Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας παρουσιάζει στο Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας το Σάββατο 12 Νοεμβρίου την περιοδική, ομαδική διεθνή έκθεση εικαστικών με τίτλο «Κοινός Τόπος» (Common Ground). Η έκθεση αποτελεί αποτέλεσμα συνεργασίας της Εφορείας με την εικαστική ομάδα Tee To TuM και τον Σύλλογο καλλιτεχνών για την προώθηση της τέχνης κατARTι.
Οι εικαστικοί καλλιτέχνες Έρη Αγριού, Αρίστος Γρηγοριάδης, Γεωργία Γρηγοριάδου, Λίλια Διαμαντοπούλου, Κωνσταντίνος Καλφούντζος, Στέλιος Καλογεράκης, Πέννυ Κορρέ, Μανώλης Κουφογιαννάκης, Ιωάννης Μονογιός, Ειρήνη Μπάκα, Ντίνος Παλιάν, Γιώργος Πετράκης, Γιώργος Πολίτης, Γιώργος Σαλταφέρος, Ελευθερία Τσουκνάκη, Μαρία Τσουκνάκη, Αλέκα Τσιρώνη, Αλεξάνδρα Τσιτσιντά, Φωτεινή Χαμιδιελή, Βάσω Χαράτση, Xavier Masero, Noriko Yida, Guadalupe Victorica και Bianca Tangade συνδιαλέγονται με την ιδέα της συλλογικής συνείδησης, μέσα από μία συμμετοχική δράση που αναδεικνύει τον κοινό τόπο όλων μας.
Τα εγκαίνια της έκθεσης που θα διαρκέσει μέχρι και τις 15 Δεκεμβρίου, θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 12 Νοεμβρίου, στις 7:00 το απόγευμα. Η εκδήλωση πλαισιώνεται μουσικά από τον Τάσο Σαρίογλου (σαξόφωνο), μαθητή του Μουσικού Σχολείου Βέροιας.
Την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου, η εικαστικός Φωτεινή Χαμιδιελή θα εξερευνήσει με τους μαθητές του 3ου Γυμνασίου Βέροιας τους κοινούς τόπους της έκθεσης, μέσα από ένα εργαστήρι εικαστικής έκφρασης, και οι παράλληλες δράσεις θα ολοκληρωθούν το πρωινό του Σαββάτου 10 Δεκεμβρίου, στις 11:30 π.μ., με τους ποιητικούς διαλόγους των ποιητριών Αρετής Γκανίδου και Κατερίνας Κούσουλα και την ανάγνωση ποίησης από τις μαθήτριες Δούλαλα Χρυσούλα και Ευαγγελία Χαυτίκη, ενώ την εκδήλωση θα συνοδεύσουν με φλάουτο οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Βέροιας Σπύρος Καλατζόπουλος και Χαραλαμπίδου Χριστίνα.
Κοινός Τόπος (Common Ground)
Κοινός Τόπος. Ο σύγχρονος κόσμος παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα δυαδικότητα καθώς μοιάζει να συρρικνώνεται παραμένοντας αχανής την ίδια στιγμή. Η ανθρώπινη κινητικότητα από τόπο σε τόπο και τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, διαμορφώνουν τις κατάλληλες συνθήκες για αυτή την κατάσταση. Πολλοί άνθρωποι όμως ξεριζώνονται βίαια από τις ρίζες τους, ενώ άλλοι αναγκάζονται να μετακινηθούν σε διαφορετική χώρα σε αναζήτηση ασύλου με την προσδοκία καλύτερης ζωής.
Ένας κοινός τόπος υπάρχει βαθιά θαμμένος στο κέντρο κάθε σύγκρουσής. Ένας τόπος αρμονικής (δυστυχώς όχι πάντα) συμβίωσης και συνύπαρξης σε ξένο περιβάλλον.
Τι μπορεί να αποτελεί κοινό τόπο;
Η παιδική ηλικία, ο πόνος, ο έρωτας, ο θάνατος. Εμπειρίες που αποδεικνύονται παραπλήσιες ή και συχνά όμοιες, ανεξάρτητα από την καταγωγή ενός ανθρώπου, και ουσιαστικά υφαίνουν δεσμούς ορατούς και αόρατους μεταξύ μας.
Η πλατεία του χωριού, ένας τόπος κοινός για όλους τους κατοίκους απετέλεσε στο παρελθόν τόπο συνάντησης και διευθέτησης προβληματικών καταστάσεων. Τι αποτελεί σήμερα για τον σύγχρονο κάτοικο της πόλης αλλά και της υπαίθρου αυτό τον κοινό τόπο; Συνεχίζει να υπάρχει; Υπάρχει άραγε η ανάγκη αυτή και πως εκφράζεται;
Παρατηρούμε τις συγκεντρώσεις των μεταναστών στα πάρκα των πόλεων όπου ψάχνουν να βρουν πρόσωπα γνώριμα και ήχους γνωστούς. Η ανακάλυψη ενός κοινού τόπου δημιουργεί μια αίσθηση ασφάλειας και ζεστασιάς οδηγώντας τους συμμετέχοντες στον σεβασμό ακόμη και στην φιλία.
Σ’ αυτόν τον κοινό τόπο όμως συχνά εμφανίζονται και οι αντιπαραθέσεις των ανθρώπων, η διάσταση των απόψεών τους και ανοίγεται η ευκαιρία της συζήτησης, της διαβούλευσης.
Επιβάλλεται σήμερα τα κοινωνικά εμπόδια να πάψουν να υφίστανται σε ένα κόσμο που συνέχεια αλλάζει η προσπάθεια συνεκτικότητας να γίνει ισχυρότερη ώστε να αποτελεί στήριξη για τον συνάνθρωπο.
Ο κοινός τόπος προϋποθέτει, άσχετα από τα προσωπικά μας πιστεύω, ότι μπορούμε να μοιραστούμε ένα κοινό ενδιαφέρον για την ατομική και την κοινωνική ανάπτυξη, ότι έχουμε την θέληση και πνεύμα δεκτικό να ακούσουμε, να αναθεωρήσουμε, να συνεισφέρουμε και να δημιουργήσουμε εν τέλει μια νέα πραγματικότητα.
Η γη άλλωστε είναι ο κοινός τόπος για αμοιβαία κατανόηση, συνύπαρξη, ανεκτικότητα.
Η τέχνη ως παγκόσμια ανθρώπινη έκφραση μπορεί να εκπληρώσει πολλαπλούς ρόλους και παρά τις τοπικές διαφοροποιήσεις τα ουσιαστικά κοινά υπερτερούν με αποτέλεσμα την καλλιέργεια της συλλογικής συνείδησης και την εμβάθυνση της συμμετοχικής δράσης.
Με ποιόν τρόπο λοιπόν μπορεί ένας δημιουργός να αντιμετωπίσει αυτή την ιδέα, να εκφράσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κοινό τόπο και ίσως τελικά να αναδείξει πολλαπλάσιους τόπους κοινούς σε όλους μας;
Μέσα από αυτή την έκθεση θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τους κοινούς τόπους όλων μας.
