Η θεατρική παράσταση με τίτλο «Τα άστεγα» βασίζεται στην πρόσφατη ομώνυμη δισκογραφική κυκλοφορία του Νίκου Πλατύραχου με βασικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. Το μουσικό στίγμα αυτού του δίσκου κινείται ανάμεσα σε δύο αντιδιαμετρικούς γεωγραφικά κόσμους, αυτόν του ragtime και εκείνον του ρεμπέτικου. Ο ήχος που προκύπτει ως «κράμα», αντανακλά τις παρόμοιες κοινωνιολογικές συνθήκες που γέννησαν αυτά τα δύο είδη.
Ατμόσφαιρες του πεζοδρομίου, άνθρωποι του περιθωρίου, αποδιοπομπαίοι του υποκόσμου, μποέμ και άστεγοι συνθέτουν την ιδιαίτερη αυτή τοιχογραφία, η οποία παρ’ όλα αυτά επιχρωματίζεται από έντονη αισιοδοξία και ανάταση. Τα τραγούδια αυτά, παρ’ ότι αντλούν το υλικό τους από παλιότερες εποχές, είναι άκρως επίκαιρα – και λόγω των «υποψιασμένων» στίχων – μιας και η εποχή μας έχει πολλά κοινά με εκείνη των ρεμπέτικων. Στόχος είναι να υποδαυλίσουν μια δυναμική θετικής ανατροπής των πραγμάτων, ώστε αναίμακτα να βγούμε από τις δυσκολίες που ταλανίζουν τις μέρες μας και τη χώρα μας.
Μία Απάντηση
Να ζει κανείς ή να μη ζει; αλλά και πώς να ζει;