Αφιερωμένη στα 100 χρόνια ύπαρξης της έπαυλης Τσιροπινά, στην Ποσειδωνία της Σύρου, είναι η κοινή έκθεση των ζωγράφων Αχιλλέα Δρούγκα και Μιχάλη Μακρουλάκη, που εγκαινιάζεται στις 29 Ιουλίου, κάτω από τον τίτλο «Διαδρομές σε νέα μονοπάτια – 100 χρόνια μετά». Οι δύο ζωγράφοι είχαν συνυπάρξει στην πρώτη έκθεση που εγκαινίασε τον εκθεσιακό χώρο της έπαυλης Τσιροπινά το 2000. Δεκαέξι χρόνια μετά συναντώνται ξανά στον ίδιο χώρο παρουσιάζοντας μια νέα σειρά έργων, που δημιούργησαν ειδικά για την έκθεση.
Η έπαυλη πρόκειται για ένα ιστορικό ακίνητο, αξιόλογο δείγμα θερινής μεγαλοαστικής κατοικίας των αρχών του 20ου αιώνα. Είναι συνυφασμένο με την αρχιτεκτονική παράδοση του περίφημου προαστίου της Ντελαγκράτσια, που ήταν παραθεριστικό θέρετρο ευπόρων Συριανών οικογενειών.
Η επιλογή των δύο καλλιτεχνών για να τιμηθούν τα 100 χρόνια της έπαυλης Τσιροπινά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, καθώς και οι δύο έχουν ιδιαίτερους δεσμούς με τη Σύρο. Ο Μιχάλης Μακρουλάκης Συριανός στην καταγωγή και σχεδόν μόνιμος κάτοικος του νησιού τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζει έργα τα οποία έχει εμπνευσθεί από το φυσικό τοπίο της Σύρου και ειδικότερα από τη θάλασσα της. Βράχοι και αμμουδιές αγκαλιάζουν τις άλλοτε γαλήνιες και άλλοτε έντονες θάλασσες του, στην πρώτη ολοκληρωμένη δική του δέσμη έργων με θέμα το υγρό στοιχείο.
Από την πλευρά του ο Αχιλλέας Δρούγκας, αν και όχι Συριανός, ωστόσο γνωρίζει καλά το νησί, το οποίο έχει ζήσει και αγαπήσει. Σε διαφορετικό μήκος κύματος τα δικά του έργα, θυμίζουν τρισδιάστατες κατασκευές. Το φόντο είναι συνήθως παραλλαγή του ίδιου σκούρου μπλε και μπροστά σε αυτό στέκουν αντικείμενα ή ανθρώπινα μέλη που συντελούν στη δημιουργία μιας έννοιας ή είναι η πρόκληση, ή το αποτέλεσμα μιας ανθρώπινης πράξης. Ο ίδιος ο ζωγράφος ονομάζει αυτή τη σειρά “χειρονομίες“.
«Η έννοια “concept”, είναι ο κύριος στόχος του πίνακα» λέει ο Αχιλλέας Δρούγκας. «Η χρωματική αρμονία, η σύνθεση, η “ζωγραφικότητα” δεν είναι ο κύριος σκοπός αυτής της δουλειάς. Η τεχνική της οφθαλμαπάτης επιτείνεται από μια ζωγραφισμένη κορνίζα που δημιουργεί την ψευδαίσθηση της αληθινής και έτσι δημιουργείται ένας καθορισμένος χώρος για να αναπτυχθεί η ιδέα. Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με τρισδιάστατη κατασκευή.
