Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος αναβιώνει το θεσμό της «μικρής λέσχης» και ανοίγει τους θησαυρούς της συλλογής της, διοργανώνοντας προβολές δωρεάν για τα μέλη. Τα εγκαίνια της «μικρής λέσχης» θα πραγματοποιηθούν στις 14 Ιανουαρίου 2016 με το αφιέρωμα «Ταινιοθήκη της Ελλάδος: μια ιστορία σε εικόνες», που παρουσιάστηκε στο 37ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Cinéma du réel.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος, το έργο της Ταινιοθήκης αναδεικνύεται μέσα από ένα πρόγραμμα 17 ντοκιμαντέρ, μιας ταινίας μικρού μήκους και της παλαιότερης σωζόμενης ταινίας της συλλογής, ελληνικής παραγωγής, από το 1924 έως το 2012, χωρισμένων σε 8 θεματικές ενότητες:
– Διαμάντια της συλλογής: Οι περιπέτειες του Βιλλάρ (Ζόζεφ Χεπ, 1924), Οι εκατό ώρες του Μάη (Φώτος Λαμπρινός, Δήμος Θέος, 1960), Αθήνα ή τρεις επισκέψεις στην Ακρόπολη (Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1983), Αθήναι (Εύα Στεφανή, 1995)
– Από τις ταξικές πολιτικές στις πολιτικές της ταυτότητας: Μέγαρα (Σάκης Μανιάτης, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, 1974), Μπέττυ (Δημήτρης Σταύρακας, 1979), To γελεκάκι (Ίρις Ζαχμανίδη,1976)
– Βιομηχανία και μετανάστευση: Γράμμα από το Σαρλερουά (Λάμπρος Λιαρόπουλος, 1965), Αλουμίνιον της Ελλάδος (Ρούσσος Κούνδουρος, 1965), Γράμματα από την Αμερική (Λάκης Παπαστάθης, 1972), Πρώτη ύλη (Χρήστος Καρακέπελης, 2011)
– Μορφές αρχειοθέτησης: από το ιδιωτικό στο δημόσιο: Μοναστηράκι (Γκαίη Αγγελή, 1976), Ημερολόγια αμνησίας (Στέλλα Θεοδωράκη, 2012)
– Από την αρχαιολογία στην εθνογραφία: Μακεδονικός γάμος (Τάκης Κανελλόπουλος, 1960), Καρβουνιάρηδες (Αλίντα Δημητρίου, 1977), Το στρώμα της καταστροφής (Κώστας Βρεττάκος, 1980)
Η προβολή του ντοκιμαντέρ «Μακεδονικός γάμος» γίνεται με την υποστήριξη της εταιρίας διανομής Παπανδρέου Α.Ε.
– Η ιστορία στην οθόνη 1: Οι εκατό ώρες του Μάη (Φώτος Λαμπρινός, Δήμος Θέος, 1960), Μαρτυρίες (Νίκος Καβουκίδης, 1976)
– Η ιστορία στην οθόνη 2: Η ηλικία της θάλασσας (Τάκης Παπαγιαννίδης, 1978)
– Η ιστορία στην οθόνη 3: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1997, Ροβήρος Μανθούλης)
Η προβολή της ενότητας «Η ιστορία στην οθόνη 3» με το ντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη γίνεται σε συνεργασία με την ΕΡΤ και έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Ακολουθεί το πρόγραμμα των προβολών:
– Πέμπτη 14 Ιανουαρίου στις 19:30
Αίθουσα Α
Οι περιπέτειες του Βιλλάρ – Ζόζεφ Χεπ (1924, 22′ 40”). Η ταινία θα προβληθεί με μουσική επένδυση του Μηνά Ι. Αλεξιάδη.
