Η όπερα του Γιώργου Κουμεντάκη, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Παπαδιαμάντη

Ένας σημαντικός σταθμός για την σύγχρονη Ελληνική μουσική δημιουργία, μια ιστορική στιγμή για την Εθνική Λυρική Σκηνή. Μετά από πολλά χρόνια μια νέα όπερα Έλληνα συνθέτη τάραξε τα νερά. «Η Φόνισσα» του Γιώργου Κουμεντάκη σημείωσε ιδιαίτερη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία στην πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της, τον Νοέμβριο του 2014, καθώς σεβάστηκε το παπαδιαμαντικό σύμπαν, ενώ δημιούργησε και έναν νέο μουσικό κόσμο για μια απρόσμενη, αλλά αρχετυπική οπερατική ηρωίδα: την Φραγκογιαννού.

Το συγκλονιστικό ψυχογράφημα της Φόνισσας αναμετράται, στον μουσικό κόσμο του Γιώργου Κουμεντάκη, με την θεία και την ανθρώπινη δικαιοσύνη, μέσα από τις αναφορές στην ελληνική μουσική παράδοση.

Μετά από ισχυρή απαίτηση του κοινού, η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει ξανά τη Φόνισσα, η οποία θα ακολουθήσει το αναπόφευκτο ριζικό της στην περιστροφική σκηνή της Αίθουσας Α. Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, για τέσσερις μόνο παραστάσεις στις 15, 16, 17 και 20 Απριλίου 2016, σε μουσική διεύθυνση Βασίλη Χριστόπουλου και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη.

Ο διακεκριμένος Έλληνας συνθέτης, Γιώργος Κουμεντάκης, με την σύνθεση της Φόνισσας, επιχείρησε μια καταγραφή του ψυχικού τοπίου της ηρωίδας, υπηρετώντας απολύτως το πνεύμα του Παπαδιαμάντη, ενώ δημιούργησε ένα απρόσμενο μουσικό κόσμο, εξελίσσοντας το προσωπικό μουσικό του ιδίωμα.

Η μουσική του Κουμεντάκη δεν επιχειρεί την αναβίωση της εποχής του έργου του Παπαδιαμάντη, αλλά μια «εσωτερική αναβίωση» του ψυχογραφήματος της ίδιας της Φραγκογιαννούς. H σύνθεση ακολουθεί κάθε βήμα της Φόνισσας – άλλοτε εξωτερικεύει τον ψυχισμό της και άλλοτε βυθίζεται στους σκοτεινούς και ανήλιαγους, υπόγειους διαδρόμους της ψυχής της. Άλλοτε κοιτάζει τον κόσμο κατάματα και άλλοτε χάνεται στην ονειροπόληση. Είναι στιγμές που νιώθουμε την απέραντη μοναξιά που βιώνει η Φραγκογιαννού και άλλες που ο σαρκασμός αποσυμπιέζει τη φορτισμένη πλοκή.

Ο Γιάννης Σβώλος που υπογράφει το ποιητικό κείμενο, συμπύκνωσε την ιστορία της Φόνισσας στα ουσιώδη, κρατώντας ατόφιο τον λόγο του Παπαδιαμάντη και διανθίζοντάς τον με παραδοσιακά μοιρολόγια από την Ήπειρο και την Κρήτη. Η δράση της όπερας παρακολουθεί αυτήν του μυθιστορήματος. Πρωταγωνιστεί η Χαδούλα ή Φραγκογιαννού, μια βασανισμένη μεσόκοπη γυναίκα που έχει αναλώσει τη ζωή της υπηρετώντας τους άλλους: γονείς, σύζυγο, παιδιά, εγγόνια. Απαυδισμένη και αντιλαμβανόμενη τη δυσμενή θέση των γυναικών σε φτωχές, αγροτικές κοινωνίες όπως η δική της, καταλήγει να πιστέψει ότι είναι αποστολή της να απαλλάξει τον κόσμο από τα κορίτσια. Ξεκινά στραγγαλίζοντας τη νεογέννητη εγγονή της και επαναλαμβάνει το φονικό, πνίγοντας και άλλα κορίτσια. Καταδιωκόμενη στα βουνά από τις αρχές, η Φραγκογιαννού αποφασίζει να εξομολογηθεί, αλλά χάνεται στη θάλασσα καθώς προσπαθεί να φτάσει στο ερημητήριο του Αγίου Σώστη.

Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη, αφήνει τον πρώτο ρόλο στην μουσική, καθοδηγείται από τις «αόρατες υποδείξεις» του Παπαδιαμαντικού λόγου και υλοποιεί επί σκηνής τον εφιαλτικό κόσμο της Φραγκογιαννούς, αποδίδοντας με ποιητικό τρόπο το ψυχικό τοπίο της ηρωίδας. Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στη μεγάλη κλίμακα που επιβάλλει η παρουσία τεσσάρων χορωδιακών σχημάτων και πληθώρας πρωταγωνιστών, με την μικροκλίμακα του εσωτερικού μονολόγου της Φραγκογιαννούς.

Το σκηνικό και τα κοστούμια (σε συνεργασία με την Ιωάννα Τσάμη) του Πέτρου Τουλούδη συνθέτουν έναν σκοτεινό, υπόγειο, ενοχικό και γήινο κόσμο, όπου τα «πάθια» της Φραγκογιαννούς συνομιλούν με την υποβλητική φύση της Σκιάθου. Οι φωτισμοί του Βινίτσιο Κέλι, με τις συγκλονιστικές ατμόσφαιρες, φέρνουν τους εφιάλτες της Φόνισσας σε πρώτο πλάνο.

Την ευθύνη του μουσικού μέρους της παραγωγής έχει αναλάβει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Βασίλης Χριστόπουλος. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ πλαισιώνουν τρεις μουσικοί επί σκηνής (μπαγιάν, σαξόφωνο και κρουστά), καθώς και τέσσερα χορωδιακά σύνολα: η ανδρική χορωδία στο βάθος της σκηνής, σε ρόλο του ισοκράτη, εστιάζει στα δεινά της ανθρώπινης φύσης, ενώ μία πολυπληθής γυναικεία χορωδία λειτουργεί ως καθρέπτης της καθημερινότητας. Μια ακόμα γυναικεία χορωδία, ολιγομελής, με τέσσερις μοιρολογίστρες, ερμηνεύει χορωδιακά που βασίζονται στα πολυφωνικά τραγούδια της Ηπείρου. Η Παιδική χορωδία της ΕΛΣ έχει τον ρόλο του παιδικού χορού που τροφοδοτεί την εγκληματική φύση της Φραγκογιαννούς. Τη Χορωδία της ΕΛΣ διευθύνει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος και την Παιδική χορωδία της ΕΛΣ, η Μάτα Κατσούλη.

Τον εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο του τίτλου, αποδίδουν δύο σπουδαίες ερμηνεύτριες, οι οποίες έλαβαν διθυραμβικές κριτικές στην πρώτη παρουσίαση του έργου, το 2014: η μέτζο σοπράνο Ειρήνη Τσιρακίδου στις 15 και 17 Απριλίου και η σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου στις 16 και 20 Απριλίου.

Στη διανομή της παραγωγής θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε καταξιωμένους και νεότερους Έλληνες Μονωδούς, όπως, μεταξύ άλλων, τους Έλενα Κελεσίδη, Τάσο Αποστόλου, Νίκη Χαζιράκη, Νίκο Στεφάνου κ.α.

Η Φόνισσα με μια ματιά

Ο συνθέτης
Την τελευταία εικοσαετία ο Γιώργος Κουμεντάκης έχει αναδειχτεί σε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του παρουσιάζονται τακτικά σε σημαντικές αίθουσες και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Το 1985 ο Γκιαίργκι Λίγκετι, ένας από τους πατριάρχες του μουσικού μοντερνισμού, ξεχώρισε το ταλέντο του ανάμεσα σε άλλους νέους Ευρωπαίους συνθέτες. Το 1992 κέρδισε το περίφημο Prix de Rome ενώ την περίοδο 1998-2000 εργάστηκε ως composer in residence για την Κλίο Γκουλντ και το σύνολο BT Scottish Ensemble στο Λονδίνο. Το 2004 διετέλεσε μουσικός διευθυντής, συνθέτης και δημιουργός μουσικού σεναρίου των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων-Αθήνα 2004. Το 2007/8 συμμετείχε στο Πολιτιστικό Έτος της Ελλάδας στην Κίνα με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Πεκίνου υπό τον Ταν Λίχουα. Το 2008 συνέθεσε το έργο Point of no Return μετά από ανάθεση του Kronos Quartet. Το 2012 η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του αφιέρωσε τον κύκλο συναυλιών «Πορτρέτο συνθέτη» με σειρά παραστάσεων και συναυλιών. Το 2015 ανέλαβε Υπεύθυνος Καλλιτεχνικού Προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ. Έργα για φωνή κατέχουν σημαντική θέση στο έργο του: Η Φόνισσα είναι πέμπτη του όπερα. Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον του συνθέτη έχει στραφεί στον παραδοσιακό ήχο. Όπως σημειώνει στο κείμενό του ο μουσικολόγος Γιάννης Σαμπροβαλάκης, «ο συνθέτης δεν δανείζεται το θεματικό υλικό από την παράδοση, αλλά επιστρέφει σε αυτήν λειτουργώντας ως ο ‘ανώνυμος δημιουργός’ του παρελθόντος».

