«Allotria* Η πίσω πλευρά των πραγμάτων» στον Τριαντάρο της Τήνου

Allotria

Έξι καλλιτέχνες διερευνούν δειγματοληπτικά τι κρύβεται πίσω από τις εικόνες, τι καραδοκεί στην αθέατη πλευρά των πραγμάτων

«Με την ευγενική συμφωνία των ιδιοκτητών η έκθεση ALLOTRIA διοργανώνεται σε μια θαυμάσια εξοχική κατοικία στην Τήνο, ‘A touch of new’ / Vacation House ΑΣΠΑΛΑΘΟΣ (Τριαντάρος, Τήνος). Η κατοικία σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αριστείδη Ντάλα και μέχρι σήμερα έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις».

Ο καλλιτέχνης, ο ποιητής, ο ζωγράφος, γλύπτης ο μουσικός, ο ηθοποιός, ο φωτογράφος δεν είναι κάποιο ον διαφορετικό από τον μέσο άνθρωπο. Δεν είναι υπεράνθρωπος έστω κι αν είναι ξεχωριστός. Απεναντίας. Είναι βουτηγμένος στον μέσο όρο πολύ πιο πολύ από τον θεωρούμενο μέσο όρο. Δηλαδή μέσα στην ανθρώπινη συνθήκη και την αδυναμία. Με μία διαφορά. Ο γλύπτης, ποιητής, ο ζωγράφος κλπ. είναι συνεχώς διαθέσιμος, είναι ανοιχτός στη διαφορά, στην εξαίρεση, στο θαύμα. Κάτι πολύ περισσότερο. Περιμένει νυχθημερόν το θαύμα. Αυτή είναι η περίφημη έμπνευση. Η διαθεσιμότητα σε ό τι μάς υπερβαίνει. Στο υπερφυές. Στην άλλη ερμηνεία των πραγμάτων.

Και κάτι ακόμα. Ο καλλιτέχνης διαθέτει συναισθηματική ευφυΐα, δηλαδή την ικανότητα να διακρίνει το πολύτιμο στο ασήμαντο, το διαρκές στο εφήμερο. Να βρει την ομορφιά ακόμη κι αν αυτή κρύβεται στα πιο εφήμερα υλικά. Να δει αυτό που περνάει απαρατήρητο από τους πολλούς. Μια τέτοια δυνατότητα συχνά τον καθιστά αθώο σαν παιδί αλλά και επικίνδυνο σαν κάποιον που είδε το πρόσωπο της Μέδουσας και δεν μαρμάρωσε.

Πολλές φορές, τέλος, τέχνη γίνεται εκείνη η λεπτομέρεια που φάνηκε αδιάφορη ή και βαρετή στο πλήθος. Που δεν συνήγειρε, ούτε ερέθισε τους πολλούς. Επειδή η τέχνη, πριν γίνει ενόραση ή ομορφιά, υπήρξε άσκηση, και μόχθος και αποτυχία και αυτοσυγκέντρωση και αγρυπνία. Ίσως γι’αυτό ο ποιητής, όντας διαθέσιμος, πάντα διανυκτερεύει.

Στην παρούσα έκθεση, σ’ αυτό το ιδιαίτερο κτίσμα, το τόσο φιλόξενο σπίτι έξι καλλιτέχνες που ανήκουν στην ίδια γενιά – ως πρόσφατα πολύ νέοι, σήμερα σχεδόν κλασικοί – διερευνούν δειγματοληπτικά μέσα από ένα μόνο ή δύο έργα τους τι κρύβεται πίσω από τις εικόνες, τι καραδοκεί στην αθέατη πλευρά των πραγμάτων. Μαγεία, αίνιγμα, φόβος, έρωτας, πένθος ή απλώς το κενό που αφήνουν οι ίδιες όταν δεν ωφελούν πια; Είναι κάτι δυσοίωνο ή κάτι ελπιδοφόρο; Το μόνο που εγώ ξέρω να πω, είναι πως κάθε έργο κρύβει έναν δικό του, αποκλειστικό κόσμο και ότι δεν ενδίδει εύκολα σε επίπεδες ερμηνείες. Κι ότι ποτέ δεν εξαντλείται στην προφάνεια του. Κι ότι πάντα, μα πάντα μπορεί να διαβαστεί κι αλλιώς.

Ο Χρήστος Αντωναρόπουλος, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ο Μπάμπης Κατσατσίδης, ο Μιχάλης Μανουσάκης, ο Τάσος Μισούρας κι ο Παναγιώτης Τανιμανίδης ήρθαν στην Τήνο για να εκπλήξουν το κοινό όχι μόνο με την ευαισθησία τους αλλά κυρίως με την ταχυδακτυλουργική τους ευχέρεια ώστε να κάνουν τις εικόνες να μιλάνε. Και μάλιστα πέραν της πεπατημένης. Εκτός των ευκολιών της τρέχουσας επικοινωνίας. Με όρους ποίησης. 

Συντελεστές

Χρήστος Αντωναρόπουλος, Χαράλαμπος Κατσατσίδης, Μιχάλης Μανουσάκης, Τάσος Μισούρας, Παναγιώτης Τανιμανίδης

Επιμέλεια: Μάνος Στεφανίδης

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.