Η The Project Gallery σε συνεργασία με την Cube Gallery, φιλοξενεί το ongoing art project «Αόρατες Πόλεις | Οι Συνεχόμενες Πόλεις» από τις 25 Φεβρουαρίου έως τις 26 Μαρτίου.
«Οι πόλεις, όπως και τα όνειρα, είναι φτιαγμένες από επιθυμίες και φόβους. Ακόμη κι αν το νήμα του λόγου τους είναι μυστικό, οι κανόνες τους είναι παράλογοι, οι προοπτικές τους απατηλές και τα πάντα κρύβουν κάτι άλλο.» ― Ίταλο Καλβίνο, Αόρατες Πόλεις
Το project ξεκίνησε, τον Σεπτέμβριο του 2020, σαν αμιγώς φωτογραφικό, με τίτλο «Αόρατες Πόλεις» και παρουσιάσθηκε στην Cube Gallery, όπως και η συνέχειά του, το φθινόπωρο του 2021. Στις 25 Φεβρουαρίου 2022, στον χώρο της The Project Gallery παρουσιάζεται η συνέχειά του.
Η Λιάνα Ζωζά, επιμελήτρια του project, γράφει: «Αν και η χρονιά που ακολούθησε, αμέσως μετά από το project, ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, όχι μόνο για τον χώρο της τέχνης, αλλά και για τα ταξίδια, εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας, δεν μας εμπόδισε, να “συναντηθούμε” και να οργανώσουμε, τη συνέχεια των Αόρατων Πόλεων. Είχαμε ήδη συναποφασίσει, πως θα θέλαμε, οι Αόρατες Πόλεις μας, να μεγαλώσουν, με τη συμμετοχή περισσότερων φωτογράφων, αλλά και εικαστικών, από διαφορετικές πόλεις του κόσμου, που θα πρότειναν τις δικές τους εικόνες και μέσα από τη δική τους ματιά, θα άνοιγαν καινούριους ορίζοντες, στα ταξίδια του μυαλού.
Ο τίτλος ”Αόρατες Πόλεις | Οι Συνεχόμενες Πόλεις”, παραπέμπει σίγουρα, στον Ίταλο Καλβίνο και το ομότιτλο βιβλίο του, χωρίς όμως να περιορίζει, ούτε να δίνει κατευθύνσεις, στους συμμετέχοντες, αλλά αντίθετα, να δημιουργεί σημεία συνάντησης, σε πόλεις, που δεν θα μπορούσε κανείς ποτέ, να ανιχνεύσει σε έναν πραγματικό χάρτη, παρά μόνο να εντοπίσει, σε κάποιο νοητό χάρτη, στο χάρτη της φαντασίας και της μνήμης.
Όπως, ο ευφυής δημιουργός των λογοτεχνικών ”Αόρατων Πόλεων”, δημιουργεί περίτεχνα μοτίβα και οδηγεί σε καινούρια μονοπάτια εξάπτοντας τη φαντασία του αναγνώστη, με τον ίδιο τρόπο, η συνύπαρξη διαφορετικών εικόνων, οδηγεί στην ανακάλυψη, από τον θεατή, εμπειριών σε τοπία, αστικά ή μη, που μεταμορφώνονται από πραγματικά σε φανταστικά και αντίστροφα, την ίδια στιγμή, δημιουργώντας ένα πολυπολιτισμικό καλειδοσκόπιο.
Πιστεύοντας πως η ιδιαιτερότητα, της αντίληψης, της εικόνας μιας Αόρατης Πόλης, δεν θα μπορούσε να περιορισθεί μόνο μέσα από τον φωτογραφικό φακό, σαν μέσο και θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα, μέσα από τις συνυπάρξεις των εικαστικών διαφορετικοτήτων, αποφασίσαμε να συμπεριλάβουμε στους συμμετέχοντες και εικαστικούς, όπως επίσης και έναν σκηνοθέτη, που προσέγγισαν το θέμα με τον δικό του τρόπο, ο καθένας.
Περιπλανόμενοι θεατές, στις ”Αόρατες Πόλεις | Οι Συνεχόμενες Πόλεις”, ανάμεσα σε περαστικούς, φωτισμένα παράθυρα σπιτιών, εγκαταλελειμμένα κτίρια, φωτεινές επιγραφές και αεικίνητους ήχους, ακούμε τον ταξιδευτή Μάρκο Πόλο, να αφηγείται, στον Μογγόλο Αυτοκράτορα Κουμπλάι Χαν: “ Οι αόρατες πόλεις είναι ένα όνειρο που δημιουργείται στο κέντρο εκείνων των πόλεων, όπου η ζωή είναι πρακτικά αδύνατη”.»
Ο Μάκης Κυριακόπουλος, επιμελητής του project, γράφει: «Στις ”Αόρατες Πόλεις” του, ο Italo Calvino δημιουργεί πόλεις που δεν υπάρχουν, αναπτύσσοντας μια αφήγηση που καταπιάνεται με ένα εύρος θεμάτων που ξεκινούν από την καταγραφή της πορείας του πολιτισμού, για να φτάσουν στην εξερεύνηση των ορίων της επικοινωνίας που μπορούμε να έχουμε. Έτσι αφηγείται νοητά κατασκευάσματα που μας δίνουν μια εξαιρετική αφετηρία για να εξερευνήσουμε τις επεκτάσεις που μπορούν να έχουν οι σημερινές πόλεις που ζούμε.
Παράλληλες με την πραγματικότητα, αόρατες πόλεις, αποκαλύπτουν δομές που παλαιότερα δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Δεν μπορεί κάποιος στις μέρες μας να μην σκεφτεί τις πολλαπλές, αόρατες ψηφιακές δομές που έχουν χτιστεί γύρω μας, δομές που είναι τόσες όσοι και οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη.
Νέα Συστήματα προσφέρουν έναν κόσμο που είναι εν μέρει εικονικός και εν μέρει φυσικός, επαυξάνοντας πολλαπλά δομικά μέρη του συνηθισμένου φυσικού κόσμου που μας περιβάλλει, με εικονικά αντικείμενα, που ενώ αλληλοεπιδρούν στενά με μας αλλά και μεταξύ τους, διατηρούν την αυτονομία τους (ατομική ταυτότητα και συμπεριφορά), θολώνοντας τα όρια του φυσικού κόσμου.»
*Cover photo: Nassos Nalbantis – Aorates Poleis
