Η γαλλική ομάδα Scarface Ensemble επισκέπτεται το ΚΕΤ για τρίτη φορά (Οιδίπους επί Κολωνώ, 2013 – Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ, 2014) παρουσιάζοντας το έργο της Αlexandra Badea, μιας από τις πιο εμβληματικές φωνές της σύγχρονης γαλλόφωνης σκηνής.
Τα ακραιόφιλα, οι μικροοργανισμοί που επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες στα βάθη των ωκεανών, χωρίς οξυγόνο, αντιπαραβάλλονται με τις ζωές των ανθρώπων. Καθώς στο σύγχρονο κόσμο δοκιμάζεται η μεταξύ μας επικοινωνία, όνειρα, επιθυμίες και αναμνήσεις συναντιούνται σε μια παγκόσμια πλατφόρμα και υποτάσσονται σε έναν και μοναδικό νόμο, το νόμο της αγοράς. Το έργο της Badea (Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας Γαλλικού Κέντρου Θεάτρου 2013) αφηγείται μια κατάδυση σε βαθιά νερά, αφού επιχειρεί να φωτίσει τις ρωγμές της συνείδησης τριών προσώπων: ενός πολιτικού, ενός στρατιώτη που κατευθύνει μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη (UAV) και μιας ερευνήτριας που απαρνείται την επιστήμη για χάρη μιας πολυεθνικής. Σπαράγματα σκέψεων, κύματα λόγου, ρεύματα λέξεων, όλα σκόρπια, αφήνουν τις συνδέσεις να δημιουργούνται και να διαλύονται μπροστά στα μάτια μας.
Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στις 6 και 7 Ιουλίου 2016, και αποτελεί το πρώτο ανέβασμα του έργου παγκοσμίως.
*Παράσταση στα ελληνικά και στα γαλλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους
Είναι η τρίτη φορά που η Elisabeth Marie και η ομάδα Scarface Ensemble επισκέπτονται την Ελλάδα. Το 2013 παρουσίασαν στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων το έργο Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή στη γαλλική γλώσσα και στη συνέχεια, σε συνεργασία με τη Ρηνιώ Κυριαζή (Αθήνα) και τη Selin Altıparmak (Κωνσταντινούπολη) την παράσταση Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ, σύνθεση κειμένων των Σβετλάνα Αλεξέγιεβιτς, Χάινριχ Φον Κλάιστ και Αισχύλου, η οποία παίχτηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (2014-15), στο Φεστιβάλ Τήνου, το Στρασβούργο (2015) και την Κωνσταντινούπολη (2016). Το καλοκαίρι του 2016 παρουσίασαν σε παγκόσμια πρεμιέρα το έργο της Alexandra Badea Ακραιόφιλο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Αlexandra Badea
Γεννημένη το 1980 στη Ρουμανία, η Alexandra Badea είναι συγγραφέας, σκηνοθέτις, σεναριογράφος και σκηνογράφος. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας στην Ανώτερη Εθνική Σχολή Θεατρικής και Κινηματογραφικής Τέχνης στο Βουκουρέστι. Το 2003 εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως σκηνοθέτις μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στη Γαλλία και τη Ρουμανία. Ανεβάζει έργα των Matei Vișniec, Sonia Chiambretto, Biljana Srbljanović, Sarah Kane, Igor Bauersima, Mihaela Michailov, Nicoleta Esinencu, αλλά και δικά της έργα.
Από το 2009, δημοσιεύει στις εκδόσεις L’Arche τα πρώτα της θεατρικά έργα γραμμένα στα γαλλικά: Contrôle d’identité, Mode d’emploi και Burnout. Το έργο της Pulvérisés δημοσιεύεται από τις ίδιες εκδόσεις το 2012. Το 2013, κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας και το 2014 ανεβαίνει στο Εθνικό θέατρο του Στρασβούργου σε σκηνοθεσία των Aurélia Guillet και Jacques Nichet.
Έχοντας ήδη υπογράψει το σενάριο στην πολύ αξιόλογη ταινία μικρού μήκους Solitudes του Liova Jedlicki, ετοιμάζει τώρα μια ταινία μεγάλου μήκους με τον ίδιο σκηνοθέτη.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, Zone d’amour prioritaire, δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις L’Arche το Φεβρουάριο του 2014.
Elizabeth Marie
Μετά τις σπουδές της στο Στρασβούργο, διδάσκει γαλλικά για τρία χρόνια. Παράλληλα διεξάγει προσωπική έρευνα πάνω στη φωτογραφία και την ηχητική γραφή. Αναπτύσσει επίσης δημιουργικά εργαλεία στο σταυροδρόμι του ραδιοφώνου, του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Εργάζεται για τις εκπομπές Panorama, Matinales και Nuits magnétiques του ραδιοφωνικού σταθμού France Culture.
Το 1979, ιδρύει την Ομάδα Scarface ensemble μαζί με τους Bernard Bloch και Ismaïl Safouan. Το 1985, εγκαθίσταται στο Mulhouse όπου ανεβάζει παραστάσεις που ενώνουν τη μουσική με τη θεατρική έρευνα.
Το ρεπερτόριο των παραστάσεών της θέτει κοινωνικά ζητήματα, είτε αποτελείται από κείμενα της ίδιας, είτε σύγχρονων ή κλασικών συγγραφέων (Fassbinder, Alloula, Heiner Müller, LeRoi Jones, Godard, Perec, Πλάτων, Shakespeare, Ibsen, Gorki, Dostoïevski, κ.α.).
Η παραγωγή των παραστάσεών της γίνεται σε δομές αποκέντρωσης, στην περιοχή της Ile-de-France και εκτός Γαλλίας.
Πολλές από τις παραστάσεις πραγματοποιούνται επίσης και σε άλλους χώρους πλην του θεάτρου, όπως διαμερίσματα, βιβλιοθήκες, φυλακές, καταλύματα, δημόσιες πλατείες, καντίνες εργοστασίων, κ.ά.
