«To Εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι» με live soundtrack

Οι Eos επενδύουν μουσικά τη βωβή, εξπρεσιονιστική ταινία τρόμου του Robert Wiene

Το Εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι (Das Cabinet des Dr. Caligari) είναι μια βωβή, εξπρεσιονιστική ταινία του Robert Wiene (Γερμανία). Βγήκε στις αίθουσες το 1920. Πρώτη ταινία τρόμου της ιστορίας του κινηματογράφου, το έργο εισάγει μια εικονογραφία, ορισμένα θέματα και πρόσωπα με ορισμένες εκφράσεις που θα σηματοδοτήσουν μελλοντικά έργα, όπως το “Dracula” του Tod Browning (1931), τον Frankenstein και την «Ερωμένη του Frankenstein» του James Whale (1931).

Χαρακτηριστικό της ταινίας είναι ο φωτισμός, άλλοτε ζωγραφιστός και άλλοτε φυσικός, με έντονες φωτοσκιάσεις. Πολλά σκηνικά είναι παράλογα ζωγραφισμένα και εμπνευσμένα από τις αρχές του εξπρεσιονισμού στη ζωγραφική. Ένας από τους σκηνογράφους της ταινίας, ο Βάρμ, υποστήριζε πως «η κινηματογραφική εικόνα πρέπει να γίνει γραφιστική τέχνη » και πράγματι η ταινία είναι σαν ένας κινούμενος εξπρεσιονιστικός πίνακας, τα σχήματα είναι παραμορφωμένα και υπερβολικά, το στιλιζάρισμα λειτουργεί για να εκφράσει την οπτική ενός τρελού, τις σκοτεινές ασυνείδητες λειτουργίες του ανθρώπου.

Πλοκή
Σε ένα τοπικό πανηγύρι, προς το 1830, ένας θαυματοποιός, ο Δρ. Caligari, εκθέτει στα πλήθη τον υπνοβάτη Cesare, ο οποίος κοιμάται σε ένα φέρετρο και μπορεί να προβλέπει το μέλλον. Ο φοιτητής Alan μαθαίνει από τον Cesare πως θα πεθάνει την ίδια νύχτα, όπως και συμβαίνει : δολοφονείται στο κρεβάτι του, το χάραμα. Ο φίλος του Francis πιστεύει πως ο Caligari είναι ένοχος. Η όμορφη Jane με την οποία και ο Alan και ο Francis ήταν ερωτευμένοι απαγάγεται από τον Cesare…

Οι Eos στο Εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι
Στις προβολές με live soundtrack του σχήματος EOS Ensemble, η ταινία λειτουργεί περισσότερο σαν μια οπτικοποίηση της μουσικής πράξης. Η μουσική επένδυση ακροβατεί ανάμεσα στο παλιό και το νέο, στον ηλεκτρονικό και τον ακουστικό ήχο, εντείνοντας τις αντιθέσεις και αναδεικνύοντας το παράλογο. Το Εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι είναι η τρίτη ταινία του εξπρεσιονιστικού κινήματος (μετά από το Metropolis του Fritz Lang και το Nosferatu του Murnau) που επενδύεται με ζωντανή αυτοσχεδιαστική μουσική από τον Τάσο Φωτίου και τον Γιώργο Κατσάνο.

EOS
Η φιλία και η μακρόχρονη σχέση που τους ενώνει αποτυπώνει έναν μεστό ήχο, χωρίς να χάνει σε αυθορμητισμό και παιδικότητα, συνθέτοντας έτσι ένα οργανικό ντουέτο. Ξεκίνησαν να παίζουν μαζί το 1995, πειραματιζόμενοι σε νέους ήχους και πρωτότυπες συνθέσεις και αναζητώντας μια προσωπική ταυτότητα. Το 2000 ιδρύουν το μουσικό σχήμα ΕΟS και ηχογραφούν το δίσκο “Musica Mecanica”. Το 2006 τους βρίσκει μαζί στο μουσικό σχήμα Αpodrasi ηχογραφώντας το Dialogue. Κρατώντας την παράδοση και τις τεχνοτροπίες που τους αφήνει το ΕΟS, τα τελευταία χρόνια γράφουν μουσική επενδύοντας ασπρόμαυρες ταινίες του βωβού κινηματογράφου, καθώς και μουσική για το θέατρο.

