Το 2011 ένα σοβαρό ατύχημα οδήγησε δυστυχώς έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, τον Daniel Treacy, σε μερική αναπηρία. Σήμερα νοιώθουμε την ανάγκη – υποχρέωση προς τους εαυτούς μας, καλύτερα – να βοηθήσουμε τον άνθρωπο που μέσα από τους στίχους, τη μουσική και εν γένει τα τραγούδια του κατάφερε να κάνει τον κόσμο μας απλά πιο όμορφο.
Οι Television Personalities είναι ένα από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα των τελευταίων σαράντα χρόνων και αναμφίβολα η μπάντα που έχει γράψει μερικούς από τους ομορφότερους και πιο δυνατούς στίχους στη μουσική, με τον Dan Tracey – ηγέτη της μπάντας, να θεωρείται δικαίως από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ου αιώνα. Αν και ποτέ δεν έκαναν την μεγάλη επιτυχία που θα τους ανέβαζε στα charts – κάτι που φαίνεται να μην τους ενδιέφερε, έτσι κι αλλιώς, ποτέ – κατάφεραν εν τούτοις να επηρεάσουν πλήθος μεταγενέστερων καλλιτεχνών, συντηρώντας έτσι τον underground μύθο τους.
Μεγάλοι θαυμαστές του δηλώνουν ο Paul Heaton (ψυχή των Housemartins και Beautiful South, με εμφανέστατες επιρροές), ο Bob Stanley (Saint Etienne, Kid Loco), ο Jimmy Reid (Jesus and Mary Chain), ο Jarvis Cocker (Pulp), η Kate Nash, ο DJ Hell, ενώ μεγαλύτερος θαυμαστής του υπήρξε ο Curt Cobain. Με τραγούδια που σημάδεψαν την κιθαριστική post punk και pop σκηνή, οι TP έχτισαν αργά αλλά σταθερά το δικό τους μύθο. If I could write poetry, Silly Girl, Happy all of the time, I know where Syd Barret lives, Part time punks, Magnificent Dreams, 14th Floor, Sad Mona Lisa, A picture of Dorian Grey, Geoffrey Ingram, είναι μόνο μερικά από τα διαμάντια που έγραψαν και τα οποία δεν θα χάσουν ποτέ τη λάμψη τους.
Η ιστορία τους ξεκινάει από το Chelsea, στο Λονδίνο, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, όταν, μέσα στην έκρηξη του punk, οι συμμαθητές, τότε, Dan Treacy, Edward Ball, Joe Foster και John Bennett αρχίζουν στον ελεύθερο τους χρόνο τις πρόβες, διασκευάζοντας Who και Pink Floyd. Σαφώς επηρεασμένοι από το punk ηχογραφούν τα κλασικά, πια, ’14 Floor’ και ‘Oxford Street’ και ο Dan στέλνει για πλάκα μια κόπια στον John Peel. Αυτός θα τους λατρέψει και τα υπόλοιπα είναι μια τρελή cult ιστορία.
Το 1978 κυκλοφορούν το θρυλικό ”Part Time Punks” και γίνονται και επίσημα οι αγαπημένοι του John Peel, δημιουργώντας ένα underground αλλά πολύ πιστό κοινό.
Στη συνέχεια, ο Edward Ball εγκαταλείπει τους Personalities για να ακολουθήσει προσωπική καριέρα με τους O’Level, Teenage Film Stars, τους πολύ μεγάλους TIMES και εν συνεχεία με τους Boo Radleys.
To 1980 ο Dan και ο Εd ξανασμίγουν, για να ηχογραφήσουν τα εκπληκτικά δύο πρώτα τους άλμπουμ στην ιστορική Rough Trade (And don’t the kids just love it, Mummy you’re not watching me). H μπάντα σε αυτήν τη φάση έχει τη θρυλική της πλέον σύνθεση, με Jowe Head στο μπάσο, Joe Foster στην κιθάρα, Geoffrey Bloom στα τύμπανα και Dave Musker στα πλήκτρα.
Εξώφυλλα και art work υψηλής αισθητικής, με έντονες 60’ς αναφορές συμπληρώνουν το μύθο και, λόγω και των περιορισμένων αντιτύπων που κυκλοφορούν, οι δίσκοι τους γίνονται περιζήτητοι και οι συλλέκτες πολλές φορές αναγκάζονται να τους πληρώσουν πολύ ακριβά.
Ο τίτλος της τρίτης τους κυκλοφορίας, They Could Have Been Bigger Than Beatles, αν και ήταν αυτοσαρκαστικός φλέρταρε με την πραγματικότητα. Θα μπορούσαν να ήταν μεγαλύτερι από τους Beatles. Ακολουθεί πλήθος άλλων LP (Privilege, Closer to God etc) και singles, όλα τους pop κομψοτεχνήματα.
Το 1996 κάνουν την τελευταία τους συναυλία και έκτοτε ακολουθεί μία παύση 8 χρόνων, όπου κάθε μέλος επιδίδεται στα προσωπικά του projects. O Edward Ball μαζί με τον Alan Mac Gee – ιδιοκτήτη της Creation Records και ηγέτη των Biff Bang Pow, κάνουν παραγωγές σε συγκροτήματα όπως οι Oasis και οι Primal Scream.
Ξανασμίγουν το 2006 με την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου My Dark Places, από την Domino Records, εταιρεία των Franz Ferdinand και των Arctic Monkeys, μια εκπληκτική δουλειά που δικαίως συγκαταλέγεται στα κορυφαία εκείνης της χρονιάς, δείγμα ότι το ταλέντο και το συναίσθημα μερικές φορές παραμένουν ανεξίτηλα στο χρόνο.
