Το αδιέξοδο της χώρας και ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνεται στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτή είναι η αφετηρία έμπνευσης για τη χορογράφο Χρυσηίδα Λιατζιβίρη και την ομάδα της SYNDRAM.
Στην παράσταση που παρουσιάζουν στο Χώρο Τέχνης 14η Μέρα, υπό τον τίτλο “Εύθραυστο Τίποτα“, επιχειρούν ένα χορευτικό πέρασμα από το “εγώ” στο “εμείς” θυμίζοντάς μας ότι δεν είναι το φορτίο που σε συνθλίβει, αλλά ο τρόπος που επιλέγεις να το “κουβαλάς”. Αυτό το υπόκωφο ερώτημα -που πλανάται γύρω από τον σύγχρονο “εύθραυστο” άνθρωπο και μέσα στη χορευτική αυτή performance- είναι η μετακόμιση. Η μετακόμιση από τη σκοτεινή μονάδα, στη φωτεινή αλληλεγγύη.
Τέσσερα πρόσωπα-χορευτές τελούν στην κυριολεξία υπό μετακόμιση. Ένα σπίτι υπό μετακόμιση και οι ψυχές όσων κατοίκησαν σε αυτό μετέωρες. Το φορτίο της ζωής στοιβαγμένο σε κούτες που πρέπει να κουβαληθούν, ίσως με διαφορετικό προορισμό η κάθε μία. Τέσσερις άνθρωποι σε ένα “τώρα” που όλα μοιάζουν υπό αίρεση και αυτοί σε μια κατάσταση επαναπροσδιορισμού, αλλαγής, απορίας, νέων αποφάσεων. Τέσσερις άνθρωποι σε ένα σκονισμένο τώρα, γεμάτο από φθαρτά υλικά προσδιορίζονται, αλλάζουν, αποφασίζουν, μικραίνουν, μακραίνουν και αναζητούν φως, αγκαλιά και βοήθεια ο καθένας για μια μικρή προσωπική έξοδο. Ίσως και για τη μεγάλη φυγή. Αλλά η συνήθεια; Μήπως είναι ισχυρότερη και από την ίδια τη ζωή;
Το “Εύθραυστο τίποτα” αναδεικνύει την παρανοϊκή καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα με μπερδεμένα αιτήματα και άπειρες εκκλήσεις. Μια καθημερινότητα χωρίς διερώτηση. Τα σώματα και οι ψυχές ψάχνουν τη ζωή, έτσι όπως αυτή παραπαίει στα όρια της συνήθειας, αναζητώντας μικρές χαραμάδες για να περάσει το ελάχιστο φως. Κάποιες φορές το φως αυτό τυφλώνει, κάποιες άλλες λυτρώνει. Και πάντα στα σκαριά, ένα μεγάλος επαναπροσδιορισμός.
Η Χρυσηίς Λιατζιβίρη και οι χορευτές της πλάθουν εύθραυστα το τίποτα, υπογραμμίζοντας το μετέωρο της ζωής μας, σε ένα χορευτικό σύνολο που επιθυμεί να συνομιλήσει μέσα από τη μοναδική γλώσσα του χορού με τις ανησυχίες του σύγχρονου ανθρώπου.