Αθήνα ή τρεις επισκέψεις στην Ακρόπολη – Θόδωρος Αγγελόπουλος (1983, 43′)
Αθήναι-Εύα Στεφανή (1995, 36′)
Προλογίζει η σκηνοθέτις Ε. Στεφανή
Είσοδος με προσκλήσεις
– Παρασκευή 15 Ιανουαρίου στις 19:00
Αίθουσα Β
Η ηλικία της θάλασσας – Τάκης Παπαγιαννίδης (1978, 100′). Προλογίζει ο σκηνοθέτης Τ. Παπαγιαννίδης
21:30: Μοναστηράκι – Γκαίη Αγγελή (1976, 19′)
Ημερολόγια αμνησίας – Στέλλα Θεοδωράκη (2012, 104′)
Προλογίζουν οι σκηνοθέτιδες Γ. Αγγελή και Σ. Θεοδωράκη
– Σάββατο 16 Ιανουαρίου στις 19:00
Αίθουσα Β
Γράμμα από το Σαρλερουά -Λάμπρος Λιαρόπουλος (1965, 12′)
Αλουμίνιον της Ελλάδος– Ρούσσος Κούνδουρος (1965, 20′)
Πρώτη ύλη – Χρήστος Καρακέπελης (2011, 79′)
Γράμματα από την Αμερική – Λάκης Παπαστάθης (1972, 19′)
Προλογίζουν οι σκηνοθέτες Λ. Παπαστάθης και Χ. Καρακέπελης
21:45: Μέγαρα – Σάκης Μανιάτης, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, (1974, 69′)
Μπέττυ – Δημήτρης Σταύρακας (1979, 33′)
To γελεκάκι – Ίρις Ζαχμανίδη (1976, 7′)
Προλογίζουν οι σκηνοθέτες Γ. Τσεμπερόπουλος, Ι. Ζαχμανίδη, Δ. Σταύρακας
– Κυριακή 17 Ιανουαρίου στις 17:30
Αίθουσα Β
Μακεδονικός Γάμος – Τάκης Κανελλόπουλος (1960, 24′)
Το στρώμα της καταστροφής – Κώστας Βρεττάκος (1980, 32′ )
Καρβουνιάρηδες – Αλίντα Δημητρίου (1977, 30′)
Προλογίζουν οι σκηνοθέτες Κ. Βρεττάκος και ο ανθρωπολόγος Σ. Δημητρίου
19:30: Μαρτυρίες – Νίκος Καβουκίδης (1976, 100′)
100 ώρες του Μάη – Φώτος Λαμπρινός, Δήμος Θέος (1960, 28′)
Προλογίζουν οι σκηνοθέτες Ν. Καβουκίδης και Φ. Λαμπρινός
Στο τέλος της προβολής συζητά με το κοινό ο σκηνοθέτης Δ. Θέος
22:00: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος – Ροβήρος Μανθούλης (1997, 60′)
Προλογίζει ο σκηνοθέτης Ρ. Μανθούλης
Η προβολή γίνεται σε συνεργασία με το Μουσείο-Αρχείο της ΕΡΤ.
Ελεύθερη είσοδος
Λίγα λόγια για τις ταινίες
– Οι περιπέτειες του Βιλλάρ
Ελλάδα, 1924, βωβό (με ελληνικούς & γαλλικούς διάτιτλους)
Σκηνοθεσία-Φωτογραφία: Ζόζεφ Χεπ | Σενάριο: Ν. Σφακιανός| Παραγωγή: Πάλλας φιλμ
Μουσική επένδυση ταινίας: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης
Η αποκατάσταση της ταινίας έγινε από την Ταινιοθήκη το 1991 και είναι η παλιότερη ελληνική ταινία με μυθοπλαστικά στοιχεία που διαθέτει η συλλογή. Η ταινία είναι γυρισμένη στην Αθήνα και αποτελεί ένα πορτραίτο της Αθήνας της δεκαετία του ’20. Ο Βιλλάρ, κυνηγάει την αγαπημένη του από τα νεοκλασικά της Πανεπιστημίου στο ναό του Ολυμπίου Διός και στο Ηρώδειο μέχρι τα μπαράκια του Φαλήρου.
