Τρεις νέοι ηθοποιοί καταδύονται στην ταραγμένη εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου και μοιράζονται ιστορίες ανθρώπων που αν και δεν έμειναν στην Ιστορία ως οι πρωταγωνιστές της, σίγουρα την καθόρισαν.
Ιστορικές μαρτυρίες, αφηγήσεις, αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα καθώς και τραγούδια συνθέτουν την παράσταση σε μια απόπειρα να διερευνηθεί η πολύπλευρη επιρροή που είχαν τα μεγάλα γεγονότα στις ζωές των ανθρώπων. Μικρές στιγμές, άλλοτε δραματικές και άλλοτε κωμικές, προσδιορίζουν το σύνθετο και συχνά απρόβλεπτο τρόπο με τον οποίο αντιδρούν οι άνθρωποι στις κρίσιμες περιστάσεις.
Δίπλα στον πόνο και τη δυστυχία υπάρχει η συσπείρωση, ο έρωτας, το τραγούδι. Το υλικό της παράστασης χρονικά τοποθετείται στην Κατοχή και τις ρίζες του Εμφυλίου και φτάνει μέχρι και τα μετεμφυλιακά χρόνια, επιχειρώντας να καταγράψει κατά το μέγιστο δυνατό την πολυφωνία της εποχής και επιλέγοντας να εστιάσει στους ανώνυμους ήρωες.
Οι πραγματικές μαρτυρίες και οι φανταστικές αφηγήσεις εναλλάσσονται μεταξύ τους χωρίς να διαδέχονται η μία την άλλη σε χρονολογική σειρά. Πραγματικές ιστορίες μοιάζουν επινοημένες, αλλά και το αντίστροφο. Η παράσταση, αποτέλεσμα συλλογικής σκηνοθεσίας των μελών της ομάδας, προέκυψε ως μία κοινή ανάγκη συνάντησης με αυτά τα πρόσωπα και τις ιστορίες τους μακριά από την επετειακή και μονόπλευρη αντιμετώπιση που υποβάλλουν οι κάθε είδους εθνικές εορτές.
Οι αφηγητές είναι τρεις ξεχωριστές φωνές που διασταυρώνονται και συντονίζονται μεταξύ τους ενώ παράλληλα κινούνται συνειρμικά από τη μια ιστορία στην επόμενη χαράσσοντας τη δική τους πορεία μέσα στο υλικό. Χωρίς τους διακριτούς ρόλους του σκηνοθέτη και του ερμηνευτή η προσπάθεια της ομάδας είναι να προσεγγίσει με έναν ελεύθερο και προσωπικό τρόπο μια περίοδο της σύγχρονης ιστορίας που έχει αφήσει πολύ έντονα σημάδια στο σημερινό κόσμο.