Ένα μεγάλο αφιέρωμα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει από την Παρασκευή 8 Μαρτίου η Ταινιοθήκη της Πορτογαλίας, η οποία στρέφει και πάλι το ενδιαφέρον της στην χώρα μας μετά το αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο που πραγματοποίησε τον Μάρτιο του 2012, λίγο μετά τον θάνατο του σπουδαίου δημιουργού.
Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί στις 8-29 Μαρτίου και εντάσσεται στη σειρά «Οι Ταινιοθήκες του κόσμου». Περιλαμβάνει προβολές αντιπροσωπευτικών ταινιών της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου και μια διάλεξη (11/3) με ομιλήτρια την πρόεδρο του ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και καθηγήτρια (ΕΚΠΑ) Μαρία Κομνηνού η οποία θα μιλήσει για το παρόν και το μέλλον του ιδρύματος.
Θα παρουσιαστούν 15 ταινίες από διάφορες περιόδους του ελληνικού σινεμά που καλύπτουν την περίοδο 1924-2014 –όλες από την συλλογή της Ταινιοθήκης.
Από την εποχή του βωβού σινεμά επιλέχθηκαν οι απολαυστικές «Περιπέτειες του Βιλλάρ» (1924, Ζόζεφ Χεπ) και το βουκολικό δράμα «Αστέρω» (1929, Δημήτρης Γαζιάδης), που διασώζουν πολύτιμες εικόνες της Αθήνας και της ελληνικής επαρχίας, αλλά και η «Koινωνική σαπίλα» (1932, Στέλιος Τατασόπουλος), που αποκαταστάθηκε πρόσφατα και αποτελεί την πρώτη ταινία μυθοπλασίας που ασχολήθηκε με τη δεινή κατάσταση των άνεργων και φτωχών εργατικών πληθυσμών των ελληνικών αστικών κέντρων.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μερικές από τις πλέον εμβληματικές ταινίες της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου: τον «Δράκο» (1956, Νίκος Κούνδουρος) με τον αξέχαστο Ντίνο Ηλιόπουλο, ταινία-σταθμό στην ελληνική κινηματογραφία με επιρροές από το φιλμ νουάρ και το νεορεαλισμό, την «Ηλέκτρα» (1962, Μιχάλης Κακογιάννης), μεταφορά της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη με την Ειρήνη Παππά, που κέρδισε μια οσκαρική υποψηφιότητα, το «Μπλόκο» (1965, Άδωνις Κύρου) που ζωντανεύει το μπλόκο της Κοκκινιάς επί γερμανικής κατοχής και την ταινία «Μέχρι το πλοίο» (1966) του ανανεωτή της ελληνικής κινηματογραφικής γραφής Αλέξη Δαμιανού ο οποίος παρακολουθεί τρεις φάσεις από την ζωή ενός βουνίσιου, που κατεβαίνει στην πεδιάδα κι από κει στον Πειραιά, για να φύγει μετανάστης στην Αυστραλία.
Θα προβληθούν δύο ακόμα ταινίες κορυφαίων ελλήνων σκηνοθετών που σφράγισαν το νέο ελληνικό κινηματογράφο και ανασύρουν επώδυνες μνήμες του εμφυλίου: το «Xάππη Νταίη» (1976) του Παντελή Βούλγαρη που διαδραματίζεται σε ένα ξερονήσι όταν «εξαφανίζεται» ένας κρατούμενος που αρνείται επίμονα να δηλώσει μεταμέλεια και «οι Κυνηγοί» (1977) του Θόδωρου Αγγελόπουλου: μια ομάδα κυνηγών βρίσκουν το πτώμα ενός αντάρτη του εμφυλίου και έρχονται αντιμέτωποι με τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης.
Από την δεκαετία του ’70 επιλέχθηκε η «Μπέττυ» (1979, Δημήτρης Σταύρακας), ένα πορτραίτο της γνωστής αθηναίας τρανσέξουαλ σε μια εποχή αγώνων ενάντια στην ομοφοβία και την περιθωριοποίηση, ενώ το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης δύο νεότερες ταινίες: «τα Ημερολόγια Αμνησίας» (2012, Στέλλα Θεοδωράκη), μια καταγραφή ενός προσωπικού ημερολογίου που συνδέει τα χρόνια της νεανικής αμεριμνησίας της σκηνοθέτιδας σε Παρίσι και Αυστραλία με το παρόν μιας Ελλάδας σε κρίση, και την «Κόρη» (2012, Θάνος Αναστόπουλος), μια σκληρή ιστορία ενηλικίωσης που κοιτά την ελληνική κρίση από μια διαφορετική σκοπιά και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Τέλος, θα παρουσιαστούν: το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή «Αθήναι» (1995) που καταγράφει τη ζωή στον σταθμό Λαρίσης την Άνοιξη του 1995, το μη αφηγηματικό ντοκιμαντέρ «The Red Bank» που βασίστηκε στα τετράδια των Ελληνικών του James Joyce (2013, Βουβούλα Σκούρα), και η πολύ ιδιαίτερη μικρού μήκους ταινία «Washingtonia» (2014) της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη που συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα Μικρού Μήκους ταινιών του 64ου Φεστιβάλ Βερολίνου.
Με μουσική επένδυση θα προβληθούν οι ταινίες Οι περιπέτειες του Βιλλάρ (σύνθεση: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης), Αστέρω (σύνθεση: Φίλιππος Τσαλαχούρης) και Κοινωνική Σαπίλα (σύνθεση: Κωνσταντίνος Βήτα).
Αξίζει να αναφέρουμε πως αυτές τις μέρες η Ταινιοθήκη της Πορτογαλίας διοργανώνει ένα ακόμα αφιέρωμα στην Ελλάδα με τίτλο «Η Ελλάδα και το Χόλιγουντ». Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος συμμετέχει και στο αφιέρωμα αυτό με μια ταινία από το αρχείο της, τη «Φαίδρα» του Ζιλ Ντασέν.