– Μακεδονικός γάμος
Ελλάδα, 1960
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Τ. Κανελλόπουλος | Φωτογραφία: Ι. Παϊρίδης | Παραγωγή: Π. Χαρατσάρης
Α’ βραβείο ταινίας μικρού μήκους στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινημ/φου (1960)
Α’ βραβείο στο Φεστιβάλ Βελιγραδίου
Για το Μακεδονικό γάμο, που γύρισε στο χωριό Βελβενδός του νομού Κοζάνης, όπου η ζωή και τα έθιμα έχουν μείνει σχεδόν τα ίδια από την εποχή του Μεγαλεξάντρου, ο Κανελλόπουλος έζησε καιρό ανάμεσα στους κατοίκους και μελέτησε τη ζωή τους. Απογυμνώνοντας το θέμα του από κάθε περιττό στοιχείο, ο σκηνοθέτης μπόρεσε να αποκαλύψει πολλά από εκείνα που κρύβονται πίσω από αυτές τις τελετές: την ψυχή και τις ρίζες ενός λαού. Ελληνικός κινηματογράφος, Αγλαΐα Μητροπούλου
– Εκατό ώρες του Μάη
Ελλάδα, 1964, 28’ (με αγγλικούς υπότιτλους)
Σκηνοθεσία: Φ. Λαμπρινός, Δ. Θέος | Φωτογραφία: Τ. Καλατζής | Μοντάζ-Παραγωγή: Δ. Θέος | Μουσική: Ν. Ρώτας
Τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ της Υέρ
Οι τελευταίες ώρες του Γρηγορίου Λαμπράκη που δολοφονήθηκε από μέλη παρακρατικής οργάνωσης με την συνεργασία της αστυνομίας -γεγονότα που ενέπνευσαν και το Ζ του Κώστα Γαβρά. Η ταινία εξετάζει με ντοκουμέντα την κοινωνική προέλευση των ακραίων ομάδων και τη σύνδεσή τους με τους κρατικούς μηχανισμούς. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην δολοφονία αντιπαρατίθενται αριστοτεχνικά, με τα τραγούδια του πλήθους που θρηνεί τον εθνικό ήρωα.
– Αλουμίνιον της Ελλάδος
Ελλάδα, 1965, 20’
Σκηνοθεσία-Μοντάζ: Ρ. Κούνδουρος | Φωτογραφία: Σ. Μωραΐτης | Μουσική: Τ. Κάραλη, Παραγωγή: Αλουμίνιον της Ελλάδος
Ένα από τα πρώτα ελληνικά διαφημιστικά που χρηματοδοτήθηκε από την ίδια τη βιομηχανία «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Ξεκινώντας από επιστημονικές ταινίες και τη φιλόδοξη καταγραφή του οδοιπορικού του Μεγ. Αλεξάνδρου, ο Ρ. Κούνδουρος σκηνοθετεί ένα ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζει για το πειραματικό του μοντάζ και την ξεχωριστή χρήση της μουσικής. Τα στάδια της ανοικοδόμησης του εργοστασίου αλουμινίου αντιπαρατίθενται με τα μετέπειτα στάδια της παραγωγής.
– Γράμμα από το Σαρλερουά
Ελλάδα, 1965, 12’
Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Λ. Λιαρόπουλος | Φωτογραφία: Σ. Χασάπης | Μοντάζ: Α. Τέμπος | Μουσική: Β. Τσιτσάνης
Β΄ τιμητική διάκριση στην 6η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου (1965)
Βραβείο Παγκόσμιας Ένωσης Συνδικάτων στο Φεστιβάλ Λειψίας
Με σπουδές στην IDHEC και θητεία ως βοηθός του Henri Langlois, ο Λιαρόπουλος, σκιαγραφεί με ευαισθησία τη μάχη των Ελλήνων μεταναστών μεταλλωρύχων. Η ταινία εξελίσσεται στο Βέλγιο και εστιάζει στη νοσταλγία για την πατρίδα τους. Με αφηγηματικό όχημα το γράμμα ενός μεταλλωρύχου στη μητέρα του, η ταινία αποτυπώνει τη ζωή αυτών των ανθρώπων που έζησαν στο περιθώριο ως εργάτες και ως μετανάστες.