Γιώργος Κατσάνος
Ο Γιώργος Κατσάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Πολυοργανίστας (πιάνο, harmonium, analog synthesizers, sampler, music boxes…) και συνθέτης, έχει υπογράψει δύο προσωπικά άλμπουμ: Blur (2007) και Rusty Memories (2012). Δημιουργεί μινιμαλιστικούς ηχητικούς χώρους, ακροβατώντας συχνά ανάμεσα στην απόλυτη σιωπή, την επανάληψη και την γλυπτική αναδόμηση του ήχου.

Σπούδασε στο Βerklee College of Music της Βοστώνης, υπήρξε μαθητής των John Arcarro, Livingston Taylor και Ηall Crook, μέλος του συγκροτήματος Oμαδική Απόδραση, δημιουργός της μουσικό-θεατρικό-εικαστικής ομάδας Lost Circus. Έχει συμπράξει καλλιτεχνικά και δισκογραφικά με τους: Λένα Πλάτωνος, Φοίβο Δεληβοριά, Νότη Μαυρουδή, Λουδοβίκο των Ανωγείων. Είναι δημιουργός του cinematic group ΕΟS, με δισκογραφική παρουσία (Μusica Μecanica, 2007).

Τάσος Φωτίου
Ο Τάσος Φωτίου (σαξόφωνο, φλάουτο, νέυ, καβάλ, whistles, bansuri, ιδιόφωνα & live electronics) γράφει μουσική για το θέατρο, ασχολείται με το σχεδιασμό ήχου, τις ηχητικές εγκαταστάσεις, συνδυάζει την jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό με την ηλεκτρονική και παραδοσιακή μουσική. Διδάσκει σαξόφωνο και θεωρία της μουσικής. Σπούδασε κλασικό φλάουτο στο Ωδείο Αθηνών (1985-1991) και σαξόφωνο στο Ωδείο Τέχνης (1995-1998). Είναι απόφοιτος ανώτερων θεωρητικών σπουδών του Παναρμόνιου Ωδείου. Από το 1992 ως το 2006 είναι μέλος του μουσικού σχήματος De traces. Το 2000 ιδρύει μαζί με τον Γιώργο Κατσάνο και τον Δημήτρη Δημητριάδη το μουσικό σύνολο EOS. Το 2007 ηχογραφούν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο Μusica Mecanica και την επόμενη χρονιά το single City Life. Το 2001 γίνεται μέλος της μπάντας του Νίκου Πορτοκάλογλου, με την οποία συνεργάζεται έως το 2010, και το 2005 του σχήματος Ομαδική Απόδραση. Το 2010 εκδίδει το πρώτο του προσωπικό δισκογραφικό πείραμα, Landforms, και το 2012 το δεύτερο, με τίτλο Pick up the pieces. Από το 1992 περιοδεύει σε μουσικές σκηνές, θέατρα και φεστιβάλ στην Ελλάδα και τo εξωτερικό.

Έχει συνεργαστεί ως performer και μουσικός studio με καλλιτέχνες όπως: Διονύσης Σαββόπουλος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Νότης Μαυρουδής, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Οδυσσέας Τσάκαλος, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Γιώργος Στεφανάκης, Μιχάλης Ζαμπέτας, Οδυσσέας Γαλανάκης, Βασίλης Ρακόπουλος, Νίκος Ξιδάκης, Κώστας Χατζής, Νίκος Ζιώγαλας, Κώστας Λειβαδάς, Γιώργος Κιμούλης, Γiάννης Μαργαρίτης, Κωνσταντίνος Ρήγος, Μαίρη Σχοινά, Γιάννης Χαλαμπαλάκης, Atsusi akenouchi, Hiroko Komiya, Alfio Antico…

Συντελεστές

Ηxοληψία: Δημήτρης Δημητριάδης

Εισιτήρια

Τιμές εισιτηρίων: 

6 €
- €

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

2 Απαντήσεις

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.