Η Καμεράτα αναγκάζεται να προβεί σε ακύρωση της παράστασης «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Antonio Zingarelli στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, λόγω ασθένειας μέλους του ensemble των σολίστ.
Η Καμεράτα, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Γιώργου Πέτρου, παρουσιάζει, σε πρώτη παγκόσμια αναβίωση, την όπερα του Niccolo Antonio Ζingarelli, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1796).
To έργο, παρουσιάζεται σε συναυλιακή μορφή με ελληνικούς υπέρτιτλους, σε μία συμπαραγωγή με το Salzburg Whitsun Festival. Τη Δευτέρα 9 Μαΐου, λίγο πριν από την παρουσίαση της παραγωγής στο φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, το αθηναϊκό κοινό έχει τη μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσει την αναβίωση ενός σπουδαίου έργου του ιταλικού bel-canto,
αλλά και να δει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τρεις διάσημους σταρ της όπερας, τον κόντρα τενόρο Franco Fagioli, μία φωνή-φαινόμενο με υπερφυσική έκταση 3,5 οκτάβες στο ρόλο του Ρωμαίου, την Αnn Halenberg, μία από τις σημαντικότερες μέτζο-σοπράνο της εποχής μας, στο ρόλο της Ιουλιέτας και τον τενόρο Bogdan Mihai, στο ρόλο του σκληρού πατέρα Everardo. Τη διανομή συμπληρώνουν οι Xavier Sabata (κόντρα τενόρος) και Juan Sancho (τενόρος) καθώς και η διακεκριμένη μέτζο σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη.
Η παρουσίαση της όπερας «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Zingarelli αποτελεί σταθμό για την Καμεράτα αφού σηματοδοτεί την πρώτη της εμφάνιση στο περίφημο Salzburg Festival, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει η Ιταλίδα μέτζο σοπράνο Cecilia Bartoli.
Η όπερα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Zingarelli ήταν ένα από τα πλέον διάσημα έργα της εποχής του (πρώιμου) bel-canto, ενώ θεωρείται από τους ειδικούς ως το αριστούργημα του συνθέτη. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Σκάλα του Μιλάνου το 1796 για να βρει την τελική του μορφή το 1809. Ακροβατώντας μουσικά ανάμεσα στον Mozart και τον Rossini, ο Zingarelli έγραψε μία όπερα σε τρεις πράξεις που χάραξε τη δική της ιστορία. Ο ρόλος του Ρωμαίου, από τους πιο απαιτητικούς στο είδος, γράφτηκε για τον Girolamo Crescentini, περίφημο castrato της εποχής, ενώ στη συνέχεια σφραγίστηκε από την ερμηνεία μιας γυναίκας, της ανεπανάληπτης Maria Malibran.
Ο ρόλος της Ιουλιέτας, ιδιαιίτερος σε εκφραστικότητα και λυρισμό, ανέδειξε μία από τις πλέον χαρακτηριστικές μέτζο σοπράνο στα τέλη του 19ου αιώνα, την Giuseppina Grassini. Ειδικά για την παραγωγή αυτή, έγινε μια νέα έκδοση του έργου βασισμένη στα χειρόγραφα του συνθέτη και τις ιστορικές πήγες. Μάλιστα η πιο διάσημη άρια του έργου, η «ombra adorata aspetta» λέγεται ότι αποτελεί σύνθεση του πρωταγωνιστή G. Crescentini και όχι του Zingarelli.
