Η Γκαλερί Cube, εγκαινιάζει τη φθινοπωρινή εικαστική περίοδο με την έκθεση φωτογραφίας του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου «Αόρατη Πόλη». Η συγκεκριμένη φωτογραφική ενότητα αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς του που παρουσιάστηκε στην Cube με τίτλο «παρουσίες απουσίες στον αστικό χώρο»(2014), αλλά και μέρος ενός on going φωτογραφικού project που πραγματεύεται την ευρύτερη έννοια του αστικού τοπίου.
Η Αλεξάνδρα Παναγοπούλου, δημοσιογράφος, γράφει για τα έργα της θεματικής ενότητας «Αόρατη Πόλη»: […] [«Άλλη είναι η πόλη για όποιον περνά χωρίς να μπει μέσα, και άλλη για όποιον εγκλωβίζεται σε αυτή και δεν μπορεί να ξεφύγει· άλλη είναι η πόλη στην οποία φτάνει κανείς για πρώτη φορά, άλλη είναι εκείνη που αφήνει πίσω του για να μην ξαναγυρίσει ποτέ»[…] (Αόρατες πόλεις – Ιταλο Καλβίνο)
Η Πάτρα, είναι η πρωταγωνίστρια στις φωτογραφίες του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου. Είναι η «Αόρατη Πόλη» του, που την παρουσιάζει μέσα από τα καρέ της μηχανής του. Ως άλλος Μάρκο Πόλο περιγράφει την πόλη στην οποία ζει, επιστρατεύοντας όχι αντικείμενα και χειρονομίες, αλλά «κρυμμένες» γωνιές της πόλης, στιγμές και στιγμιότυπα μιας άλλης Πάτρας, που βρίσκεται μπροστά μας αλλά τις περισσότερες φορές δεν στρέφουμε το βλέμμα μας προς αυτή.
Μια περιήγηση, μερικές φορές παιχνιδιάρικη και μερικές φορές μελαγχολική, της δύναμης της φαντασίας και της μοίρας του ανθρώπινου πολιτισμού. Βλέποντας τις φωτογραφίες του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου, καταλαβαίνει κανείς πως ο ίδιος δεν μιλάει για την ίδια την πόλη, με τον τρόπο που κανείς αντιλαμβάνεται την συγκεκριμένη λέξη. Η δική του Πάτρα, δεν είναι φτιαγμένη από σίδερο και τσιμέντο αλλά από ιδέες. Κάθε του φωτογραφία είναι ένα νοητικό πείραμα. Δείτε τις φωτογραφίες αυτές σαν να είστε ένας ταξιδευτής, σαν να έχετε όλο τον χρόνο του κόσμου στα χέρια σας για να ανακαλύψετε το τι κρύβουν.
Ποιητικές, σκληρές κάποιες φορές αλλά πάντα γεμάτες νόημα, οι φωτογραφίες του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου προκαλούν την σκέψη μας και κινούνται στο όριο του μαγικού ρεαλισμού. Και πάλι ως άλλος Μάρκο Πόλο, στις περιηγήσεις του στην Πάτρα δεν συγκεντρώνει χρυσό ή υλικά αγαθά αλλά ιστορίες τις οποίες φυλακίζει στις φωτογραφίες του, αφήνοντας σε εμάς να τις αφηγηθούμε. Μέσα σε αυτές θα δούμε διαφορετικές πλευρές της Πάτρας. Μιλάνε για την έννοια της διαβίωσης σε αυτή, την έννοια του σπιτιού αλλά και την έννοια του να ανήκεις κάπου. Ένα ταξίδι σε ψυχολογικές, αισθητήριες και φυσικές καταστάσεις. Είναι η πόλη στην οποία όσοι μένουμε κουβαλάμε πάντα μέσα μας, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Μια πόλη που αντανακλά την ανθρώπινη συμπεριφορά, που δείχνει τις επιπτώσεις της απληστίας, του θυμού και της ματαιοδοξίας. Κάθε φωτογραφία αφηγείται και μία ιστορία, για το τι άφησε πίσω της η ανθρώπινη παρουσία και το πέρασμα του χρόνου.
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Ξενοφών Παπαευθυμίου γεννήθηκε στην Πάτρα και μαθήτευσε κοντά στο ζωγράφο Σπύρο Σώκαρη. Σπούδασε στη Φλωρεντία, στην Universita Internazionale dell’ Arte, απ’ όπου πήρε δίπλωμα στη Συντήρηση Έργων Τέχνης και στη Μουσειολογία, με ειδίκευση στην Οπτική Επικοινωνία του Έργου Τέχνης.
Ασχολείται με τη φωτογραφία από τα χρόνια των σπουδών του και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, χρησιμοποιώντας την αρχικά ως μέσον τεκμηρίωσης. Παράλληλα, η φωτογραφία αποτέλεσε και μέσον έκφρασης των αισθητικών του αναζητήσεων και των εξερευνήσεών του στο αστικό περιβάλλον, έχοντας πραγματοποιήσει μέχρι στιγμής 2 ατομικές εκθέσεις, ενώ συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και art projects.
Από το 1988 εργάστηκε για μία διετία στη 2η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων στη συντήρηση ζωγραφικών διακόσμων των νεοκλασικών κτιρίων της Πάτρας, ενώ από το 1990 εργάζεται ιδιωτικά διατηρώντας εργαστήριο συντήρησης έργων τέχνης. Έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ιδιωτικές συλλογές, οργανισμούς και δημόσιους φορείς (Δήμος Πατρέων & Δημοτική Πινακοθήκη, Τράπεζες, Εκκλησιαστικοί χώροι, Μουσεία κ.α.).
Ασχολείται ερευνητικά με τη νεότερη αρχιτεκτονική της Πάτρας και τα μορφολογικά της στοιχεία, τη βιομηχανική – τεχνολογική κληρονομιά της Δυτικής Ελλάδας και με την τεκμηρίωση, ψηφιοποίηση και αξιοποίηση αρχειακών υλικών και τεκμηρίων. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων και ειδικά έντυπα, στον τοπικό τύπο και είναι τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων ΤΟ ΔΟΝΤΙ.
Έχει επιμεληθεί μαζί με τον φιλόλογο Παναγιώτη Φωτίου το βιβλίο «Η Πάτρα στις αρχές του 20ου αιώνα, μέσα από γυάλινες φωτογραφικές πλάκες» (εκδόσεις TYPORAMA), ενώ σε έκδοση του περιοδικού ΔΟΝΤΙ έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο ιστορικής και αρχειακής τεκμηρίωσης με τίτλο «Εδέχθημεν αεροπορικήν επιδρομήν».
Έχει επίσης επιμεληθεί την τεκμηρίωση και τη συγγραφή πολλών βιβλίων και λευκωμάτων που αφορούν στην πολιτιστική κληρονομιά μεταξύ των οποίων την έκδοση «Βιομηχανικά Κτίρια της Δυτικής Ελλάδας. Αρχιτεκτονική Φυσιογνωμία – Δυνατότητες Αξιοποίησης», ΚΕΤΑ – Δυτικής Ελλάδος 2007, σε εκδοτική επιμέλεια Εκδ. ΤΟ ΔΟΝΤΙ.
Είναι μέλος του Ελληνικού Τμήματος του T.I.C.C.I.H. (Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς), του Ελληνικού Τμήματος του I.I.C. (Διεθνές Ινστιτούτο Συντήρησης), μέλος της Επιτροπής του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης του Δήμου Πατρέων και γ. γραμματέας της Εταιρίας Αχαϊκών Σπουδών.