Ο λιμπρετίστας
Ο μουσικοκριτικός Γιάννης Σβώλος συνεργάστηκε το 2010 με τον σκηνοθέτη Αλέξη Ευκλείδη στην παραγωγή ενός μουσικοθεατρικού θεάματος για το Φεστιβάλ Αθηνών με τίτλο «Unknown dialects – 8 μουσικές διαλέξεις», βασισμένου σε μουσική του συνθέτη Γιώργου Κουμεντάκη και με θέμα την πρόσληψη/εγγραφή ακουσμάτων της παραδοσιακής μουσικής στην σύγχρονη μουσική. Το λιμπρέτο της Φόνισσας είναι η πρώτη του δουλειά στο πεδίο της όπερας. Βασίζεται στο γνωστό «κοινωνικό μυθιστόρημα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Στη διαδικασία προσαρμογής για τη λυρική σκηνή επιλέχθηκαν και διασκευάστηκαν πρωτότυπα αποσπάσματα, συμπυκνώνοντας τη δράση σε ένα τελικό κείμενο κατάλληλο να λειτουργήσει ως βάση μελοποίησης από το συνθέτη.

Το έργο
Η Φόνισσα είναι όπερα σε δύο πράξεις, που βασίζεται στο «κοινωνικό μυθιστόρημα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Σύνοψη

Α’ Πράξη
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Σκιάθο. Η Χαδούλα, μια ηλικιωμένη χήρα, έζησε μια ζωή βασανισμένη, ως παιδί, σύζυγος, μητέρα και γιαγιά, μαθημένη να υπηρετεί τους άλλους χωρίς αντιρρήσεις. Παρότι η ίδια υπήρξε άξια και στήριξε την οικογένειά της, τη φωνάζουν Φραγκογιαννού, από το όνομα του ακαμάτη άντρα της Γιάννη Φράγκου. Η πείρα τη δίδαξε ότι για ένα κορίτσι που γεννιέται και μεγαλώνει σε φτωχό περιβάλλον, όπως μεγάλωσε η ίδια, η ζωή δεν είναι μόνο πολύ δύσκολη, αλλά επιπλέον επιβαρύνει την υπόλοιπη οικογένεια. Εκείνο που της φαίνεται αβάσταχτο είναι το ζήτημα της προίκας, που κατά τη γνώμη της βαραίνει κάθε οικογένεια ήδη από τη γέννηση ενός κοριτσιού.

Ένα βράδυ, καθώς ξενυχτά πάνω από την κούνια της άρρωστης νεογέννητης εγγονής της, η οποία μάλιστα έχει το ίδιο όνομα μ’ εκείνη, η Χαδούλα αναλογίζεται τη ζωή της και τα βάσανα που πέρασε. Το μυαλό της θολώνει και αποφασίζει πως είναι καλύτερα να στραγγαλίσει το μικρό κορίτσι. Ο γιατρός γνωματεύει θάνατο από βήχα, τον οποίο θεωρεί φυσιολογικό. Αρχικά, η Φραγκογιαννού βασανίζεται από τύψεις, αλλά κατά βάθος πιστεύει ότι έπραξε σωστά. Μάλιστα, καταλήγει στην πεποίθηση πως η μοίρα την έχει τάξει να απαλλάξει τον κόσμο από τα μικρά κορίτσια. Έτσι, χωρίς καθόλου ενοχές πλέον, καθώς ξενοπλένει ρούχα για κάποιες εύπορες γειτόνισσες, η Χαδούλα βρίσκει την ευκαιρία να θανατώσει ακόμα δύο μικρά κορίτσια, πνίγοντάς τα στη στέρνα γύρω από την οποία παίζουν.