– Γράμματα από την Αμερική
Ελλάδα, 1972, έγχρ., 19’
Σενάριο-σκηνοθεσία: Λ. Παπαστάθης | Φωτογραφία: Θ. Νέτας | Μοντάζ: Θ. Ρεντζής | Μουσική: Μ. Λοΐζος | Παραγωγή: Cinetic
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1972
Βραβείο ΕΤΒΑ
Ένα ντοκουμέντο για το πρώτο κύμα των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική, μέσα από την αλληλογραφία ενός μετανάστη από το Γύθειο. Όλο το ντοκιμαντέρ στηρίζεται στις εικόνες από τα καρτ–ποστάλ και τις φωτογραφίες που έστελνε στο σπίτι του για πενήντα περίπου χρόνια. Πίσω από αυτές τις εικόνες, υπάρχει πάντα ένα κείμενο. Αυτό αποτέλεσε και το σπηκάζ της ταινίας. Η αδελφή του φύλαγε κάπου τα γράμματά του που στο τέλος, ποιος ξέρει ποιός κακός άνεμος τα έφερε στον παλιατζή και το Μοναστηράκι.
– Μέγαρα
Ελλάδα, 1974, 69’
Σενάριο-Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Σ. Μανιάτης- Γ. Τσεμπερόπουλος | Φωτογραφία-Μοντάζ: Σ. Μανιάτης
Βραβείο FIPRESCI για νέους δημιουργούς – Φεστιβάλ Βερολίνου (1974)
Εκατοντάδες αγρότες εκδιώχνονται με αγριότητα από τη γη τους. Ένα χρονικό της μάχης τους με τον ισχυρό τραπεζίτη που καταφέρνει να νικήσει τις δικαστικές διαμάχες εναντίον τους με την υποστήριξη της κυβέρνησης. Το τελευταίο μέρος της ταινίας καταγράφει την απόφαση των αγροτών να ενωθούν με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου τον Νοεμβρίο του ’73 μετά την άδικη αντιμετώπισή τους από το κράτος και το δικαστήριο.
– Μαρτυρίες
Ελλάδα, 1975, έγχρ., 100’
Σενάριο-Σκηνοθεσία-Φωτογραφία-Μοντάζ: Ν. Καβουκίδης | Μουσική: Μ. Θεοδωράκης, Δ. Σαββόπουλος | Παραγωγή: ΤΕΛΕ ΦΙΛΜ
Σημαντικό χρονικό που συνδέει τις φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης με τον αντιδικτατορικό αγώνα παρουσιάζοντας ανθρώπους και γεγονότα που έχουν σχέση με τις σημαντικότερες πολιτικές εξελίξεις. Η κάμερα καταγράφει γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την εποχή και ανατρέχει στο παρελθόν για να διαφωτίσει ιστορικά τη σύγχρονη ιστορική συγκυρία ξεκινώντας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και φτάνοντας ως και τον Αύγουστο του 1975.
