Το «Village Potemkin» έχοντας κερδίσει το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «κατεβαίνει» στην Αθήνα για δύο προβολές. Η ταινία του Δομήνικου Ιγνατιάδη είναι η ιστορία έξι ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου, για την απεξάρτηση τους από την ηρωίνη. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ για τις ουσίες και τους κατασκευασμένους μύθους που συνοδεύουν την τοξικομανία, μέσα από προσωπικές ιστορίες πρώην χρηστών που έδωσαν νικηφόρες μάχες απέναντι στον εθισμό.
Ο Δομήνικος, πρώην χρήστης ουσιών περιπλανώμενος σε μια Αθήνα που καταρρέει, με ένα ποδήλατο και μια go-pro, συναντά ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με εκείνον -μένουν καθαροί από ουσίες. Η χαρά του πιώματος, η κατάρρευση, η αποδοχή του προβλήματος, η ανάρρωση. «Καθαροί» πια, μαρτυρούν την πορεία τους προς την αυτογνωσία και τον επαναπροσδιορισμό των αξιών και της αντίληψής τους για τη ζωή.
Μετά τις προβολές θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τους συντελεστές της ταινίας, καθώς και ειδικών στην αποτοξίνωση από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Σημείωμα Σκηνοθέτη:
Ο κόμπος άρχισε να λύνεται όταν βρέθηκα με μια κάμερα στα χέρια, μια go-pro. Ένιωσα σαν να βρήκα ένα μέλος μου που είχα χάσει χωρίς να το καταλάβω. Αποκατάσταση. Αυτό μου έδωσε η κάμερα. Έναν τρόπο να φιλτράρω την εμπειρία μου για να μπορέσω να την αξιοποιήσω. Αντί να κάνω μανούβρες υπεκφυγής. Μπορούσα να την αντιμετωπίσω μετωπικά.
Με αυτό το εργαλείο αυτογνωσίας στα χέρια άρχισα να ξανακάνω τα ίδια ερωτήματα αλλιώς. Για τη χρήση ναρκωτικών. Για τη σχέση μου με τους ανθρώπους. Για τα επώδυνα αντίο και τους παρατεταμένους αποχωρισμούς. Ο κύκλος άρχισε να διευρύνεται, να ανοίγει σε αντίστοιχες αφηγήσεις άλλων. Η αποκλειστικότητα που διεκδικούσα για τον εαυτό μου μαλάκωσε. Σταμάτησα να είμαι η ιστορία μου και άρχισα να γίνομαι ο αφηγητής της. Ορίστε, συστήθηκα.
– Δομήνικος Ιγνατιάδης
Μία Απάντηση
ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ !