Το ”Age of Crime”, ανάθεση του Φεστιβάλ Αθηνών στη χορογράφο Λενιώ Κακλέα, που ζει κι εργάζεται στο Παρίσι, με αφορμή την επέτειο για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, μας καλεί να παρατηρήσουμε τις επίσημες αφηγήσεις που διαμόρφωσαν την εθνική μνήμη. Το ”Age of Crime” παρουσιάζεται στις 7 και 8 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 – Χώρος E.
Η συγκρότηση ενός έθνους αποκαθαρμένου από τις επιρροές της Τουρκοκρατίας και αναγεννημένου σύμφωνα με τις προσδοκίες της Δύσης, θεμελιώθηκε στη βάση βίαιων αποκλεισμών. Η δημιουργός ανατρέχει στη φιγούρα των βαμπίρ για να σχολιάσει πώς οι εθιμικές τελετές συγκροτούν ένα είδος φαντασιακής κοινότητας, και βασίζεται σε πρωτοπρόσωπες οθωμανικές αφηγήσεις της επανάστασης για να αποκαλύψει τις εντάσεις που αποσιωπώνται γύρω από μια πολιτικά βιώσιμη ταυτότητα στο παρόν.
Μετά την πρεμιέρα της παράστασης, την Τετάρτη 7 Ιουλίου, θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα τον Κύκλο 1821. Συντονίζει ο Δημήτρης Παπανικολάου, Αναπληρωτής Καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών Πανεπιστημίου της Οξφόρδης με συνομιλητές τους / τις δημιουργούς των παραστάσεων του Κύκλου 1821: Ανέστη Αζά («Η Δημοκρατία του Μπακλαβά»), Λενιώ Κακλέα (”Age of Crime”) και Παντελή Φλατσούση («Eθνικό Ντεφιλέ»), καθώς και την Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Κατερίνα Ευαγγελάτου.
Λενιώ Κακλέα
H Λενιώ Κακλέα είναι χορεύτρια, χορογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στο Παρίσι. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης (ΚΣΟΤ), όπου ασκήθηκε στο κλασικό μπαλέτο και σε σύγχρονες αμερικανικές τεχνικές και ρεπερτόρια, όπως των Martha Graham, Merce Cunningham και José Limón. Το 2005 διακρίνεται με υποτροφία του Ιδρύματος Πράτσικα και φεύγει στη Γαλλία, όπου σπουδάζει στη σχολή CNDC της Ανζέ και ξεκινά τη συνεργασία της με διακεκριμένες μορφές του ευρωπαϊκού χορού, όπως με τους Boris Charmatz, Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή, Claudia Triozzi και Emmanuelle Huynh. Το 2011 ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα SPEAP για τον πειραματισμό στον τομέα των τεχνών και της πολιτικής, το οποίο διευθύνει ο Bruno Latour στο Sciences Po στο Παρίσι.
Από το 2009, η Λενιώ Κακλέα χρησιμοποιεί μια ευρεία γκάμα μέσων, συμπεριλαμβανομένων της χορογραφίας, του κειμένου και του βίντεο. Η καλλιτεχνική της πρακτική επηρεάζεται από τον φεμινισμό, την ψυχανάλυση και την θεσμική κριτική. Στη δουλειά της εξερευνάει την παραγωγή της υποκειμενικότητας μέσω της οργανωμένης επανάληψης και μετάδοσης της κίνησης, ενώ αποκαλύπτει τους ενδόμυχους χώρους στους οποίους κατασκευάζουμε την ταυτότητά μας.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο της δουλειάς της είναι το project «Πρακτική Εγκυκλοπαίδεια». Από το 2016 ταξιδεύει σε δρόμους και μονοπάτια διαφορετικών επικρατειών της ευρωπαϊκής περιφέρειας και συγκεντρώνει περίπου 600 μοναδικές ιστορίες, οι οποίες μαρτυρούν την ποικιλομορφία των συνηθειών, των τελετουργιών και των συναλλαγών που συνθέτουν και διαφοροποιούν αυτές τις περιοχές. Διαφορετικές καλλιτεχνικές φόρμες αναδεικνύονται μέσα από αυτό το project (ένα σόλο, ένα κουαρτέτο, δύο εκδόσεις και δύο video installations).
Το έργο της έχει παρουσιαστεί από διαφορετικά ιδρύματα και φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη, όπως το Centre Pompidou, το ImPulsTanz Festival, το Εθνικό Κέντρο Χορού της Γαλλίας (CN D Pantin), το Lafayette Anticipations, το Ίδρυμα Ωνάση, την Triennale του Μιλάνου, το Laboratoires d’Aubervilliers, την documenta 14 (Public Programs), το NEXT Festival, το Passerelle Art center, το PACT Zollverein και το Les Presses du réel.
Εκτός από την προσωπική της δουλειά ως χορογράφου, έχει συνεργαστεί και με άλλους/ες καλλιτέχνες/ιδες. Το 2013, προχωρά σε μια σόλο συνεργασία με την Αμερικανίδα χορογράφο Lucinda Childs, πάνω σε μουσική του Ryoji Ikeda. Μερικά χρόνια αργότερα, το 2016, προσκαλείται ως επιμελήτρια στην Εθνική Σκηνή της Βρέστης και παρουσιάζει το “Iris, Alexandra, Mariela, Katerina et moi”, ένα πρόγραμμα που εστιάζει στη σύγχρονη γυναικεία χορογραφική παραγωγή στην Αθήνα. Το 2019 ξεκινά να χορογραφεί το εμβληματικό έργο του Αμερικανού συνθέτη John Cage “Sonatas and Interludes”.
Την ίδια χρονιά η Λενιώ Κακλέα λαμβάνει το βραβείο χορού του ιδρύματος Hermès Italia και της Trienniale του Μιλάνου. Το 2020 το έργο της μπαίνει στη συλλογή του ιδρύματος KADIST.
*Cover photo: ©Maria Toultsa
