Οι Φοίνισσες του Ευριπίδη στο σκοτεινό θάλαμο. Μια κατάβαση στην οποία ο θεατρικός αφηγηματικός λόγος αναζητά το χώρο του σε μια έκθεση φωτογραφίας του Νύσου Βασιλόπουλου και στη μουσική του Βύρωνα Κατρίτση.
Πώς μπορεί μια έκθεση φωτογραφίας να εμπλακεί, να εμπλουτιστεί και να γονιμοποιηθεί από υλικό του αρχαίου δράματος;
Και το αντίστροφο. Πώς συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται δύο είδη τέχνης που διαφέρουν μεταξύ τους κυρίως ως προς την φύση και την αντίληψη-σχέση τους με το χρόνο;
Πώς επηρεάζονται, αλληλοτροφοδοτούνται και συμπληρώνονται προφορικός λόγος και εικόνα; Ένα είδος «φωτορομάντζου» των Φοινισσών του Ευριπίδη; Ένας τρόπος «αφηγηματικής» εκδοχής της τραγωδίας; Ένα είδος αναπαράστασης της περιπέτειας του βλέμματος του φωτογράφου πίσω από τη μάσκα του πάθους της Ιοκάστης των Φοινισσών;