– Το γελεκάκι
Ελλάδα, 1976, 7’ (με γαλλικούς υπότιτλους)
Σκηνοθεσία-παραγωγή: Ίρις Ζαχμανίδη | Φωτογραφία: Σ. Χασάπης | Μοντάζ: Γ. Σπυροπούλου,
Ειδική μνεία Δήμου Θεσ/νίκης
Ένα κορίτσι επισκέπτεται ένα αθηναϊκό βιβλιοπωλείο το οποίο μεταμορφώνεται σε έναν λαβύρινθο, στον οποίο συναντά παλιά πάθη (θεωρία του δημιουργού, cinéma d’auteur) αλλά και καινούργια (φεμινισμός και σοσιαλισμός). Ποιος είναι ο μυστήριος πωλητής βιβλίων; Ποιος είναι ο μπουζουκτζής;
– Μοναστηράκι
Ελλάδα, 1976, 19’
Σκηνοθεσία: Γ. Αγγελή | Φωτογραφία: Κ. Νάστος | Παραγωγή: Τ. Γιαννακούρος
Βραβείο Δήμου Θεσ/νίκης
Ντοκιμαντέρ με έντονο λυρισμό για το Μοναστηράκι, μια περιοχή της Αθήνας οπού τα αρχαία μνημεία (κλασικά, βυζαντινά, οθωμανικά) συνυπάρχουν με τα μικρομάγαζα και τα μαγαζιά με αντίκες. Η Γκαίη Αγγελή που αποτέλεσε ενεργό μέλος της συντακτικής ομάδας του ιστορικού περιοδικού Φιλμ, αποπειράται με το πρώτο της ντοκιμαντέρ να σκιαγραφήσει την πόλη με μια νέα ματιά χωρίς λαογραφικά κλισέ.
– Οι καρβουνιάρηδες
Ελλάδα, 1977, 30’
Σκηνοθεσία: Α. Δημητρίου | Φωτογραφία: Δ. Βερνίκος | Βοηθός οπερατέρ: Τ. Μπουλμέτης | Μοντάζ: Δ. Αυγερινός | Παραγωγή: Κινητική
Δ’ βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο 18ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (1977) και Βραβείο Κριτικών 1977 (Ειδική μνεία)
Το επάγγελμα του καρβουνιάρη φθίνει μέσα στη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη της βιομηχανοποιημένης πλέον κοινωνίας του 1970. Η Α. Δημητρίου, η οποία ξεχωρίζει για τον κοινωνικό της προβληματισμό και την συνεπή και ασυμβίβαστη πορεία της, θέτει τα προβλήματα επιβίωσης τόσο των εμπόρων του προϊόντος, όσο και των παραγωγών που μετακινούνται νομαδικά στα δάση της Εύβοιας. Οι ομιλίες στην κάμερα και η ασπρόμαυρη λήψη, σαν μέρος του σκηνικού, ενισχύουν την οξύτητα του προβλήματος επιβίωσης του εμπλεκόμενου πληθυσμού.
– Η ηλικία της θάλασσας
Ελλάδα, 1978, έγχρ., 100’
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Τ. Παπαγιαννίδης | Φωτογραφία: Ν. Πετανίδης | Μοντάζ: Γ. Τριανταφύλλου | Μουσική : Χ. Χάλαρης | Παραγωγός: Κ. Καζάκος
Βραβεία μουσικής, μοντάζ και σκηνογραφίας στο 19ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινημ/φου Θεσσαλονίκης
Βραβείο Παγκόσμιας Ένωσης Κριτικών Κινημ/φου (FIPRESCI)
Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ στο οποίο, μέσα από την αναστοχαστική αφήγηση ενός απλού αγωνιστή της Αριστεράς, επιχειρείται με συγκίνηση και λυρισμό μια αναδρομή στα σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας (από το 1917 έως το 1977), και τις επιπτώσεις τους στα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα.
– Μπέττυ
Ελλάδα, 1979, έγχρ., 33’
Σκηνοθεσία: Δ. Σταύρακας | Φωτογραφία: Σ. Χασάπης | Μοντάζ: Γ. Σπυροπούλου | Παραγωγή: Mangos E.E.
