Η επίσημη έναρξη της καλλιτεχνικής περιόδου 2015-2016 της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, γίνεται υπό τη μπαγκέτα του Διευθυντή της Στέφανου Τσιαλή, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής και είναι αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου αρχιμουσικού της ελληνικής διασποράς στην πρώην Σοβιετική Ένωση, συνθέτη, δασκάλου και επίτιμου αρχιμουσικού της Κ.Ο.Α Οδυσσέα Δημητριάδη (Βατούμ 1908 – Τυφλίδα 2005), με αφορμή την συμπλήρωση δέκα χρόνων από το θάνατό του και 51 χρόνων από τότε που διηύθυνε για πρώτη φορά την Ορχήστρα σε συναυλία της στο «Ρεξ».
Εξ ου και η ένταξη στο πρόγραμμα της συναυλίας μίας εμβληματικής Συμφωνίας του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ, της περίφημης «Παθητικής» (Συμφωνία αρ.6), στην οποία ο Οδυσσέας Δημητριάδης είχε διευθύνει την Κ.Ο.Α. στο Μέγαρο Μουσικής το 1999. Το υπόλοιπο πρόγραμμα δικαιολογεί τη χαρούμενη και αισιόδοξη ατμόσφαιρα που επιδιώκει να έχει μία συναυλία η οποία καλωσορίζει τη νέα σεζόν. Περιλαμβάνει την, γεμάτη χιούμορ, «Πόλκα του Τσίρκου» του Ιγκόρ Στραβίνσκυ καθώς και το δεξιοτεχνικότατο Κοντσέρτο για Βιολοντσέλο του Εντυάρ Λαλό, με σολίστ τον, ισπανικής καταγωγής, γεννημένο στο Μόναχο, τσελίστα Αντόλφο Γκουτιέρεθ Αρένας, ο οποίος πραγματοποιεί καριέρα σε Ευρώπη και Αμερική.
Η συναυλία θα ξεκινήσει με την «Πόλκα του Τσίρκου», έργο που συνέθεσε ο Στραβίνσκυ αρχικώς το 1942, κατά παραγγελία του διάσημου χορογράφου Ζωρζ Μπαλανσίν. Ενορχηστρωμένη για μπάντα, η Πόλκα που αξιοποιεί χαρακτηριστικά ηχητικά εφέ του τσίρκου και προς το τέλος δανείζεται ένα μοτίβο από το διάσημο Στρατιωτικό Εμβατήριο του Σούμπερτ, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο σόου ενός νεοϋορκέζικου τσίρκου, συνοδεύοντας τη χορογραφία που εκτέλεσαν 50 ελέφαντες και ισάριθμες χορεύτριες. Το 1944 ο Στραβίνσκυ ενορχήστρωσε την Πόλκα για συμφωνική ορχήστρα και, σ’ αυτήν την εκδοχή, την παρουσίασε με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης.
Η ίδρυση στο Παρίσι τη δεκαετία του 1870 της Société nationale de musique έδωσε ώθηση και κίνητρο στον μέχρι τότε άσημο βιολονίστα και δάσκαλο Εντυάρ Λαλό, όσο και σε σύγχρονούς του Γάλλους συνθέτες, να γράψουν μεγάλα συμφωνικά έργα. Έτσι γράφτηκε το 1876 και το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο, που πρωτοπαίχτηκε το Δεκέμβριο του 1887 στο Παρίσι, με σολίστ τον Βέλγο δεξιοτέχνη Άντολφ Φίσερ.
Ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ διηύθυνε την πρεμιέρα της Έκτης του Συμφωνίας στην Αγ. Πετρούπολη στις 28 Οκτωβρίου του 1893, ακριβώς εννέα ημέρες προτού να πεθάνει από χολέρα (κατά την επίσημη εκδοχή, καθώς για τα πραγματικά αίτια του θανάτου του Τσαϊκόφσκυ διατυπώνονται μέχρι σήμερα αντικρουόμενες απόψεις). Έκτοτε η Έκτη Συμφωνία, στο πένθιμο και σκοτεινό φινάλε της οποίας είναι ευδιάκριτος ο μουσικός προϊδεασμός ενός τραγικού τέλους, συνδέθηκε άρρηκτα με το θάνατο του συνθέτη. Ο ίδιος είχε προλάβει να της δώσει το προσωνύμιο «Παθητική». Είναι περίφημη, μεταξύ άλλων, για το συνθετικό επίτευγμα της διαρκώς κλιμακούμενης έντασης και για τη μέγιστη καινοτομία της εποχής ο συνθέτης να δώσει στο αργό μέρος τη θέση του φινάλε.
Ακολουθεί το πρόγραμμα της βραδιάς:
Ιγκόρ Στραβίνσκυ (1882–1971)
Πόλκα του Τσίρκου
Εντυάρ Λαλό (1823–1892)
Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα σε ρε ελάσσονα
Διάλειμμα
Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ (1840–1893)
Συμφωνία αρ.6 σε σι ελάσσονα, έργο 74 «Παθητική»
