέπειες αλλά τόση επίγνωση ώστε να γίνεται επικίνδυνο.
Κείμενα σύγχρονων λογοτεχνών ανακατεύονται με τα λόγια των κοριτσιών, κάνοντας έτσι ένα σχόλιο στην ανάγκη του ανθρώπου και να εξηγήσει με κάθε εργαλείο που κατέχει τον ‘Ερωτα.
Μέσα σε ένα ολόλευκο περιβάλλον, απογυμνωμένο από κάθε χρώμα που προσδίδει ταυτότητα και μνήμη, έτοιμο να δεχτεί οποιαδήποτε παρέμβαση τόσο σε σημειολογικό όσο και σε πραγματικό επίπεδο, τα κορίτσια παίζουν με αντικείμενα-σύμβολα που γίνονται οι ενδιάμεσοι για την εκφορά εικόνων και ιστοριών. Σ’ αυτό το απόλυτο άσπρο όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, τα κορίτσια παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι με αφορμή τον Έρωτα, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.
Θάρρος ή αλήθεια;