Βραβείο ταινίας μικρού μήκους (ΠΕΚΚ)
Χρυσό βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Δράμας
Βραβείο ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Λάρισας (εξ ημισείας)
Ακροβατώντας μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, και αποφεύγοντας οποιαδήποτε ηδονοβλεπτική ματιά του αντικειμένου του, ο Δ. Σταύρακας μας δίνει το πορτρέτο της γνωστής Αθηναίας τρανσέξουαλ, Μπέττυ. Η Μπέττυ αφηγείται την παιδική της ηλικία, την καθημερινή της ζωή, την απόκλισή της από την κοινωνία καθώς και πιο προσωπικά θέματα όπως είναι η σεξουαλική ευχαρίστηση και η αυτοεκτίμηση. Η ταινία είναι μια σημαντική “δήλωση” για την μετάβαση από τους αγώνες των κοινωνικών τάξεων στους αγώνες για την προσωπική ταυτότητα σε μια εποχή που η κοινότητα των ομοφυλοφίλων πρωτοαρχίζει να μάχεται την ομοφοβία και την περιθωριοποίηση.
– Το στρώμα της καταστροφής
Ελλάδα, 1980, έγχρ., 32’
Σενάριο-Σκηνοθεσία: K. Βρεττάκος | Φωτογραφία: Σ. Χασάπης, Τ. Ζερβουλάκος, Κ. Νάστος | Μοντάζ: Σ. Δρακοπούλου | Παραγωγή: K. Βρεττάκος
Α’ βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο 21ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1980)
Βραβείο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ (ΠΕΚΚ)
Α’ βραβείο Φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου
Το ντοκιμαντέρ απογειώνει το είδος του αρχαιολογικού ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας την αποκάλυψη και συγχρόνως την καταβύθιση της αρχαίας Καλλίπολης από τα νερά του Μόρνου, για την υδροδότηση της Αθήνας, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Παρακολουθώντας στιγμή προς στιγμή και καταγράφοντας με το φακό του την ανασκαφή για την ανεύρεση της Καλλίπολης, ο Κώστας Βρεττάκος σώζει και την άποψη της αρχαίας πόλης και το φευγαλέο όραμα αυτών που πίστευαν στην ανεύρεσή της.
– Αθήνα ή τρεις επισκέψεις στην Ακρόπολη
Ελλάδα, 1983, έγχρ., DCP (35mm), 43’
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Θ. Αγγελόπουλος | Φωτογραφία: Γ. Αρβανίτης (πρόσθετα γυρίσματα: Α. Σινάνος) | Μοντάζ: Γ. Τριανταφύλλου | Σκηνογράφος-ενδυματολόγος: Μ. Καραπιπέρης
Βασισμένη στην ποίηση του Γ. Σεφέρη και τη ζωγραφική του Γ. Τσαρούχη. Κείμενα: Γ. Σεφέρη, Κ. Ταχτσή, Τ. Λειβαδίτη, Γ. Τσαρούχη, Χ. Ιακωβίδη, Κ. Καιροφύλλα, Α. Προβελέγγιου, Χ. Μίλλερ | Μουσικά θέματα: Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης, Λ. Κηλαηδόνης, Δ. Σαββόπουλος | Παραγωγή: Θ. Αγγελόπουλος
Μα βαθιά προσωπική ματιά του σκηνοθέτη για την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, καθώς και για την ιστορική της σημασία στο παρελθόν και σήμερα. Η Αθήνα, εκτός από ένα πολιτιστικό ντοκιμαντέρ, είναι ένα ευαίσθητο βλέμμα στον πολιτισμό, στην τέχνη και στην ιστορία μιας πόλης που σημάδεψε τον παγκόσμιο πολιτισμό.
