Ο Γιώργος Νανούρης, στην πρώτη του επαφή με το αρχαίο δράμα, σκηνοθετεί τον βραβευμένο με βραβείο Χορν, Μιχάλη Σαράντη και τον ζωγράφο Απόστολο Χαντζαρά.
Η παράσταση αφηγείται την ιστορία του Αίαντα, με τον ηθοποιό να ερμηνεύει όλους τους ρόλους και τον ζωγράφο να συνομιλεί μαζί του δημιουργώντας ζωντανά εικόνες και μνήμες του έργου, ενώ οι θεατές βρίσκονται μαζί τους επάνω στη σκηνή του θεάτρου.
Ο ΑΙΑΣ, ο μεγαλύτερος πολεμιστής στο στρατόπεδο των Ελλήνων, δικαιούται τα όπλα του Αχιλλέα μετά τον θάνατό του. Όταν αυτά με δολοπλοκία καταλήγουν στον Οδυσσέα, αποφασίζει να εκδικηθεί. Γίνεται όμως έρμαιο της θεάς Αθηνάς και περίγελος του στρατεύματος των Αργείων. Ατιμασμένος και απεγνωσμένος, αυτοκτονεί.
Τη μετάφραση έχει κάνει ο ποιητής Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Μία Απάντηση
Περα απο το στησιμο της ιδεας με τους πινακες η παρασταση δεν ειχε ροη και ηταν παρα πολυ αδυναμη . Υπηρχαν ρουχα που βγηκαν χωρις λογο για να γινει πιο αβανταδορικη ,υπηρχαν εντασεις στην φωνη παντελως ακαιρες, ενω αυτο το σιγομουρμουρισμα του ηθοποιου σου εσπαγε τα νευρα. Επισης το τζινακι σε αρχαια τραγωδια εμενα μου κλωτσαει παντα οταν δεν αφιστασαι του κειμενου και απλα εχεις μια αλλη μεταφραση. Ακομη και η κινησιολογια που ειναι το δυνατο χαρτι του συγκεκριμενου ηθοποιου δεν κουμπωνε με το κειμενο.