Β’ Πράξη
Η αστυνομία την ανακρίνει, αλλά, απουσία αποδείξεων και μαρτύρων, προσωρινά την αφήνει ελεύθερη. Μόνο μετά από έναν ακόμα θάνατο, όταν άλλο ένα κορίτσι πνίγεται σε πηγάδι, αποφασίζεται η δίωξη καθώς η Χαδούλα ήταν και πάλι η μόνη παρούσα στον πνιγμό. Δεν έσπρωξε η ίδια το κορίτσι, αλλά ευχόταν να πέσει. Λίγο αργότερα, καθώς βλέπει τους αστυνομικούς να πλησιάζουν το σπίτι της αντιλαμβάνεται ότι έρχονται να τη συλλάβουν και αποφασίζει να το σκάσει. Κρύβεται αρχικά σε μια γειτόνισσα και φίλη, με την οποία θυμούνται τα παλιά. Ξέρει όμως ότι αργά ή γρήγορα θα την εντοπίσουν και αποφασίζει να φύγει για μέρη απόκρημνα, ερημικά, που γνώριζε από τα παιδικά της χρόνια.

Οι αστυνομικοί και οι εφιάλτες την καταδιώκουν. Εξουθενωμένη, η Χαδούλα αποφασίζει να καταφύγει στον μεγαλόψυχο ερημίτη, στο ξωκλήσι του Άγιου Σώστη, που βρίσκεται σε βράχο μες τη θάλασσα. Εκεί θα εξομολογηθεί, ελπίζοντας να βρει συγχώρεση και άσυλο. Η Χαδούλα φτάνει στο στενό πέρασμα, καθώς έρχονται τα νερά. Όμως, οι αστυνομικοί βρίσκονται πια κοντά της. Έτσι, εκείνη ορμά στη θάλασσα και στρέφεται πίσω για να δει. Τότε αντικρίζει απέναντι ένα χωράφι, το προικιό της. Τα νερά ανεβαίνουν. Δεν προλαβαίνει να διαβεί το πέρασμα. Χάνεται στα μισά του δρόμου «μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης δικαιοσύνης».

Συντελεστές

Ποιητικό κείμενο: Γιάννης Σβώλος, βασισμένο στο ομώνυμο «κοινωνικόν μυθιστόρημα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Μουσική διεύθυνση: Βασίλης Χριστόπουλος
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης
Σκηνικά: Πέτρος Τουλούδης / Κοστούμια: Πέτρος Τουλούδης – Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Βινίτσιο Κέλι
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Μάτα Κατσούλη

Φραγκογιαννού: Ειρήνη Τσιρακίδου (15,17/4) – Τζούλια Σουγλάκου (16, 20/4)
Μαρουσώ: Έλενα Κελεσίδη (15,17/4) – Γεωργία Ηλιοπούλου (16,20/4)
Ιωάσαφ: Τάσος Αποστόλου
Δελχαρώ: Μαριλένα Στριφτόμπολα (15, 17/4) – Ζωή Κάππου (16, 20/4)
Γιάννης Περιβολάς: Κωστής Ρασιδάκις (15, 17/4) – Κωστής Μαυρογένης (16, 20/4)
Γιαννού: Ινές Ζήκου (15, 17/4) – Ελένη Δάβου (16, 20/4)
Μάνα Ξενούλας: Ευδοκία Χατζηιωάννου
Αστυνόμος Α: Νίκος Στεφάνου (15, 17/4) – Δημήτρης Ναλμπάντης (16, 20/4)
Ειρηνοδίκης: Βαγγέλης Μανιάτης (15, 17/4) – Νικόλαος Καραγκιαούρης (16, 20/4)
Αστυνόμος Β/Πάρεδρος: Δημήτρης Ναλμπάντης (15, 17/4) – Χαράλαμπος Βελισσάριος (16, 20/4)
Kρινιώ: Νίκη Χαζιράκη (15, 17/4) – Ζένια Αρτζέντη (16, 20/4)
Toύλα: Δήμητρα Κωτίδου (15, 17/4) – Εβίτα Χιώτη (16, 20/4)
Μυρσούδα: Θεοδώρα Μπάκα (15, 17/4) – Μιράντα Μακρυνιώτη (16, 20/4)
Γιατρός: Διονύσης Τσαντίνης
Αμέρσα: Ινές Ζήκου (15, 17/4) – Ελένη Δάβου (16, 20/4)
Κωνσταντής: Βαγγέλης Μανιάτης (15, 17/4) – Νικόλαος Καραγκιαούρης (16, 20/4)
Πολυφωνικό Σύνολο: Ειρήνη Δερέμπεη, Μαρία Μελαχροινού, Μάρθα Μαυροειδή, Ιωάννα Φόρτη

Μουσικό Σύνολο:
Κώστας Ράπτης (μπαγιάν)
Γκουίντο ντε Φλάβις (άλτο σαξόφωνο)
Γιώργος Καλογερόπουλος (κρουστά)

Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής.

Εισιτήρια

Τιμές εισιτηρίων: 

10 €
- 55 €

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.