To 2014 ήταν εν γένει μια εκπληκτική χρονιά για κυκλοφορίες μοναδικών και ιδιαιτέρων γυναικείων φωνών στην ροκ, και αναμφίβολα μια από αυτές ήταν και αυτή μιας 27χρονης τραγουδοποιού από το St Louis του Missouri, Angel Olsen με τον δεύτερο – άλλα ουσιαστικά πρώτο ευρείας κυκλοφορίας – δίσκο της Burn Your Fire For No Witness (2014, Jagjaguwar). Και επειδή μερικοί από μας έχουμε ήδη «λιώσει» αυτόν τον δίσκο μέσα σε ένα χρόνο από τα πολλά ακούσματα, μας δίνει ιδιαίτερη χαρά να φιλοξενήσουμε την Angel Olsen με πλήρες συγκρότημα για πρώτη φορά στην Αθήνα.
Η Angel Olsen μεγάλωσε λοιπόν, ως κόρη θετής και αρκετά πιο ηλικιωμένης οικογένειας, στο St Louis, που τις τελευταίες δεκαετίες βιώνει μια αστική παρακμή όχι και πολύ διαφορετική από το παράδειγμα του Detroit, με παιδικά όνειρα μιας ζωής μέσα από την μουσική. Αποφασίζει να μην ακολουθήσει σπουδές σε κάποιο πανεπιστήμιο και μετακομίζει στο Σικάγο, αρχίζοντας να εμφανίζεται ζωντανά σε γκαλερί, μπαρ και αυτοσχέδιους χώρους, συχνά πριν από punk συγκροτήματα. Εκεί την εντοπίζει ο ιδιοκτήτης της μικρής δισκογραφικής Bathetic από το Asheville της Β. Καρολίνας (όπου και πλέον διαμένει η Olsen) και κυκλοφορεί ένα EP με τίτλο Strange Cacti (2011, Bathetic). Ταυτόχρονα, το ταλέντο και την εκπληκτική φωνή της ανακαλύπτει και ο Will Oldham, ο γνωστός μας Bonnie Prince Billy, ο οποίος και αυτόματα την κάνει μέλος των περιοδειών του και αναζητεί την φωνή της στις ηχογραφήσεις του δίσκου του, Wolfroy Comes To Town. Ως αποτέλεσμα, δίνεται στην Olsen η ευκαιρία να κυκλοφορήσει το 2012 τον πρώτο της δίσκο ως σόλο καλλιτέχνης με τίτλο Half Way Home (2012, Bathetic) και, ακολούθως, συγκλονίζει κριτικούς και ευρύτερους ακροατές με την μοναδικότητα των τραγουδιών της και του τρόπου εκτέλεσης της.
Κατανοώντας την ανάγκη της προσωπικής της εξέλιξης ακολουθεί μια δύσκολη αποχώρηση από το σχήμα του Oldham και ο σχηματισμός ενός δικού της συγκροτήματος για τις ανάγκες της ηχογράφησης του Burn Your Fire For No Witness, πλεον στην Jagjaguwar. Και κάπου εδώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι όλα δείχνουν πως πρόκειται για μία σωστή απόφαση. Στον δεύτερο δίσκο της, η Angel Olsen μας δείχνει και την ευκολία με την οποία μπορεί να μεταπηδήσει από το punk στην folk και στην country ενώ το συγκρότημα έρχεται να στηρίξει επάξια τις μικρές – σαν σκηνές από ταινία – ιστορίες που αποτελούν τα τραγούδια της. Για παράδειγμα, σε τραγούδια όπως το “Hi Five” δεν διστάζει να αγγίξει και να επαναφέρει την ιστορία της μουσικής με χιούμορ και ένα κλείσιμο του ματιού: αρχίζουμε με “I feel so lonesome I could cry” του Hank Williams για να καταλήξουμε με “Are you lonely too? Hi five, so am I!”! Το εκπληκτικό είναι πώς το ταλέντο της Olsen μοιάζει αστείρευτο. Αρκεί να ακούσετε το single “Sleepwater” για να καταλάβετε πως εξερευνά ήδη και άλλα μονοπάτια…
Οι Mani Deum ξεκίνησαν στα τέλη του 2005 και από τότε παίζουν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν infected folk ‘n’ roll. Έχουν κυκλοφορήσει το Five Infected Blessings EP το 2009, το Music for Your Local Church… or Your Local Brothel το 2011 και πρόσφατα κυκλοφόρησε ο νέος τους δίσκος When Beauty Ends. Στο Αn Club στις 15 Σεπτέμβρη θα παρουσιάσουν επιλεγμένα τραγούδια απο όλες τους τις δουλειές, ηλεκτρικά, με τις ανάλογες δυναμικές και πειραματικές προεκτάσεις, που χαρακτηρίζουν τον ήχο τους…
