Το Σάββατο 16 Μαρτίου στις 12.00 στον ΙΑΝΟ ο Γερμανός συγγραφέας Κρίστοφ Ρίμπατ συνομιλεί με τη δημοσιογράφο Γιούλη Επτακοίλη για την ιστορία του θεσμού του εστιατορίου ως αστικό και κοινωνικό φαινόμενο. Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία των Εκδόσεων της Εστίας και του Βιβλιοπωλείου IANOS, με τη στήριξη της Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του δήμου Αθηναίων, μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Christoph Ribbat έχει γράψει το βιβλίο «Στο εστιατόριο – Μια ιστορία της γαστρονομίας μέσα από τη ματιά λογοτεχνών, ζωγράφων, κοινωνιολόγων και γαστρονόμων» που κυκλοφορεί τον Μάρτιο 2019 από τις Εκδόσεις της Εστίας σε μετάφραση Ηλία Τσιριγκάκη.
Ο συγγραφέας συλλέγει συναρπαστικές εμπειρίες από εργαζόμενους στην κουζίνα, από ιδιοφυείς σεφ, από σερβιτόρους, φιλοσόφους, καλοφαγάδες και κοινωνιολόγους, συνδέοντας τα πρώτα γκουρμέ εστιατόρια του Παρισιού με την άνοδο του φαστ-φουντ και τους πιο καινοτόμους σεφ της εποχής μας. Στην κουζίνα, στο μπαρ, στα τραπέζια, η πολυτέλεια και η σκληρή εργασία, η κομψότητα και η εκμετάλλευση, η πολιτιστική πολυμορφία και ο ρατσισμός συγκρούονται για να δημιουργήσουν τον καθρέφτη της κοινωνίας.
Με αναφορές στον Φεράν Αντριά, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ, τον Τζορτζ Όργουελ, τον Έλβις Πρίσλεϊ, τον Μαρσέλ Προυστ και πολλούς άλλους, το βιβλίο μας ξεναγεί με μοναδικό τρόπο στη γαστρονομική και κοινωνική ιστορία των εστιατορίων.
«Η ιστορία του ευρωπαϊκού εστιατορίου αρχίζει την εποχή που κάποιοι παύουν να πεινούν· ή προσποιούνται πως έχουν πάψει να πεινούν. Στο υποσιτισμένο Παρίσι του 1760 δεν συνάδει με το αριστοκρατικό πνεύμα της εποχής να περιδρομιάζει κανείς σε ταβέρνα ή πανδοχείο. […]
Οι επιφανείς πελάτες προσελκύονται από τα πολυτελώς επιπλωμένα μαγαζιά νέου τύπου. Στους τοίχους κρέμονται μεγάλοι καθρέφτες, μέσα στους οποίους μπορεί κανείς να θαυμάσει τον εαυτό του και τους άλλους. Σε διακοσμητικές πορσελάνινες λεκάνες αχνίζει το «αναστηλωτικό» κονσομέ, που χαρίζει στα καινούργια μαγαζιά το όνομά τους.
Οι ζωμοί πουλερικών, κυνηγιού ή μοσχαρίσιου κρέατος αποκαθιστούν τη δύναμη των ανθρώπων που έχουν ευαισθησία σε άλλες τροφές. […] Σε αντίθεση με τα ταβερνεία, οι πελάτες εδώ δεν είναι υποχρεωμένοι να κάθονται σε ένα μακρύ τραπέζι μαζί με κάθε λογής αγνώστους. Τους προσφέρεται ξεχωριστό τραπέζι. Μπορούν να ορίσουν την ώρα που θα τους σερβίρουν. Επιλέγουν τα εδέσματα από κατάλογο. Μετά την Επανάσταση τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης συγκεντρώνονται από όλες τις επαρχίες στο Παρίσι. Πηγαίνουν μαζί για φαγητό στα εστιατόρια. Οι Παριζιάνοι τούς μιμούνται.»