– Αθήναι
Ελλάδα-Αγγλία, 1995, έγχρ., 36΄ (με αγγλικούς υπότιτλους)
Σκηνοθεσία-Κάμερα: Ε. Στεφανή | Μοντάζ: Σ. Έμπε | Παραγωγή: The National Film and Television School
Η ταινία καταγράφει τη ζωή στο σταθμό Λαρίσης την άνοιξη του 1995. Ο φακός επικεντρώνεται στους “μόνιμους κατοίκους” του σταθμού, την Αντωνία, τον Φλωράκη, τον μπάρμπα Γιώργο.
– Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος
Ελλάδα, 1997, Beta SP, έγχρ., 60΄
Σκηνοθεσία: Ρ. Μανθούλης | Φωτογραφία: S. Zapasnick | Μοντάζ: B. Dorness | Παραγωγή: La Sept-Arte, ΕΡΤ2, YGREC Productions, Palette Ltd.
Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Τηλεοπτικών Προγραμμάτων (F.I.P.A.) του Μπιαρίτζ το 1997.
Μνημειώδης ιστορική καταγραφή των γεγονότων του Εμφυλίου, παρουσιάζοντας όχι μόνον στελέχη, αλλά και απλούς εμπλεκόμενους και από τις δυο πλευρές. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα πρώτα Επίκαιρα που γύρισε ο Φιλοποίμην Φίνος, αρχειακό υλικό από το συνεργείο του Δημοκρατικού Στρατού και συνεντεύξεις με τους Μ. Γλέζο, Χ. Φλωράκη, αξιωματικούς του Εθνικού Στρατού, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού. Εμφανίζονται επίσης οι ιστορικοί Φ. Ηλιού και Β. Μαθιόπουλος. Αποτελεί την ωριαία βερσιόν της εξάωρης σειράς Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλίου.
– Πρώτη ύλη
Ελλάδα, 2011, έγχρ., 79’
Σκηνοθεσία: Χ. Καρακέπελης | Φωτογραφία: Δ. Ευθυμιόπουλος | Μοντάζ: Γ. Χαλκιαδάκης | Παραγωγή: Χ. Καρακέπελης/ Faliro House Productions
Βραβείο Καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας τεκμηρίωσης (ΕΑΚ)
Βραβείο Καλύτερου Ντοκυμαντέρ στο London Greek Film Festival (LGFF 2010)
Τιμητική Διάκριση στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινημ/φου της Ζυρίχης (2011)
Τιμητική διάκριση, βραβείο ΠΕΚΚ βραβείο φωτογραφίας & ήχου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας DocFest 2011
Η σημασία των άχρηστων σκουπιδιών για τη ζωή των Ρομά. Για έξι χρόνια ο Χρήστος Καρακεπέλης κινηματογραφεί πως τα σκουπίδια είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης για αυτούς τους ανθρώπους. Μια ιστορία για την εύρεση θησαυρών στα σκουπίδια που αξίζουν πολλά για κάποιους και τίποτα για αυτούς που προμηθεύουν την “πρώτη ύλη”.
– Ημερολόγια αμνησίας
Ελλάδα, 2012, έγχρ., 104’
Σκηνοθεσία-Φωτογραφία-Μοντάζ: Σ. Θεοδωράκη | Μουσική: Χ. Δελιγιάννης | Παραγωγή: Fantasia audiovisual
Βραβείο μεγάλου μήκους ταινίας τεκμηρίωσης και βραβείο ντοκιμαντέρ στη μνήμη της Λουκίας Ρικάκη (ΕΑΚ)
Ανακατεύοντας πρόσωπα από το ’80 και εικόνες της σύγχρονης Αθήνας, η σκηνοθέτις στρέφει την προσοχή της σε δύο διαφορετικά σημεία: στην δικής της ζωής αλλά και σε εποχές που προηγήθηκαν από αυτή σε μια εποχή που έχει περάσει στην ιστορία και στις αναταράξεις και την επιπολαιότητα της σημερινής ζωής. Μια οπτική εξομολόγηση στον παιδικό της φίλο Πέτρο που ζει στην Αυστραλία.
