Στις πατρίδες του «χαμένου» κομουνισμού, την Πολωνία, την Τσεχία και την Ουγγαρία, χτυπάει η καρδιά του τρίτου και τελευταίου κύκλου του γεωπολιτικού φεστιβάλ «Transitions 3 Central Europe» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Melodrama: σε αυτή την περφόρμανς – ντοκιμαντέρ η Ουγγαρέζα χορογράφος, χορεύτρια και περφόρμερ ζωντανεύει μια ολόκληρη ζωή σαν να ήταν πραγματικά δική της.
Η Έστερ Σάλαμον, αναζητώντας πριν από μερικά χρόνια στο διαδίκτυο δημοσιεύματα σχετικά με το όνομά της, ανακάλυψε μια γυναίκα με το ίδιο όνομα που ζούσε σε ένα χωριό της Ουγγαρίας. Ταξίδεψε έως εκεί το 2006 για να τη συναντήσει και να την ακούσει να της αφηγείται τη ζωή της. Το 2012 επανέλαβε το ταξίδι και τη συνέντευξη.
Με βάση το υλικό των δύο συνεντεύξεων, έφτιαξε μια περφόρμανς – ντοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή μιας απλής εξηντάχρονης γυναίκας από την Ουγγαρία. Καθισμένη σε μια πολυθρόνα, η Έστερ Σάλαμον γίνεται επί σκηνής μια άλλη Έστερ Σάλαμον, «φορώντας» την ομιλία, τις κινήσεις, τις χειρονομίες και την προσωπική ιστορία της συνονόματής της. Η χορογράφος και ερμηνεύτρια παρουσιάζει στο κοινό επί δυόμιση ώρες τον πηγαίο μονόλογό της, που ζωντανεύει μια ολόκληρη ζωή σαν να ήταν πραγματικά δική της.
Η γηραιά κυρία Σάλαμον γεννήθηκε αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια Ουγγαρία που ανήκε πλέον στο Ανατολικό Μπλοκ. Γεμάτη ζωντάνια και αγάπη, αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής που έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τις δικές της επιθυμίες. Η ζωή της σημαδεύτηκε από τα ιστορικά γεγονότα του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα και των αρχών του εικοστού πρώτου, που περνούν μπροστά από τα μάτια των θεατών σαν σε ταινία, μέσα από το πρίσμα της ιστορίας ενός ανθρώπου.
Με την επανερμηνεία μιας ζωής, η χορογράφος Σάλαμον θέτει τα ερωτήματά της για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μνήμη και η ιστορία. Τι από όσα θυμόμαστε είναι ανάμνηση και τι είναι ερμηνεία; Πώς εγγράφονται στην Ιστορία οι ανεπίσημες ιστορίες; Τι μπορεί να είναι για τον καθένα ένα στοιχείο μνήμης και ταυτότητας; Και μπορεί άραγε ο καθένας μας να ξαναγράψει την Ιστορία;
H Έστερ Σάλαμον είναι Ουγγαρέζα χορογράφος, χορεύτρια και περφόρμερ που ζει στο Παρίσι και το Βερολίνο. Μετά την αποφοίτησή της από την Εθνική Ακαδημία Χορού της Βουδαπέστης, το 1992, συνεργάστηκε με πολλούς χορογράφους στη Γαλλία. Από το 2001 άρχισε να δημιουργεί δικές της σόλο και ομαδικές δουλειές που έχουν περιοδεύσει σε όλη την Ευρώπη, την Ασία, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, σε διεθνή φεστιβάλ και σημαντικά θέατρα.
Στην πολύπλευρη χορογραφική πρακτική της, εκτός από την κινησιολογία, χρησιμοποιεί επίσης στοιχεία μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ, βίντεο και μουσικής. Έχει προσκληθεί πολλές φορές να παρέμβει σε μουσεία με περφόρμανς και εικαστικά έργα. Στόχος της είναι να κινητοποιήσει, μέσω γνωστικών και κιναισθητικών διαδικασιών, το σύνολο των αισθήσεων και της σκέψης των θεατών που παρακολουθούν τις περφόρμανς της.