Στην “συμμετοχική δημιουργία “υπάρχουν όλα τα αντικείμενα που κανείς μπορεί να πάρει και να συμμετάσχει στην πράξη. Να πάρει το σφυρί, να καρφώσει τα καρφιά πιο βαθειά, να σπάσει τα αυγά και να δει τι υπάρχει μέσα στα σύμβολα αυτά της ζωής. Στην “Αναζήτησή του Ηλίου” να πάρει τα κιάλια και να ψάξει και αυτός “Που κοιμάται ο Ήλιος”. Το “Εκκρεμές” χρειάζεται ένα μόνο σπρώξιμο για να αρχίσει να κινείται. “Προσοχή στα τριαντάφυλλα”, μια απλή διαπίστωση για το ποσό μπορούν να μας πονέσουν αν μας παρασύρει η ομορφιά τους. Τέλος, στα “Λουλούδια” ο πεσμένος πίνακας μπορεί να πάει στη θέση του με τη δίκη σας βοήθεια. Σας καλούμε να συμμετάσχετε», καταλήγει ο Αχιλλέας Δρούγκας.
«Η θάλασσα, ασταθής σε διαρκή κίνηση και συνεχώς μεταβαλλόμενη μου διέφευγε πάντα παρ όλο που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε νησί και ήμουν διαρκώς σε επαφή μαζί της», λέει ο Μιχάλης Μακρουλάκης και συνεχίζει: «Ακόμα και τώρα αισθάνομαι περισσότερο ασφαλής μέσα της και ιδίως όταν φτάνω στον πάτο συλλέγοντας κοχύλια, μια από τις πολλές μου εμμονές από μικρός! Αλλά ποτέ δεν είχα αισθανθεί την ικανότητα να ασχοληθώ μαζί της ζωγραφικά μέχρι τώρα. Είναι πολύ ευφρόσυνο να ανακαλύπτω ακόμη πράγματα που με ενθουσιάζουν, καινούργιες δυνατότητες, συγγένειες στις τέχνες, ψάχνοντας ιδιότητες που ισχύουν παντού, αντιληπτές με όλες τις αισθήσεις, το τι παθαίνει η φόρμα ,το χρώμα, η μελωδία, ο ρυθμός. Να μπορώ να ζωγραφίζω σα να συνθέτω συμφωνική μουσική . Τι έχω να μάθω ακόμη! Τι θράσος να είμαι ακόμα τόσο αισιόδοξος, να αισθάνομαι ακόμα μαθητής! Να ανιχνεύω την Δημιουργία!», καταλήγει ο Μιχάλης Μακρουλάκης.
Ιστορικό της έπαυλης Τσιροπινά
Η πετρόκτιστη έπαυλη, έργο των αδερφών Τσιροπινά, οικοδομήθηκε το 1916 και αντανακλά την αίγλη μιας άλλης εποχής. Ο πατέρας, Κωνσταντίνος Τσιροπινάς, ήταν σπουδαία προσωπικότητα και εξελέγη δύο φορές δήμαρχος Ερμούπολης μεταξύ του 1887 και του 1891. Η ιστορική έπαυλη, διατηρητέο μνημείο σήμερα, αποτελεί κατασκευή και δημιουργία αρχιτέκτονα που ήρθε από την Βουργουνδία.
Περιλαμβάνει χώρους υποδοχής, σαλόνια, τραπεζαρίες, τζάκια, υπνοδωμάτια, αποθήκες, κουζίνα και μοναδικές τοιχογραφίες και οροφογραφίες. Την έπαυλη αγκαλιάζει ένας κατάφυτος κήπος καθώς και βοηθητικά κτίρια που δημιουργήθηκαν για τη φύλαξη των αμαξών εκείνης της εποχής. Το 1966 η έπαυλη πέρασε στα χέρια του Μάρκου Δάσκου, δήμαρχου της Άνω Σύρου ενώ το 2000 αγοράστηκε από τη Δημοτική Αρχή Ποσειδωνίας και χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος. Τα επόμενα χρόνια ο χώρος επισκευάζεται και αρχίζει να λειτουργεί ως Δημαρχείο Ποσειδωνίας και χώρος πολιτισμού.
Σήμερα, η έπαυλη Τσιροπινά είναι ένας πολιτιστικός πολυχώρος που στεγάζει διάφορες υπηρεσίες του δήμου Σύρου-Ερμούπολης ενώ κατά καιρούς φιλοξενεί εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, ομιλίες, συνέδρια και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
