Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι

Μαρ. 03, 2020

Σπασμένο μαργαριτάρι: Για το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τενεσί Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου

Η ανεπάρκεια της σκηνοθεσίας μάς καταδικάζει σε μια παράσταση-σκιά του έργου, που μόνο του ψηλαφεί στα τυφλά, αδυνατώντας να πιάσει τον σφυγμό του. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.

Φεβ. 04, 2020

Χιονίζει αγάπη: Για τις σπουδαίες «Τρεις αδελφές» του Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Βεάκη

Μια μεγάλη, τολμηρή, σε στιγμές εγκεφαλική, αλλά και βαθιά συγκινητική παράσταση, που ανάγει τον πυρήνα του τσεχοφικού έργου σε υψηλή ποίηση. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τις «Τρεις αδελφές» του Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Βεάκη.

Ιαν. 28, 2020

Παρωδία Ίψεν: Για τον «Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν» του Γιάννη Χουβαρδά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Η σκηνοθεσία του Χουβαρδά υιοθετεί μια μη ρεαλιστική αφήγηση, σχεδόν σουρεαλιστική και παγιδεύεται σε ένα σχήμα που κουράζει, αφυδατώνει, απομακρύνει την ποιητική διάσταση του κειμένου: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τον «Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν» του Γιάννη Χουβαρδά.

Ιαν. 20, 2020

Αυτό δεν είναι ένα θεατρικό κείμενο: Για την «Εξημέρωση» του Δημοσθένη Παπαμάρκου σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη

Μια ακατάληπτη, αδιάφορη, ανιαρή παράσταση βασισμένη σε ένα κείμενο που περισσότερο μοιάζει με ποιητικά γραμμένο ιστορικό δοκίμιο παρά με θεατρικό έργο: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για την «Εξημέρωση» του Δημοσθένη Παπαμάρκου σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.

Ιαν. 14, 2020

Υπέροχη, πανκ, εκρηκτική ιρλανδέζικη δραματουργία: Για τη «Βασίλισσα της ομορφιάς» σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη

Η σκηνοθεσία έχει κάτι τόσο φίνο, που μοιάζει να μην είναι καν ορατή. Σπουδαίες ερμηνείες, σασπένς, βιτριολικό χιούμορ και ανατροπές: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τη «Βασίλισσα της ομορφιάς».

Ιαν. 07, 2020

Τα σημάδια που δεν βλέπουμε: Για τον «Γιο» του Φλοριάν Ζελλέρ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Μια παράσταση που μιλά για τα σκοτάδια της κατάθλιψης, για τη δυσκολία γονέων να αποδεχτούν ότι το παιδί τους πάσχει από μια ψυχική νόσο, για την αγάπη που, μερικές φορές, γίνεται βορρά χειριστικών συμπεριφορών. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τον «Γιο» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Δεκ. 09, 2019

“Elenit” του Ευριπίδη Λασκαρίδη: Η ουτοπία στη σκηνή

Tο μεγαλείο του "Elenit" είναι η πραγμάτωση μιας σκηνικής, αλά Φουριέ, ουτοπίας: η δημιουργία «ενός κόσμου, όπου δεν υπάρχουν παρά μόνο διαφορές, έτσι που διαφοροποιούμαι δεν σημαίνει πια αυτο-αποκλείομαι».

Δεκ. 03, 2019

Αχ, αυτή η αιώνια εφηβεία!: Για το «Μια μέρα χωρίς» και τις «Μικρές ιστορίες για αγρίους»

Δύο ξεχωριστές παραστάσεις για εφήβους κάθε ηλικίας: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τις «Μικρές ιστορίες για αγρίους» στο Μικρό Εθνικό και για το «Μια μέρα χωρίς» στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ

Νοε. 26, 2019

Το τέλος των ψευδαισθήσεων: Για το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη

Μια κλασική ανάγνωση του κειμένου, που επενδύει στις ερμηνείες και κερδίζει το στοίχημα θεαματικά. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο Θέατρο Αθηνών.