Το κλασικό έργο της ρώσικης πεζογραφίας «Ένας ήρωας του καιρού μας» του Μιχαήλ Λέρμοντοφ, αφενός το κύκνειο άσμα του εξομολογητικού ρομαντισμού και αφετέρου η αρχή του ρωσικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος, δομήθηκε με τέτοια υλικά που το καθιστούν το πρώτο ψυχολογικό πεζογράφημα της Ρωσίας.
Το βιβλίο αποτελείται από πέντε αυτοτελείς νουβέλες. Οι τρεις τελευταίες αποτελούν αποσπάσματα του ημερολογίου του συγγραφέα-αφηγητή που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Πετσόριν. Η διασκευή του Lab.oratorium επικεντρώνεται στην μεσαία και εκτενέστερη διήγηση αυτού του ημερολογίου, στο κεφάλαιο «Πριγκίπισσα Μαίρη».
Στόχος έρευνας της ομάδας είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες όλα τα πρόσωπα -του έργου- «συνηγορούν» στην γέννηση του «ήρωα του καιρού μας», του ανθρώπου που δεν κινείται μόνο μέσα στα 1840 υψώνοντας το σπαθί του αλλά και του κάθε ανθρώπου που έστω μία φορά κοίταξε τον ουρανό. Ποια η σχέση του ήρωα με τον καιρό του και ποιος διαμορφώνει ποιον; Σημασία δεν έχει αν υψώνει το σπαθί ή το κεφάλι αλλά η αγωνία του τη στιγμή που παίρνει το ρίσκο να μην αποδεχτεί αυτό που ήδη υπάρχει.
Αυτή είναι και η αφετηρία της εμπλοκής του Lab.oratorium με το συγκεκριμένο έργο. Με αφετηρία ένα μυθιστόρημα – σταθμό στη Ρώσικη λογοτεχνία, το Lab.oratorium ακολουθεί τα βήματα ενός ανθρώπου – ήρωα του καιρού του. Του ανθρώπου αυτού που παίρνει το ρίσκο να μην αποδεχθεί ό,τι υπάρχει. Ποιά η σχέση του ήρωα με τον καιρό του και ποιός γεννάει ποιόν;
