Το metamatic:taf παρουσιάζει την έκθεση «kontratω: for it had turned to gold in his hand», η οποία εγκαινιάζεται την Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015 και θα διαρκέσει έως τις 6 Σεπτεμβρίου.
Η έκθεση επιλέχθηκε μέσα από το ετήσιο Ανοιχτό Κάλεσμα Επιμελητικών Προτάσεων που οργανώνεται φέτος για πέμπτη συνεχή χρονιά από το metamatic:taf και απευθύνεται σε νέους και νέες έως 35 ετών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προτείνουν μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης και να την υλοποιήσουν στους χώρους του metamatic:taf.
Η έκθεση «kontratω: for it had turned to gold in his hand» διερευνά πολιτικές στο εργασιακό πλαίσιο ενός μετα-φορντικού «εργοστασίου τέχνης» μέσα από τα έργα επτά καλλιτεχνών, καθώς και ένα διαδραστικό αρχείο. Επηρεασμένη από τον ελληνικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο Μίδας παίρνει ένα μήλο και προς δυσφορία του το μετατρέπει σε χρυσό, αφήνοντας τον ίδιο πεινασμένο, η έκθεση αφηγείται την ιστορία των εργαζομένων της τέχνης και των έργων τους.
Η ακριβής αξιολόγηση της εργασίας σε ένα μετα-φορντικό σενάριο ενός «εργοστασίου τέχνης» είναι προβληματική, καθώς η παραγωγή έργου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δραστηριότητα των εργαζόμενων αυτή καθεαυτή, συγχέοντας το χρόνο εργασίας και μη-εργασίας. Η άυλη εργασία στο χώρο της τέχνης εντάσσεται σε ένα σύστημα σχεδιασμένο να παράγει εκθέσεις – υπερπαραγωγές, τα λεγόμενα blockbusters, να κυκλοφορεί ψηφιακά και έντυπα δελτία τύπου, καθώς και την αγοραπωλησία πολιτιστικών κεφαλαίων.
Όλα αυτά εξαρτώνται από το επίπεδο των επιτευγμάτων του/της καλλιτέχνη, τα οποία συμπεριλαμβάνονται σε ένα βιογραφικό 100 λέξεων, γραμμένο από έναν ασκούμενο που έχει προσληφθεί αμισθί. Ένα από τα θέματα που εξετάζονται σχετίζεται με τις λιγότερο ορατές πλευρές της ασυνεχούς και σύνθετης βιογραφίας των εργαζομένων της τέχνης. Λογιστικά βιβλία, φορολογικές δηλώσεις, αποδείξεις και δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Ποια σύμβαση έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι του πολιτιστικού τομέα και με ποιους;
Η έκθεση, λοιπόν, επιχειρεί να διαπιστώσει τον κοινωνικο-οικονομικό δεσμό των εργαζομένων με το «εργοστάσιο τέχνης», εκφράζοντας ένα πλήθος επικριτικών φωνών που αμφισβητούν το κατά πόσο δεν υφίσταται εναλλακτική στις υπάρχουσες δομές.
