Η παράσταση είναι ταυτόχρονα μία διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Δ. Αποστολάκη, ο οποίος έχει υπάρξει στο CERN, ως ερευνητής, υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.
Στόχος της ομάδας είναι η διήγηση αυτού του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος, στη σημερινή του μορφή, έτσι όπως μας το διηγείται η επιστήμη της φυσικής με αυτούς τους παράξενους όρους, όπως η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, οι χορδές, η υπερσυμμετρία, τα μποζόνια και τα φερμιόνια, η αντιύλη, η ενοποίηση των δυνάμεων, η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, οι μαύρες τρύπες…
Σε ένα τρισδιάστατο σκηνικό χώρο και με τη βοήθεια της εικόνας και του ήχου, η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει και να κάνει κατανοητά όλα αυτά τα τεράστια και ελάχιστα, τρομερά συμβάντα, που αφήνουν εμάς τους ανθρώπους, στη μέση μιας αδιανόητης κλίμακας, να προσπαθούμε, βάζοντας σωματίδια να συγκρούονται με την ταχύτητα του φωτός, να τακτοποιήσουμε λιγάκι το σύμπαν.
Οι 7 ερμηνευτές (χορευτές και ακροβάτες) αναπτύσσουν μια διαλεκτική σχέση με αυτή την παρέλαση εννοιών και συλλογισμών, που κυμαίνεται ανάμεσα στην οπτικοποίηση, την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση της μικρής ανθρώπινης εμβέλειας, μέσα σε αυτό το εξωφρενικό και πολυσχιδές σύμπαν και την ακούραστη γενναιότητα του ανθρώπινου είδους, στην ασταμάτητη έρευνά του, με ό,τι μέσο διαθέτει, προκειμένου να καταλάβει ποιοι είμαστε, πώς φτιάχτηκε όλο αυτό και τι τελικά θα απογίνουμε.
