Το φετινό μότο του Εθνικού Θεάτρου, «Πάρε τήν λέξι μου. Δῶσε μου τò χέρι σου.», ο στίχος του Ανδρέα Εμπειρίκου από το ποίημα «Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», δεν διέπει μόνο τις δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την επόμενη τριετία, φιλοδοξεί να φέρει μια νέα συναντίληψη στον πρώτο θεατρικό οργανισμό της χώρας, δημιουργώντας γέφυρες ανάμεσα στους καλλιτέχνες και το κοινό, αλλά και να ενισχύσει τον ρόλο του μεγαλύτερου ιστορικού οργανισμού, ως ναυαρχίδας, στο πνευματικό και καλλιτεχνικό τοπίο της χώρας. Ο Δημήτρης Λιγνάδης φιλοδοξεί το Εθνικό να προσφέρει πνευματικότητα και ψυχαγωγία, τα οποία ανέλυσε στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους.
Αναπτύσσοντας τους στόχους και τη φιλοσοφία του δεν παρέλειψε να κάνει μια αναδρομή στη δική του σχέση με το θέατρο, με το Εθνικό μέσα στο οποίο μεγάλωσε, λέγοντας πως «όταν μου έγινε η πρόταση από την υπουργό Πολιτισμού, της είπα ότι δεν μ’ ενδιαφέρει να αναλάβω καμία θεσμική θέση μόνο και μόνο για να παρουσιάσω ρεπερτόριο, θέλω να προσδώσω στο Εθνικό Θέατρο μία ωφέλιμη εκπαιδευτική, εκπολιτιστική διάσταση, ν’ ακονίσω την εκπαιδευτική του πτυχή. Στόχος του Εθνικού Θεάτρου, δεν είναι μόνο να βγάζει καλούς ηθοποιούς και να παρουσιάζει καλό ρεπερτόριο αλλά να καταφέρει έναν διεμβολισμό στην αναντίρρητα νοσούσα παιδεία και εκπαίδευση».
Καθώς το Εθνικό Θέατρο σύμφωνα με το ιδρυτικό καταστατικό του αναφέρει ότι οφείλει να παράγει πολιτισμό και παιδεία, ο Δημήτρης Λιγνάδης ανέφερε τους βασικούς άξονες της καλλιτεχνικής του διεύθυνσης, το εύρος και το βάθος, το όφελος και την ωφέλεια, την επιστήμη και την τέχνη, λέγοντας, «στόχος μας είναι να επεκτείνουμε το Εθνικό Θέατρο και σε βάθος χρόνου ν’ αυξήσουμε την ερευνητική και παιδευτική του διάσταση όχι μόνο ως προς τη δραματική σχολή. Πιστεύω ότι η τέχνη δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την επιστήμη και το αντίστροφο».
Ο Δημήτρης Λιγνάδης φιλοδοξεί να επαναδημιουργήσει ένα εξωστρεφές Εθνικό με τις καλλιτεχνικές επιλογές να απευθύνονται σε όλη την επικράτεια και εκτός συνόρων, κάτι που συνδέεται με τους δύο βασικούς πυλώνες της διεύθυνσής του, τον πολιτιστικό και τον ερευνητικό-εκπαιδευτικό. Ανακοίνωσε τον μετασχηματισμό της Πειραματικής Σκηνής σε ερευνητική Σκηνή για το αρχαιόθεμο δράμα (ερευνητικός – δοκιμαστικός χαρακτήρας), την ονοματοδοσία του Ισογείου Rex σε Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη», τη λειτουργία του Θεάτρου Rex κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου για τους επισκέπτες στην Αθήνα, τη διατήρηση, επικαιροποίηση και αξιοποίηση του αρχείου του Εθνικού Θεάτρου, ενώ τόνισε την αναγκαιότητα και υποχρέωση του Εθνικού Εθνικό να παρουσιάζει τις δικές του αυτόνομες εκδόσεις σημαντικών μεταφραστικών έργων.
Με διευθύντρια τη Δηώ Καγγελάρη, η δραματική σχολή του Εθνικού οδηγείται σε νέες κατευθύνσεις, θα υπάρξει ανανέωση διδακτικού προσωπικού και θα δοθεί έμφαση στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Ακόμα, στις νέες εγκαταστάσεις της Δραματικής σχολής, στο «Σχολείον» της Ειρήνης Παππά θα φιλοξενηθούν εργαστήρια και σεμινάρια.
Συμπαραγωγές με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Μέγαρο Μουσικής και συμμετοχή στον εορτασμό της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, βρίσκονται στα άμεσα σχέδια του θεάτρου, ενώ ανακοινώθηκαν και οι πρώτοι από τους σκηνοθέτες που θα σκηνοθετήσουν στο Εθνικό την περίοδο 2020-2021 και είναι οι: Δημήτρης Καμαρωτός, Δημήτρης Καραντζάς, Γιώργος Κιμούλης, Στάθης Λιβαθινός, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Αμαλία Μουτούση, Βασίλης Μπισμπίκης, ‘Αντζελα Μπρούσκου, Γιώργος Νανούρης, Κωνσταντίνος Ρήγος, Δημήτρης Τάρλοου, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Μάρθα Φριντζήλα.
«Όλα θα ευδοκιμήσουν αφού κατατεθούν και επιλυθούν τα οικονομικά ζητήματα που παρέλαβε η καλλιτεχνική διεύθυνση. Κάποια μοντέλα διοίκησης και εργασίας πρέπει να εξορθολογιστούν. Δεν υπεκφεύγω να απαντήσω σε κάτι, πρέπει πρώτα να γίνει πλήρης αποτύπωση της οικονομικής πραγματικότητας», είπε ο Δημήτρης Λιγνάδης κλείνοντας την πρώτη του ομιλία ως καλλιτεχνικός διευθυντής, υπογραμμίζοντας πως όσα είπε μπορεί να ακούγονται ωραία ή αδιάφορα, «αλλά θα γίνουν πραγματικότητα μόνο αφού ξεπεραστούν κάποια φλέγοντα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική κατάσταση του Εθνικού Θεάτρου».
