H EEX ανοίγει το αρχείο της και παρουσιάζει μια σειρά έργων χαρακτών που κάποια χρονική στιγμή συμβάδισαν σαν μέλη της. Επτά χαράκτες 12 έργα από φαινομενικά ασύμβατους μεταξύ τους καλλιτέχνες. Στιγμές μοντερνισμού της χαρακτικής που παρουσιάζουν διάφορες διαβαθμίσεις ανάμεσα στην παραστατική και την αφαιρετική εικόνα. Βασίλης Χάρος, Γιάννης Παπαδάκης, Άννα Μενδρινού, Γιώργος Μήλιος, Τζένη Μαρκάκη, Ειρήνη Ποδηματά και Γιάννης Μπελιμπασάκης.
Ο Γιάννης Παπαδάκης γεννήθηκε στην Αγία Γαλήνη Κρήτης το 1934. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1954-1959) με καθηγητή τον Γ. Μοράλη και χαρακτική με τους Γ. Κεφαλληνό, Ε. Παπαδημητρίου και Κ. Γραμματόπουλο. Το 1997 εξελέγη πρύτανης στην ΑΣΚΤ το 1997 ενώ υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών.
Παρουσιάζονται έξι έργα του καλλιτέχνη: ασπρόμαυρα τοπία όπου κυριαρχεί η ισορροπία τόσο στο σχέδιο όσο και στις χαραγμένες επιφάνειες του ξύλου, αλλά και λιθογραφίες με περισσότερο ζωγραφικό χαρακτήρα. Εικόνες που παραπαίουν ανάμεσα στο αφηρημένο και το εικονικό εξαντλώντας όλες τις δυνατότητες της τεχνικής του.
Ο Γιώργος Μήλιος γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1956-1962), ζωγραφική με τον Γ. Μόραλη και χαρακτική με τους Γ. Κεφαλληνό και Κ. Γραμματόπουλο. Συνέχισε τις σπουδές του με χαρακτική και ψηφιδωτό στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα κοινωνιολογίας της τέχνης με τον Jean Cassou. Δίδαξε στην Έδρα Ζωγραφικής της Αρχιτεκτονική Σχολής του Ε.Μ.Π.. Το 1988 εξελέγη τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1996 έγινε καθηγητής χαρακτικής στην ΑΣΚΤ της Αθήνας.
“Rehaussée à la main”, είναι ο τίτλος της οξυγραφίας, μας είναι αναγνωρίσιμη από τα σύμβολα και της μορφής που κινείται σε ένα χώρο αφαιρετικό. Τα στοιχεία αυτά λειτουργούν σαν αφορμή για να εκφράσει την ζωγραφικότητα της τεχνικής του.
Ο Bασίλης Χάρος (1938-2000), με πρωτοβουλία του οποίου ιδρύθηκε η Ένωση Ελλήνων Χαρακτών πριν 30 χρόνια περίπου, οφειλόταν να δώσει το στίγμα της πρώτης έκθεσης του αρχείου της ΕΕΧ στο ΕΚΤόΣ. Γεννήθηκε στη Κύθηρα και σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο Χαρακτικής του Κ. Γραμματόπουλου. Αποφοίτησε με τρία πτυχία. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές με Υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στην Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts στο Παρίσι όπου εμβαθύνει την τέχνη της Λιθογραφίας με τον καθηγητή Georges Dayez.
Η λιθογραφία του, “Composition II” του 1971, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν εσωτερικό τοπίο. Η έγχρωμη λιθογραφία η ταυτότητα του. Η ταυτότητα ενός χαράκτη που δεν χρειάστηκε να ζωγραφίσει πάνω στον καμβά, γιατί απλούστατα ζωγραφίζει με τα μελάνια και βερνίκια του πάνω στην πολύ γοητευτικότερη πέτρινη πλάκα (Μαριλένα Κασιμάτη, 1997).
Η Τζένη Μαρκάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε χαρακτική και καλλιτεχνική τυπογραφία με τον Κ. Γραμματόπουλο στην ΑΣΚΤ (1961-1965). Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών και πρώην μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου.
Η χαρακτική της ενώ διακρίνεται από μια συνέχεια και συνέπεια στη «νεκρή φύση» όμως που παρουσιάζεται στην έκθεση, ξυλογραφία του 1979 διακρίνεται ένα πνεύμα πειραματισμού παρόλα τα στοιχεία του άμεσου τρόπου που εκφράζεται με τη χαρακτική της.
Η Άννα Μενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε Χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Κώστα Γραμματόπουλο, και Τέχνη του Βιβλίου, με δασκάλους τον Κώστα Γραμματόπουλο και τον Γιάννη Παπαδάκη. Έχει εικονογραφήσει πλήθος βιβλίων και έχει τιμηθεί με δεκάδες βραβεία για την εικονογράφησή. Είναι από τα ιδρυτικά μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών και πρώην μέλος του Διοικητικού της Συμβούλιο.
Η λιθογραφία «σύνθεση» που παρουσιάζεται βρίσκεται σε ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ της χαρακτικής και της ζωγραφικής αλλά και προτείνει μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην εικονική αναπαράσταση και την αφαίρεση.
Η Ειρήνη Ποδηματά-Στεφανάκη γεννήθηκε το 1946 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Κ. Γραμματόπουλου και τέχνη του βιβλίου με τον Γ. Παπαδάκη.
Το «Καμένο δάσος», έγχρωμη ξυλογραφία του 2004, θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν παραλληλισμός ανάμεσα την «αφαιρετική» καταστροφή της φωτιάς και την επιλεγμένη αφαίρεση της απεικόνισης .
Τέλος ο Γιάννης Μπελιμπασάκης, επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Θεσσαλονίκης σήμερα, γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Χαρακτική στη Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2006 ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές (MA Printmaking) στο Βασιλικό Κολέγιο Τεχνών του Λονδίνου με διάκριση και ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Α. Ωνάση. Στην έκθεση παρουσιάζεται ένα «Τοπίο». Μια οξυγραφία του 2002 που μας προϊδεάζει για ένα καλλιτέχνη που θα ασχοληθεί με τον πειραματισμό, τόσο σε επίπεδο τεχνικό όσο και αισθητικό.
